Heimilisritið - 01.06.1957, Blaðsíða 41

stríðið. Það var því líkast sem
þeir hefðu komið sér saman um
það. að sneiða hjá öllum óþægi-
legum umræðuefnum.
Seinna um kvöldið drukku
menn svo ,.skál foringjans11, und-
ir forystu aldraðs liðsforingja og
allmargir tóku út úr glösum sín-
um og grýttu þeim svo í vegg-
inn. Þjónarnir kou inn, hreins-
uðu öll glerbrotin af gólfinu og
svo hélt dansinn áfram.
„Herra ofursti, leyfist mér að
dansa einn dans við ungfrúna?“
Ungur liðsforingi sló saman hæl-
um og horfði spyrjandi augum
á Schacter, sem brosti glettnis-
lega og svaraði: — „Fraulein
Kohler verður sjálf að skera úr
því.“
Eva varð þess brátt vör, að
liðsforinginn var talsvert drukk-
inn. — „Ég get hreint ekki skil-
ið það, að þetta skuli vera sá
sami Schacter ofursti og sá, er
stjórnaði innrás okkar í Pól-
andi,“ sagði hann, er þau höfðu
dansað litla stund og Eva bað um
nánari skýringu. „Andlitið hefur
breyzt — það er alveg óþekkj-
anlegt.“ Ungi maðurinn átti erf-
itt með að tala skýrt og hann
brosti aulalega: — „Þér hefðuð
átt að sjá hann, Fraulein, þegar
við réðumst inn í sveitaþorp,
sem hét . . . nú jæja, nafninu er
ég auðvitað búinn að gleyma. Ég
gleymi öllu. Nei, einu gleymi ég
þó ekki: Þegar hann kallaði okk-
ur liðsforingjana saman, áður en
við gerðum síðustu leiftursókn-
ina. Ég gleymi aldrei svipnum á
andliti hans. . . . „Foringinn hef-
ur sagt, að þetta land skuli skaf-
ið út af landabréfinu,“ sagði
hann. — „Þið vitið hvað það
merkir. Skafið út, þ. e. afmáð.
þ. e. jafnað við jörðu. . . .“ Ungi
liðsforinginn hló, en það Var
ekki neinn eðlilegur hlátur. Eva
fann aftur til hins nístandi kulda
og það fór hrollur um hana alla.
— „Ég held nú samt að hann sé
ekki svo harðbrjósta sem menn
halda,“ sagði hún og furðaði sig
á því, að hún skyldi vera að taka
málstað hans.
„Harðbrjósta?11 endurtók liðs-
foringinn og hækkaði róminn. —
„Hann hefur ekki einu sinni svo
stórt hjarta, að það gæti legið á
nöglinni á litlafingri mínum.“
Um leið og hann sagði þetta,
rétti hann fram aðra hendina og
Eva rak upp lágt undrunar- og
hræðsluóp, sem drukknaði í hin-
um háværa veizluglaum: —
Miaðurinn hafði engan litlafing-
ur. —
AÐ DANSINUM loknum gekk
hún aftur yfir til Schacter of-
ursta, sem stóð dálítið afsíðis og
var að tala við annan liðsfor-
HEIJIILISRITIÐ
39