Heimilisritið - 01.02.1958, Qupperneq 53

frábrugðnar til dæmis akur-
hænsnaveiðum, að akurhænsni
veiðir maður bara til þess að
borða, en kvennaveiðarnar eru
stundaðar til þess eingöngu, að
veiðidýr leggi ást á veiðimann-
inn og gera það villt og æst í ást.
Þegar þessu markmiði er náð, og
maður er orðinn þreyttur á koss-
um og faðmlögum hennar, slepp-
ir maður fórnarlambinu og guf-
ar síðan upp til þess að geta far-
ið að svipast um eftir annarri
bráð. Mig langar til þess að sjá
heilan herskara af dásamlegum,
ástföngnum konum, sem fleygja
sér fyrir fætur manns; það er
verkefnið. Það eru veiðar, sem
segja sex. Jæja, eigum við þá að
byrja ?
Eg geri ráð fyrir að þér hafið
valið yður bráðina, — einhverja
konu, sem þér þekkið ekki, en
gleður auga yðar, og þá getur
veiðin hafizt. Hið fyrsta, sem
gera þarf, er að komast í sam-
band við konuna á kurteislegan
hátt. Það mál er auðveldlega
leyst með nokkrum blómvöndum
og bréfum, og í þeim verðið þér
að túlka fegurð hennar í skáld-
legum lýsingum. Ef þér hafið
ekki hæfileikann til að vera
skáldlegur, verðið þér að snúa
yður til fyrirgreiðsluskrifstofu,
sem tekur að sér að semja svo-
leiðis bréf eða tækifærisljóð og
þess háttar. Þegar hún les þær
fögru hugsanir, sem þér sendir
henni á þennan hátt, gerir hún
sér strax grein fyrir því, að þér
eruð frumlegur og tilfinninga-
næmur andi, og nú hafið þér
náð svo langt, að nú tekur hún
að öllum líkindum boði yðar um
að koma með yður í leikhús eða
í kvikmyndahús.
En takið nú vel eftir því sem
ég segi. Nú veltur á öllu að gæta
sín og vera slóttugur eins og ref-
ur. Þér verðið að minnast þess,
að allar konur eru fæddar sér-
fræðingar í ástum, en við karl-
mennirnir erum byrjendur allt
lífið. íhugið hvert orð og setn-
ingu, dragið andann djúpt (um
nefið), áður en þér segið nokk-
uð. Spyrjið hana nú t. d. hvort
hana langi í kvikmyndahús. Hún
segir strax já, og spyr yður hvaða
mynd yður langi að sjá. Já, þær
eru seigar þessar konur. Þér dr^g-
ið andann djúpt (gegnum nef-
ið), og segið, að það skipti engu
máli úr því að hún sé með, þá
sjáið þér hvort sem er ekkert
nema hana. O ! Þetta þykir henni
fallega sagt, konur geta sam-
þykkt allan fjárann.
Nú er bezt að víkja að klæða-
burði yðar. Hann skiptir miklu
máli. Þér megið umfram allt
ekki vera alltof vel klæddur, það
er bragð úr skáldsögum, sem
HEIMILISRITIÐ
51