Heimilisritið - 01.02.1958, Qupperneq 45

mamma skrifaði mér, vonaðist
ég eftir fréttum af honum í hverju
bréfi. Að lokum skrifaði hún,
,,Clem og fjölskylda hans hafa
flutzt til meginlandsins. Hann
bað um heimilisfang þitt, og
pabbi þinn hótaði að kalla á lög-
regluna.“
Clem hafði þá reynt að finna
mig, reynt að ná sambandi við
mig og um stundarsakir yar mér
léttara um hjartaræturnar.
Smátt og smátt náði ég valdi
yfir sjálfri mér aftur. Ég var laus
við hann fyrir fullt og allt. Við
brottför hans frá eyjunni mundu
rógtungurnar þagna. Þær mundu
gleyma honum; kannske myndi
mér einnig takast að gleyma hon-
um.
Enn viðurkenndi ég ekki sekt
mína fyrir sjálfri mér. Ég sagði
sjálfri mér, að þessu væri öllu
lokið. Ég hafði breytt órétt en
hafði sloppið án allra slæmra af-
leiðinga.
Smám saman fór ég að kynn-
ast nýju fólki. í verzlunarhúsinu
þar sem ég vann var gosdrykkja-
sala, og þar hitti ég Jonny. Hann
vann þar.
Hann var myndarlegur náungi
á að gizka þrem árum eldri en
ég, hár, með hrokkið skollitað
hár og brún augu. Afgreiðslu-
borð mitt var ekki langt frá gos-
drykkjasölunni svo við sáumst
oft og töluðum einstaka sinnum
saman.
Að lokum bauð hann mér út.
Eg fann ekki sama segulmagn-
aða aðdráttaraflið og ég hafði
strax fundið hjá Clem. En Jonny
reyndi heldur ekki að komast yf-
ir mig strax. Við byrjuðum á
annan hátt, með því að kynnast
og tala hreinskilnislega hvort við
annað.
Þetta var líka öðru vísi en á
eyjunni. Hér voru kvikmyndahús
og hér voru dansstaðir. Ég kunni
betur og betur við Jonny og
stundum hugsaði ég ekki um
Clem dögum saman.
En sunnudag einn fór ég til
frænku minnar, og hún geymdi
bréf til mín. Það var frá Clem.
Hann hafði fengið heimilisfang
frænku minnar hjá Söru, skrifaði
hann. Hann vissi, að ég bjó þar
ekki en strax þegar ég fengi bréf-
ið átti ég að skrifa honum.
,,Ég sakna þín stöðugt —“
skrifaði Clem. ,,Ég sleppi þér
aldrei. Mér er alveg sama, hvað
fólk skrafar, ég á þig. Ég mun
verða frjáls, bíddu eftir mér,
Betsy. Ég elska þig eina.“
Ég trúði ekki einu orði af því,
sem hann skrifaði. Hann hafði
logið að mér áður og ég trúði
honum ekki núna. En það skelfdi
mig hvernig hann sagði, að hann
HEIMILISRITIÐ
43