Heimilisritið - 01.01.1955, Síða 39

var ég, sem fór frá honum!“
„Þú verður að fara heim til
hans aftur!“ sagði hún skipandi.
„Við viljum ekki fleiri hjóna-
skilnaði í fjölskyldunni.“
„Heyrðu mig nú, tengda-
mamma,“ andmælti frú Barnes.
„Viljið þið Júlía ekki fá kaffið
upp? Það er allt of kalt hérna
niðri, og .. . og Rex kemur áreið-
anlega ekki hingað í kvöld. Beth
veit ekki, hvar hann er.“ Frú
Bames stakk handleggnum und-
ir olnbogabót gömlu dömunnar.
„Það slær að þér, tengda-
mamma! Farðu heldur upp. Og
á morgun . ..“
„Á morgun! Það er einmitt
þetta, sem ég hef svo oft talað
um við Charles: Margrét er svo
afleit með að slá öllu á frest. En
eins og þú vilt!“
Frú Barnes fylgdi æstu gömlu
konunni upp, og þegar hún kom
aftur, stóð Beth við gluggann
og starði út á yeginn.
Hún hlustaði með eftirtekt,
þegar hún heyrði í bíl, en þegar
hann ók framhjá, sneri hún sér
að móður sinni og sagði bitur-
lega:
„Þarna sérðu! Hann gerir ekki
svo mikið sem spyrja eftir mér!
Hann vissi ekki, hvert ég ætlaði,
svo það væri ástæða til að álíta
. . . en honum er sýnilega sama,
svort ég sé dauð eða lifandi."
„O, hann telur það áreiðan-
lega öruggt, að þú hafir farið
heim. Nú förum við bráðum að
hátta, er það ekki? Við skulum
bara láta ömmu og frænku festa
svefninn fyrst.“
„Mér er óskiljanlegt, hvað þú
getur sýnt henni ömmu mikla
þolinmæði! Hún er alltaf að
reyna að etja pabba upp á móti
þér.“
„Hann lætur rausið í henni
inn um annað eyrað og út um
hitt, svo að ég þarf ekki að taka
það nærri mér. En svo við snú-
um okkur aftur að þér og Rex,
þá . . .“
„Mér þykir leiðinlegt, að ég
skyldi hrópa svona hátt áðan!
Amma hefur víst fengið alveg
ranga hugmynd. Rex misþyrmir
mér heldur ekki beinlínis!“
„Nei, auðvitað ekki. En amma
þín hefur aldrei getað þolað
hann. Hún hefur aldrei getað lit-
ið unga menn réttu auga, síðan
hjónaband Júlíu fór út um þúf-
ur. Hún fór frá manninum sín-
um áður en þau höfðu verið gift
í eitt ár.“
„Hvers vegna?“
„Því hef ég nú hreinskilnis-
lega sagt gleymt. En amma þín
talaði yfir hausamótunum á hon-
um og sendi Júlíu heim til hans
aftur. En hvemig sem á því stóð,
endaði það samt með skilnaði.
JANÚAR, 1955
37