Heimilisritið - 01.02.1958, Blaðsíða 2

SÖGUR: Bls.
Mary grípnr til sinna rá8a, eftir
Mary Kjelgaard .............. 14
Ast í meinum ................. 33
Kastið ekki steini, sniásaga eftir
Gerda Buntsen ............... 58
GREINAR: BIs.
Drottningin fœr á baukinn .... 1
Rússneski meistaraspœjarinn lék á
Ameríkana í níu ár ........... 8
Horfið fólk — Þúsundir manna
hverfa á ári hverju ........ 11
Ég kyssi bara fyrir peninga —
grein um Ingrid Bergman .... 13
Konungurinn, sem var kona —
grein um Kristínu Svíadrottn-
ingu ........................ 20
Arftaki Marilyn Monroe — um
Jayne Mansfield ............. 23
Bófaforinginn var myrtur í rak-
arastólnum — um endalok
Alberts Anastasia ........... 29
A ð veiða fisk og konur ...... 50
„Kjarkinn má ei vanta" — um
ást og hjónabönd ............ 55
ÝMISLEGT: Bls.
Danslagatextar ................ 6
Bridgeþáttur ................. 54
Dœgradvöl .................... 57
Svör við Dægradvöl og Ráðning
á ágúst-sept.-krossgátunni . . 63
Vissirðu það? — fróðleikur og
fyndni ....................... 64
Smœlki bls. 5, 10, 12, 19, 23, 32,
53. 62- 63
Spurningar og svör — Vera svarar
lesendum .... 2. og 3. kápusðía
Verðlaunakrossgáta . . 4. kápusíða
og svör
VERA SVARAR
HANN VILL FÁ AÐ KOMA INN
Kæra Vera! Ég er ung stúlka og ég
veit ekkert hvað ég á til bragðs að taka.
Ég er auðvitað ástfangin eins og allar
ungar stúlkur, en sá útvaldi er mesti
gallagripur. Ef við förum saman á böll
á hann 'það til að drekka sig fullan og
hcimtar þá að fá að koma inn með mér
á cftir, en það vil ég ekki. Og nú kem-
ur það versta, kœra Vera. Ég hef nefni-
lega frétt að þá fari hann til stelpna,
sem ég veit að hafa slœmt orð á sér og
fari inn með þeim. Auðvitað á ég að
hœtta við hann, en ég er svo voða hrif-
in. Viltu segja mér, Vera mín, hvað ég
á að gera, láta hann fara eða lofa hon-
um það sem ég veit að hann vill.
Mcð fyrirfram þökk. —- Ráðalaus.
E. s. Hvernig er skriftin?
Það eru áreiðanlega fleiri stúlkur en
þú, sem hafa þetta vandamál og vissu-
lega er það óþolandi framkoma af hon-
um að haga sér svona. Staðfesta þín cr
til fyrirmyndar, því hrædd er ég um,
að fleiri en ein og fleiri en tvær stúlkur
hafi beðið ósigur í hinum eilífa smá-
skæruhernaði karlmannanna. Þeir gcta
nefnilega verið fjandanum seigari í þess-
um efnum og sumar stúlkur telja það
betra að láta þá hlaupa af sér hornin
áður en hnappeldunni cr smellt á þá,
þeir verði þá kannskc spakari og við-
ráðanlegri á eftir. En ég er á móti þess-
ari skoðun og hrædd er ég um að fáar
stúlkur hafi geð í sér til þess að dcila
(Framhald á 3. kápusíðu).