Heimilisritið - 01.02.1958, Blaðsíða 26

Heimilisritið - 01.02.1958, Blaðsíða 26
York kynntist hún Mickey Har- gitay, sem hafði verið kjörinn ,,Herra Alheimur“ eitthvert ár- ið, og það tókust með þeim góð- ar ástir og fyrir skömmu giftust þau. Hún vakti feikna athygli á Broadway og henni bárust ótal tilboð um að leika í kvikmynd- um. Hún fór þá aftur til Holly- wodd og að þessu sinni sem stjarna! í eftirfarandi köflum lýsir Jayne Mansfield því sjálf, þegar hún kom aftur til Hollywood. FLUGVÉLIN hnitaði hringa yfir flugvellinum í Los Angeles eins og risastór fugl. Nú kom ég auga á flugbrautina . . . og ein- hvers staðar þarna niðri var Hollywood, þar sem ég ætlaði að verða kvikmyndastjarna. Ég held að ég hafi aldrei hlakkað eins til nokkurs hlutar, ég fann að allt, sem ég hafði þráð og hugsað um, var nú að verða veruleiki! Það hefðu margar stúlkur ver- ið ánægðar í mínum sporum með að vera í New York og leika þar aðalhlutverk í góðu leikriti. En ég gat það ekki. Hollywodd hafði alltaf verið mitt takmark, og enda þótt ég hefði mikla á- nægju af dvölinni í New York, var ég orðin mjög óþolinmóð þar og búin að fá heimþrá. Eftir að kvikmyndafélagið 20th Century Fox var búið að taka reynslu- mynd af mér og hafði boðið mér samning, taldi ég dagana þar til ég kæmist til Hollywood aftur. GREG BAUTZER, lögfræð- ingur minn, hafði haft á réttu að standa þegar hann sagði við mig: ,,Eitt ár á Broadway og eftir það áttu Hollywood.“ Þegar ég kom, sögðu blaðamennirnir, að þetta væri eins og í gamla daga, þeg- ar stóru stjörnurnar voru að leggja undir sig Hollywood. Ég skal ekki segja um það. Auðvitað varð ég að hafa alla fjölskyldu mína með mér, og jafnvel þó að í þessum félagsskap hafi verið stór Sankti Bernharðshundur, lítill kjölturakki, franskur smáhundur, tveir kanarífuglar, hvít kanína og nokkrir kettir, ásamt Jayne Marie dóttur minni — og þó að Herra Alheimur, Mickey Hargitay, hafi komið með sömu vél og ég, þá sé ég ekkert óvanalegt við þetta. Ég veit ekki hvað þetta fjas í blöðunum átti að þýða. Ljósmyndararnir höfðu mik- inn áhuga á hundunum mínum. Þeir voru alltaf að segja við mig: ,,Klappaðu stóra hundinum aft- ur, Jayne, — nei. annars, ekki stóra skrattanum, þessum litla. Næsta dag var ég í höndunum á sérfræðingum kvikmyndafé- lagsins. Þeir hækkuðu á mér 24 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.