Heimilisritið - 01.06.1957, Blaðsíða 10

mál, sem hún geymdi 1 hjarta
sér.
Dökkt andlit hans með
drengjalegu brosinu leið henni
fyrir sjónir, og nú var hjarta
hennar ekki eins rólegt, það sló
ákaft meðan hún dvaldi við þær
hugsanir. sem hann sennilega
hgsaði á þessari stundu. „Ástin
mín,“ hvíslaði hún. „Ég kem!“
Faðir hennar leit upp úr blað-
inu, þegar hún kom inn í svefn-
herbergið með kaffið. „Ég hélt
þú myndir sofa lengi fram efjir
í dag,“ sagði hann með sinni vin-
gjarnlegu rödd.
„Af hverju hélztu það, pabbi?“
„Ég heyrði, að þú fórst seint
að hátta. Hurðin á fataskápnum
sagði frá. Ég gleymi alltaf að
smyrja hjörin á honum.“
Fataskápurinn. Hún hugsaði
til nýja kjólsins, sem hún hafði
falið í fataskápnum síðustu dag-
ana. Hann var einnig partur af
leyndarmálinu. Tvisvar hafði
hún farið fram úr rúminu um
nóttina og náð í kjólinn, í annað
skiptið einungis til að skoða
hann og gleðjast yfir honum, og
í hitt skiptið til að máta hann
frammi fyrir speglinum. Hún
hafði sjálf saumað þennan kjól,
án þess nokkur vissi. í dag ætl-
aði hún að vera í honu í fyrsta
sinn. í dag klukkan þrjú.
„í dag koma Bertil og Lena í
heimsókn, heyrði hún móður
sína segja. „Þú borðar kvöld-
verð heima.“
„Já.“
„Þú verður vonandi heima í
dag?“ hélt móðir hennar áfram.
„Hvenær koma þau?“
„Klukkan þrjú.“
Það leið ofurlítið áður en hún
svaraði. „Klukkan þrjú verð ég
ekki heima,“ sagði hún lágt.
„Af hverju ekki?‘, spurði móð-
irin og leit sem snöggvast til
manns síns.
„Það er dálítið, sem ég verð að
gera klukkan þrjú,“ sagði hún
aðeins.
Móðirin setti frá sér kaffiboll-
ann með snöggum smelli. „Þú
getur ekki verið þekkt fyrir að
vera ekki heima, þegar bróðir
þinn og mágkona koma, Solveig.
Getur þú ekki sent afboð um
þetía, sem þú verður að fara?“
„Nei,“ sagði hún dauflega.
Hún mætti mildum, bláum
augum föður síns. Það var blíða
og skilningur í augnatilliti hans.
Þannig hafði það alltaf verið.
Faðirinn elskaði hana skilyrðis-
laust. Um móðirina gegndi öðru
máli. í augum hennar las hún
óró, kvíða og vaxandi tortryggni.
„Meira kaffi?“ spurði hún.
Bæði svöruðu neitandi, og hún
fór með kaffibollann fram í eld-
hús. Hún fór ekki aftur inn í
8
HEIMILISRITIÐ