Læknablaðið - 01.09.1979, Blaðsíða 41

LÆKNABLAÐIÐ
185
Tafla IX sýnir í hve mörgum tilvikum
geðlæknisaðstoð var talin æskileg og má
sjá, að hún hefur verið veitt eða fengist
meðan sjúklingurinn var innlagður í 8 af
62 tilvikum. í 3 tilvikum var sjúklingnum
vísað til geðlækna Kleppsspítalans (1 inn-
lögn) en í 5 tilvikum sá ég um meðferð
(3 sjúkl. fengu lyfjameðferð, einn fékk
hjónasamtöl og einn fékk samtalsmeðferð).
Tafla X sýnir að líkamlegt ástand lang-
flestra hefur batnað við útskrift.
Af töflu XI má sjá geðástand sjúklings-
ins við útskrift samanborið við innlögn.
Geðástand 75 hefur lítið breyst, en 21 er
TAFLA IX
Geðlæknisaðstoð
Fengin Ekki fengin Æskileg Konur 7 33 40 Karlar 1 21 22 Alls 8 54 62
TAFLA X Líkamlegt ástand við útskrift
Konur Karlar Alls
Betra 51 40 91
Svipað 3 2 5
Verra 1 0 1
Óvitað 1 1 2
Dáinn 1 0 1
Alls 57 43 100
TAFLA XI
Geðástand við útskrift
Konur Karlar Alls
Betra n 10 21
Svipað 44 31 75
Verra 0 1 1
Óvitað 1 1 2
Dáinn 1 0 1
Alls 57 43 100
TAFLA XII
Vinnugeta við útskr'ít
Konur Kurlar Alls
Vinnufær 29 14 43,
Ekki vinnufær, sjálfbjarga 20 23 43
Ekki sjálfbjarga 2 2 4
Langleg-usjúklingnr 5 4 9
Dáinn 1 0 1
Alls 57 43 100
greinilega betur á sig kominn andlega en
við innlögn.
Síðasta taflan, tafla XII sýnir vinnugetu
við útskrift. Má þar sjá, að 43 eru vinnu-
færir við útskrift. Aðrir 43 voru ekki vinnu-
færir, en sjálfbjarga. Langlegusjúklingar
eru 9, en auk þess voru 4, sem útskrifuð-
ust af deildinni án þess að vera sjálfbjarga,
3 þeirra fluttust á önnur sjúkrahús.
UMRÆÐA
Við rannsókn þessa kom tvennt mest á
óvart. í fyrsta lagi, að allir sjúklingarnir
svöruðu játandi, en ég beiddist leyfis að
ræða við þá sem geðlæknir, sbr. rannsókn
Kanter13 þar sem 6 af 106 neituðu geð-
viðtali. í öðru lagi áhugi sjúklinga á end-
urhæfingadeild að ræða við geðlækni með
meðferð í huga. Þegar litið er á það, að 27
sjúklingar eru í flokknum „reductio cerebri
organica“ og „reductio cerebri oganica evt.
reversibel“ og 15 hafa enga geðsjúkdóms-
greiningu, er það mjög athyglisvert, að 35
höfðu áhuga á geðmeðferð.
Sambærilegar rannsóknir annars staðar
frá hefur ekki tekist að finna. Þær rann-
sóknir, sem þó hefur tekist að ná í, benda
í sömu átt, þ. e., að stór hluti sjúklinga á
endurhæfingadeild eigi við tilfinningaleg
vandamál að etja, sem þarfnast meðferðar,
ef vel á að fara. Carnes0 segir: „Um það
bil helmingur sjúklinga á langlegu-endur-
hæfingadeild hafði geðrænar truflanir, sem
þörfnuðust athygli, ef ekki meðferðar“.
Diamond, Weiss og Grynbaum7 töldu,
„að við helming sjúklinga hafi ekki náðst
fullt samstarf“. Caine1 segir: „Um það
bil helmingur sjúklinga, sem missa útlimi,
þurfa á einhvers konar geðmeðferð að
halda“. Hughson og Maddison,11 sem
fjalla um hlutverk geðlæknis á endurhæf-
ingadeild segja: „Tilfinningaleg vandamál
eru áberandi meðal endurhæfinga-sjúkl-
inga og geta torveldað og seinkað endur-
hæfingu11. Þeir vitna í John Voss, sem sagði
reynslu sína vera þá, að auk þeirra, sem
hefðu augljósa geðsjúkdóma, gæti þriðj-
ungur hinna talist óvinnufærir vegna ti'l-
finningalegra truflana, sem áhrif hefðu á
áhuga og framtakssemi sjúklinganna. Auk
þess ætti annar þriðjungur við tilfinninga-
leg vandamál að etja, sem trufluðu fram-
farir við endurhæfingu á líkamlegri van-