Heimilisritið - 01.06.1957, Blaðsíða 42

ingja. Eva heyrði aðeins sam-
hengislaus brot úr samtali þeirra
sem henni virtist helzt fjalla um
nýja gerð flugvéla. Hún nam
staðar skammt frá þeim og
horfði á Schacter, sem talaði á-
kaft og baðaði höndunum: „Hver
myndi trúa því,“ hugsaði hún
með sér, —: „að þessi maður væri
einn af ofsafengnustu ss-foringj-
unum 1 Kaupmannahöfn, já allri
Danmörku, sem allir hræðast
vegna grimmdar- hans og misk-
unnarleysis?" Hefði hún ekki
vitað það með vissu, að bak við
þessa grímu vingjarnleika og al-
úðar, leyndist harka og sam-
viskuleysi, drápsfýsn og kvala-
losti, — eiginleikar sem komið
höfðu honum í áhrifamikla stöðu
innan þýzku öryggislögreglunn-
ar, þá hefði hana ekki dreymt
um það, að hann væri annað en
venjulegur, ástfanginn maður,
sem hefði vegna einhverra und-
arlegra örlaga verið færður í
einkennisbúning og sendur í
stríðið.
Schacter sneri sér skyndilega
að henni: — „Ó, fyrirgefðu að
ég skuli standa hér og gleyma
þér. Komdu, við skulum dansa
og gleyma öllum flugvélum.“
„En ég vil ekki trufla. . .
„Þú truflar aldrei, vina mín,“
sagði hann hlýlega og lagði arm-
inn um mitti hennar.
Hann sagði henni, að maður-
inn, sem hann hafði verið að tala
við, héti Kramer og væri einn
snjallasti sérfræðingur Þjóð-
verja í flugvélagerð. — „En guði
sé lof að þú hefur enga þekk-
ingu á flugvélagerð," sagði hann
að endingu. „Og sjálfur gef ég
fjandann í allt slíkt á kvöldi sem
þessu. Skemmtirðu þér annars
sæmilega?“
„Já, þakka þér fyrir. Ég
skemmti mér alveg prýðilega.“
„Hr. ofursti. Afsakið, en það er
verið að biðja um hr. ofurstann
í síma,“ sagði rödd að baki henn-
ar.
„í símann? Kemur ekki til
mála. — í kvöld dansa ég og á
morgun tala ég í símann,“ sagði
ofurstinn óþolinmóðlega.
„En hr. ofursti. Það er mjög
áríðandi.“
Schacter ofursti sleppti henni
og brosti afsakandi: — „Fyrir-
gefðu, vina mín. En samkvæmt
herlögunum verður starfið og
skyldan að ganga fyrir öllu. Ég
verð ekki nokkra stund að
þessu.“
Eva gekk inn í víndilkinn og
fékk sér sá hressingu á meðan
hún beið.
Þegar Schacter birtist aftur í
stofudyrunum, sá Eva jafnskjótt
að hann var breyttur. Hann kom
í áttina til hennar með stirðum,
40
HEIMILISRITIÐ