Heimilisritið - 01.01.1955, Blaðsíða 32

Nýjustu íslenzku
dœgurlagatextarnir
A'lfred Clausen valdi
ÞÓRÐUR SJÓARI
(Lag: Agtíst Pétursson, IjóS: Kristján
frá Djupalœk. — SungiS af Alfred
Clansen á hljómplötu Isl. tóna)
Hann elskaði' þilför, hann Þórður,
og því komst hann ungur á flot,
og hann kunni betur við Halann,
en hleinarnar neðan við kot.
Hann kærði sig ekkert um konur,
en kunni að glingra við stút,
og tæki hann upp pyttlu,
ef töf varð á löndun,
hann tók hana hvíldarlaust út.
Og þá var hann vanur að segja til svona:
ja, sjómennskan er ekkcrt grín,
þó skyldi ég sigla um eilífan aldur,
ef öldurnar breyttust í vín,
þó skyldi ég sigla um eilífan aldur,
ef öidurnar breyttust í vín.
Ja, sjómennskan, ja sjómennskan
ja, sjómennskan er ekkert grín,
ja, sjómennskan, ja sjómennskan,
ja, sjómennskan er ekkert grín.
Og þannig leið ævin hans Þórðar
við þrældóm og vosbúð og sukk.
Svo kvaddi hann lífið eitt kvöldið,
þeir kenndu það of miklum drukk.
Og enn þegar sjóhetjur setjast
að sumbli og liðkast um mál,
þá tæma þeir ölkollur honum til heiðurs
og hrópa í fögnuði: skál!
Og þá var hann vanur að segja til svona:
Ja, sjómennskan er ekkert grín,
þó skyldi ég sigla um eilífan aldur,
ef öldurnar breyttust í vín,
þó skyldi ég sigla um eilífan aldur,
ef öldurnar breyttust í vín.
Ja, sjómennskan o. s. frv.
HARPAN ÓMAR
(Lag: Agúst Pétursson, IjóS: Jenni Jóns-
son. — SungiS af Alfred Clausen á
hljómplötu Islenzkra tóna)
Bárust mér blíðir ómar,
bjarta sumarnótt,
stillt var á hörpustrengi
um stund og allt var hljótt.
Hugði ég huldar dísir
hörpu væru að slá —
að syngja um ást og yndi,
ósk sína von og þrá.
Þá birtist mér bláklædd. gyðja,
broshýr og undurfríð,
með æskunnar blik í augum,
svo yndislega blíð.
Og ennþá harpan ómar
eftir þennan fund,
það voru þýðir hljómar,
það var mín óskastund.
30
HEIMILISRITIÐ