Heimilisritið - 01.01.1957, Qupperneq 15

Allir héldu, a3 ég væri /
villt, en enginn vissi <J
ástæðuna fyrir hegðun <
minni. (
allt varð ég a'5 nota þykk gler-
augu og tennurnar í mér voru
skakkar.
Um það bil, er ég komst í gagn-
fræðaskóla, var ég eymdin upp-
máluð. Ég hafði farið á mis við
næstum allt, sem fylgir í kjölfar
hægfara þroska annarra stúlkna.
Fyrsta kossinn, saklaust ástar-
brall — þær milljónir smáatvika,
sem kenna stúlku að umgangast
pilta eðlilega — mér var neitað
um þetta allt. Mér fannst ég utan-
gátta, einmana.
Þegar sóknarpresturinn okkar
bað mig um að hjálpa til á einni
vikulegu hópsamkomunni, hitti ég
Jules í fyrsta sinn. Ég held, að við
höfum laðast hvort að öðru, af
því að við vorum bæði mjög
feimin. Þegar Jules fylgdi mér
heim þetta fyrst kvöld, var ég
öll í uppnámi, hrædd um að hann
ætlaði að kyssa mig og enn
hræddari um að hann myndi
ekki gera það.
„Þetta heíur verið dásamlegt
kvöld," muldraði ég og hjarta
mitt sló ótt og títt.
„Myndirðu vilja koma með á
skauta á laugardagskvöldið?"
spurði Jules. Ég kinkaði kolli til
samþykkis, og síðan snerist hann
á hæl og hélt sína leið, mér tiL
mikillar skelfingar.
ÞETTA kvöld athugaði ég sjálfa
mig gaumgæfilega, þegar ég var
kominn upp í herbergið mitt og
varð ljóst, að mikil umskipti
höfðu átt sér stað. Búið var að
rétta í mór tennumar, og nú
þurfti ég ekki að nota gleraugu
nema til lesturs. Ég var grann-
vaxin en ekki of horuð, og hör-
und mitt var mjúkt og fíngert. En
Það bezta var, að ég hafði ekki
fengið asthma-kast svo mánuð-
um skipti!
Ég braut heilann um hvers-
vegna Jules hafði ekki kysst mig..
Myndi hann gera það, þegar við
hittumst næst?
Alla vikuna var ég með hug-
ann við laugardagskvöldið, —
keypti mér góða skauta og stutt,
fellt pils fyrir margra vikna vasa-
peninga, sem ég hafði lagt til
hliðar. Þetta kvöld varð svo til
þess, að hornsteinninn var lagður
að lífsstarfi mínu og vonbrigðum
í ástamálum. Að sjálfsögðu
fannst mér gaman að fara a
skauta, en lengra komst það.
aldrei.
JANÚAR 1957
13