Heimilisritið - 01.08.1958, Síða 54

Eftir drykklanga stund, sneri hann sér við á stólnum,
og hélt áfram:
,,Gott og vel. Setjum sem svo, að fyrir eitthvert tilvilj-
unarkennt óhapp, ætti ég eftir að kvænast seytján ára
stúlku; tökum til dæmis Möschu . . . Maríu Alexandrowna,
vildi ég sagt hafa. Hún er ágætt dæmi, þó það sé kannske
skrýtið að mér skyldi einmitt detta hún í hug.“
Ég fór að hlæja, því ég botnaði ekki í, hvað honum fannst
einkennilegt við að taka mig sem dæmi, frekar en ein-
hverja aðra.
,,Jæja,“ hélt han áfram með vaxandi ákefð, og hita í
röddinni, ,,segið mér nú í fullri einlægni, hvort þér mynd-
uð ekki taka því sem hverju öðru mótlæti að fórna lífi
yðar gömlum manni, sem líkt er ákomið með og mér; hef-
ur lifað sitt fegursta og þráir aðeins ró og næði ? En guð
má vita hvað er að brjótast um í huga yðar, og hvað yður
er að dreyma.“
Ég fann til einhverrar ónotakendar og mig setti hljóða,
enda vissi ég ekki hverju ég ætti að svara.
,,Ég er nú ekki að biðja um hönd yðar,“ bætti hann við
hlæjandi. ,,Ég þykist alveg viss um, að það er ekki eigin-
maður á borð við mig, sem yður er að dreyma um, þegar
þér eruð á skemmtigöngum yðar í garðinum. ESa mynduð
þér ekki verða óhamingjusöm ef það ætti samt sem áður
eftir að ske ?“
,,Ekki beinlínis óhamingjusöm,“ sagði ég, en hann bætti
við: ,,En ekki heldur hamingjusöm ?“
,,Nei, en ég gæti skipt um skoðun,“ sagði ég.
Hann tók fram í fyrir mér á ný: ,,Þarna sjáið þér,“ sagði
hann og sneri sér að Kötju. ,,Hún hefur vafalaust rétt fyrir
sér, og ég er henni mjög þakklátur fyrir hreinskilnina, og ég
er feginn að við færðum þetta í tal. En það er ekki nema
hálfsögð sagan. Slíkt hjónaband myndi valda mér þeirri
mestu óhamingju, er ég gæti hugsað mér.“
,,Þér eruð einkennilegur maður,“ sagSi Katja, ,,og alltaf
líkur sjálfum yður.“ Hún reis á fætur og gekk inn til að
sjá um að kvöldverðurinn yrði borinn fram.
52
HEIMILISRITIÐ