Heimilisritið - 01.02.1958, Side 62

skroppið hingað og séð hvort
reiðhjólið vaeri þar ennþá. Nei,
vitleysa, þó að Oli Jónsson hefði
heimsótt Astu Bergs í dag og eitt-
hvað verið bogið við heimsókn-
ina var ekki víst að hann færi
þangað á morgun.
En reiðhjólið með brúna sæt-
inu var þar líka daginn eftir og
næstu tvo daga. Frú Helga var
reglusöm kona, sem ekki gat þol-
að að fara að heiman án þess að
hafa þvegið matarílátin, en hún
flýtti sér meira og meira með
hverjum degi. Samt sem áður
kom hún alltaf of seint til að sjá
Öla Jónsson fara inn í húsið til
Ástu Bergs. Hann hjólaði auð-
vitað þangað strax eftir miðdegis-
verðinn. Þegar hún sá reiðhjól-
ið í fimmta skiptið ákvað hún að
taka eitthvað til bragðs. Það var
blátt áfram skylda hennar að
tala við konu Öla Jónssonar.
Aumingja stúlkan. Hún var svo
ung og frú Helga fékk sting í
hjartað að þurfa að leiða þessu
barni fyrir sjónir auðvirðileika
heimsins og karlmannanna.
Þegar hún barði að dyrum hjá
ungu frúnni hafði hún virðuleg-
an og elskulegan svip á andlit-
inu eins og henni fannst hæfa
þessu tilefni.
,,Nei, eruð það þér,“ sagði
unga frúin undrandi, en hún rétti
frú Helgu samt höndina og bauð
henni kaffisopa.
Frú Helga hugsaði sig um and-
artak hvort hún ætti að þiggja
kaffið fyrst eða hvort hún ætti
að segja þessi sorglegu tíðindi
strax. Auðvitað gæti hún gert
það við kaffiborðið, en það var
á vissan hátt kæruleysislegt að
tala við ungu frúna um mis-
heppnað hjónaband hennar um
leið og hún héldi á smáköku í
hendinni eða væri að hella rjóma
í kaffið. Þegar frú Helga var svo
langt komin í hugsunum sínum,
var unga frúin þegar byrjuð að
hella á könnuna. Frú Helga dró
andann djúpt. Kaffibaunirnar
voru nýbrenndar. llmurinn fannst
alla leið inn í stofuna. Hún yrði
að bíða með tíðindin þangað til
hún væri búin að drekka tvo til
þrjá bolla. Þar að auki talaði
unga frúin svo mikið að það var
ekki nokkur leið að komast að.
Frú Helga horfði ekki á hana,
því það var einhver svo hrífandi
ákefð í svip hennar í dag og frú
Helga fann til þegar hún hugsaði
til þess, að eftir stutta stund
myndi þetta barn hafa sundur-
kramið hjarta. Ef hún aðeins
ekki þyrfti að segja neitt. En
unga konan hans Öla Jónssonar
var meðsystir hennar og frú
Helgu fannst skylda sín að segja
henni hið sanna. Að lokum
kyrrðist unga frúin svolítið. ,,Á
60
HEIMILISRITIÐ