Heimilisritið - 01.01.1957, Side 20

sinn hvorki hægt né mjúklega. Ég
vissi ekkert nema að ég var með
honum og hann var dásamlegur
og ég endurgalt kossa hans
hugsuríarlaust.
Til eru fleiri leiðir en ofbeldi til
þess að fá fyrirhyggjulausa, sak-
lausa stúlku til þess að gefa upp
alla mótspyrnu, tapa öllum skiln-
ingi á réttu og röngu, og Eric
þekkti 'þær. Áður en kvöldið var
á enda, hafði Eric yfirunnið mig
fullkomlega.
Þegar ég fór upp í herbergið
mitt, bað ég til guðs, að Mary
Jane væri sofandi. Hún var það.
Ég hefði ekki getað horft í róleg,
skærbrún augu hennar.
En ' morguninn eftir hófst hin
hræðilega sýndarmennska gagn-
vcrrt Mary Jane og hinum stelpun-
um — og jafnframt blekkti ég
sjálfa mig. Ég taldi þeim og
sjálfri mér trú um að Eric Blakely,
stjarnan mikla, væri með mér,
vegna þess að ég væri svo að-
laðandi, svo eftirsóknarverð og
skemmtileg, þó hinn ægilegi sann-
leikur væri sá, að á vegi hans
harði 'orðið óhamingjusöm, veik-
geðja stúlka, sem var svo laus
á kostunum, að hún hafði látið
hann komast yfir sig.
Vegna þess hve vesæl ég hafði
verið, hafði ég haldið að ég gæti
í skyndi bætt mér upp umliðna
ógæfu, en sú varð ekki raunin.
Lífsleiðin bjó enn innra með mér
og var nú mun víðtækrai en áður;
atlot Erics og stefnumótin við
hans sefuðu aldrei sektartilfinn-
inguna og sársaukann, sem ég
var sífellt haldin af.
Líða tók á sumarið og ég hélt
áfram að sniðganga sannleikann.
Stelpurnar í heimavistinni hvísl-
uðust á, þegar ég gekk framhjá.
Ég gat vctrla litið framan í Mary
Jane. Ég vissi, að þær höfðu getið
sér til um Eric og mig.
En ég hafði ekki kjark í mér
til að hætta við hann. Oft þegar
Eric var sjálfselskufullur og tillits-
laus, hugsaði ég: nú bind ég endi
á það. Samt hélt ég áfram að
elska hann og telja mér trú um,
að hann myndi biðja mín.
Tveimur dögum áður en sum-
arnámskeiðið var á enda, var
hin árlega skautasýning sett á
svið. Þar sem Eric var atvinnu-
maður, tók hann ekki þátt í
áhugamanna-sýningu, en fór
þrátt fyrir það á æfingar. Daginn
fyrir sýninguna, fórum við til að
horfa á Kitty æfa sólóið sitt. Hún
var afburðagóð á skautum, við-
felldin og lagleg, sterkbyggð og
og hraust eins og uxi, en það
gerði það sem skeði jafnvel enn
hlægilegra.
Ég var að sækja kaffi, þegar
það skeði. Ég heyrði óp, og í því
að ég kom aftur að skautasvell-
18
HEIMILISRITIÐ