Heimilisritið - 01.01.1955, Page 22

andi með titrandi, gömlu hend-
inni yfir brúnu lokkana.
Yfir allri höllinni hvíldi
drungaleg þögn, og við dánar-
beðið hélt Andrew trúan vörð
yfir líki húsbónda síns.
Það var ekki fyrr en komið
var langt fram á nótt, að Linda
náði sér svo að hún gat farið að
þvo grátinn úr augunum, og
Agnes fékk hana til að nærast
eitthvað.
„Þú verður að muna eitt, telp-
an mín,“ sagði gamla barnfóstr-
an hennar hlýlega. „Læknirinn
sagði, að hann hefði fengið hægt
andlát. Hann missti meðvitund-
ina um leið og hesturinn spark-
aði í hann, svo að hann kvald-
ist ekkert.“
„Það er gott að heyra,“ muldr-
aði Linda skjálfrödduð. „En það
var svo leitt, að ég skyldi ekki
geta talað neitt yið hann.“
„Hugsaðu ekki um það,“ svar-
aði Agnes. „Það fór bezt eins og
það fór.“
En Linda yfirbugaðist alveg
af sorg, og gamla barnfóstran
gat ekki huggað hana. Og hvað
hefði hún svo sem átt að segja?
Nú stóð stúlkan alein uppi í
heiminum, og enginn vissi, hvað
framtíðin bæri í skauti sér. Lög-
fræðingur Sir Hamishs myndi
auðvitað koma einhvern næstu
daga, og hann kæmi til þess að
lesa upp erfðaskrána, en hvern-
ig myndi hún hljóða?
3. kapítuli
James Robertson málflytj-
andi kom strax daginn eftir.
Hann var hár og grannur mað-
ur með gleraugu, og lýsti há-
tíðlega yfir samhryggð sinni út
af þessu sorglega slysi, áður en
hann fór að gera ráðstafanir í
sambandi við jarðarförina, sem
eftir ósk Sir Hamish átti að fara
fram á einfaldan og viðhafnar-
lítinn hátt.
Þjónustufólkið og þorpsbúam-
ir söfnuðust saman alvörugefnir
og spariklæddir til þess að
kveðja sinn ástfólgna húsbónda,
og Linda stóð grátbleik í látlaus-
um, svörtum kjól, þegar kist-
unni var komið fyrir í ættargraf-
reitnum. Hún gat stillt sig um
að láta í ljós sorg sína, þangað
til rekunum var kastað, þá
runnu stór, höfug tár niður
vanga hennar.
Lögfræðingurinn gisti um
nóttina á herragarðinum, og
daginn eftir bað hann Lindu um
að tala einslega við sig í bóka-
stofunni. Hana skar í hjartað
við að sjá þennan ókunnuga
mann sitja svo alvarlegan á svip
við skrifborð föður hennar í
þessu stóra, bjarta herbergi, þar
20
HEIMILISRITIÐ