Heimilisritið - 01.06.1957, Blaðsíða 45

stigu út úr bifreiðinni. Þeir
gengu hægt eftir götunni, í átt-
ina frá henni en sneru brátt við
og komu til hennar.
„Guði sé lof að þið eruð enn-
þá lifandi sagði hún glöð og
þrýsti hendur þeirra.
Michael gat ekki leynt óró-
leika sínum: — „Það er búið að
handtaka Hugo,“ sagði hann og
bar ört á. — „Ég hringdi til
hans, en það svaraði enginn,
enda þótt hann ætti að vera
heima klukkan ellefu. Það hlýt-
ur að vera hann, sem á einn eða
annan hátt hefur komið upp um
þig. Ég býst ekki við því að hann
hafi sagt neitt, en þeir hafa
kannske séð nafnið þitt á ein-
hverjum blöðum hjá honum. —
Segðu okkur nú allt, sem fyrir
þig hefur komið, en vertu fljót
að því.“
Eva sagði þeim frá því sem
komið hafði fyrir í veizlunni,
fyrr um kvöldið. En þegar hún
skýrði frá loforði Schacters og
klukkustundunum sex, greip
Michael framm í fyrir henni: —
„Ekki trúi ég því, að Schachter,
annar eins blóðhundur, taki
nokkurt tillit til augnabliks ást-
ar,“ sagði hann hörkulega.
„Hvað eigum við að gera?“
spurði Eva.
„Ég bað Tuttuguogsjö, bílstjór-
ann, að aka áleiðis til borgar-
innar og hafa augun vel opin.
Verði hann ekki var við neitt
grunsamlegt, kemur hann aftur
mjög fljótlega. Við skulum bara
leggja af stað út úr borginni.
Eva, þú ferð fyrst. Eftir þrjátíu
sekúndur leggur svo Róbert af
stað og loks ég eftir aðrar þrjá-
tíu sekúndur. Ef þið verðið vör
við eitthvað varhugavert, þá
flýtið ykkur í felur. Hafið þið
skilið mig?“
Eva lagði af stað, en mennirn-
ir tveir biðu enn um stund.
Næstur fór Róbert og svo að
hálfri mínútu liðinni, labbaði
Michael í humátt á eftir þeim.
Þau höfðu varla gengið meira
en 200 metra, þegar Tuttuguog-
sjö kom akandi á móti þeim og
tók þau upp í bifreiðina, eitt af
öðru.
„Hefurðu nóg bensín upp að
„kofanum“? spurði Michael, er
þau voru öll komin inn í bílinn.
„Ég hef svo mikið bensín,“
svaraði bifreiðarstjórinn glott-
andi, — „að ég gæti ekið tvisvar
sinnurn yfir þvert og endilangt
Sjáland.
„Ágætt, láttu kassann þá fara
eins hratt og hann mögulega get-
ur,“ sagði Michael. „Verðum við
stönzuð, þá erum við að fara í
heimsókn til eins kunningja okk-
ar, Erik Jensens, sem á heima í
Smallegade, Helsingör.“
HEIMILISRITIÐ
43