Læknablaðið - 01.09.1979, Síða 52

194
LÆKNABLAÐIÐ
Ethinyloestradiol 50 ug and DL-norgestrel 500
ug for nine days brought the levels of testo-
sterone to 8% (1,25 nmoi/1 = 0,36 ng/mi),
5x-dyhydrotestosterone to 22% (0,39 nmol/1 =
lob pg/imi, oestrachol to 46% (U,(J25 nmol/1
= 6,88 pg/mi), FSH to 31% (0,55 U/l) and
LH to 61% (2,37 U/l) of the basal values. All
levels had risen on the third day after stopp-
ing the drugs and had recovered to pretreat-
ment values within a week. Prolactin values
did not show any defimte trend of change
during the treatment. In three men ethinyl-
oestradiol alone, 50 ug daily for five days, re-
duced serum levels of all three sex hormones
to approximately 80% of basal levels and
FSH to 70% but left LH and prolactin levels
unchanged. In three men DL-norgestrel alone,
525 ug daily for four days, reduced the andro-
gen levels to below 40% of the basal levels,
but had little effect on oestradiol levels. FSH,
LH and prolactin levels were reduced to 63%,
70% and 65% respectively by the 4 day DL-
norgestrel treatment. The 26 hour effects of
DL-norgestrel were studied in three men who
ingested 1050 ug of the drug in one dose.
Serum testosterone and 5x-dihydrotestosterone
levels had their greatest depression (30% and
60% respectively) at 12 to 14 hrs after the
ingestion, whereas serum levels of DL-
norgestrel peaked at 3 hrs after the ingestion.
In this study serum FSH levels showed a
clear depression in two men but LH and
prolactin levels did not change. The results
show a powerful effect of DL-norgestrel in
reducing serum androgen levels in men, an
effect which may be partly mediated through
the concurrent suppression of the pituitary
gonadotrophins.
1 Landspítaiinn, Rannsóknarst. í meinefnafræði
and The Endocrine Unit, RPMS, Hammersmith
Hospital.
Þórður Harðarson, Ásgeir Jónsson, Gunnar Sig-
urðsson, Davíð Davíðsson, Ottó Björnsson, Ólafur
Ólafsson, Sigurður Samúelsson ogNikulás Sigfússon
Tíðni hjartakveisu og kransæðasjúk-
dóms hjá miðaldra íslenzkum körl-
um — Gildi spurningalista og EKG
ST-T breytinga í greiningu
hjartakveisu
Af 2955 körlum á aldrinum 34-61 árs, sem
boðaðir voru til þátttöku í hópskoðun Hjarta-
verndar árið 1968, mættu 2203 (74.6%). Allir
fengu sendan heim spurningalista, ætlaðan til
greiningar hjartakveisu (síupróf). Jákvæð
svöi' gáfu 28 (34, 37 ára) — 7.3% (56, 58, 61
árs). Læknismat, oft stutt afbrigðilegu hjarta-
riti í hvíld eða við áreynslu, leiddi í ljós al-
gengi hjartakveisu frá 0.7-6.6% með vaxandi
aldri. Næmi (sensitivity) spurningalista til
greiningar hjartakveisu var 45%. Sérhæfi
(specificity) spurningalista var 97%. Spágiidi
jákvæðs svars (predictive value pos.) var 22%,
en spágildi neikvæðs svars var 98%. Algengi
kransæðastiflu var kannað með að rannsaka
sjúkraskrár þeirra, sem kváðust hafa legið á
sjúkrahúsi vegna hjartasjúkdóms (alls 61
sjúklingur). Reyndist algengið 0.0-4.7%. Þeir,
sem grunaðir voru um kransæðasjúkdóm
vegna jákvæðs spurningalista, læknismats,
lijartarafritsbreytinga eða sjúkrahúslegu
vegna kransæðastíflu, reyndust vera 225
(10.2). Algengi kransæðasjúkdóms var 4.8-
17.6%. Af 47 sjúklingum með hjartakveisu að
læknismati höfðu 12 háþrýsting, en alls höfðu
425 þátttakendur háþrýsting. Af þessum 12
höfðu 4 EKG ST-T breytingar.
Spurningakver Hjartaverndar, sem byggt er
á stöðluðum alþjóðlegum spurningalista, hef-
ur of lítið næmi til að koma að fullu gagni
sem síupróf (screening test).
Nikulás Sigfússon, Davíð Davíðsson og Ottó J.
Björnssonl
Einn þáttur í hóprannsókn Hjartaverndar
á Reykjavíkursvæðinu var rannsókn á blóð-
þrýstingi. Hér verður gerð grein fyrir niður-
stöðum úr I. áfanga þessarar rannsóknar, er
náði til 2955 karla á aldrinum 34-61 árs. Mæt-
ing var 75%.
Blóðþrýstingur var mældur tvisvar með um
10 daga millibili, í fyrra skiptið af hjúkrunar-
konu, í síðara skiptið af iækni.
Staðlaður spurningalisti var notaður til að
fá svör við ýmsum spurningum um blóðþrýst-
ing.
Meðal systoliskur blóðþrýstingur fór hækk-
andi á aldursbilinu úr 130 mm Hg í um 145
mm Hg og meðal diastoliskur úr um 80 mm
Hg i um 90 mm Hg.
Algengi háþrýstings samkvæmt skilmerkjum
WHO var um 26% samkvæmt fyrri mælingu,
20% samkvæmt síðari, en 14% höfðu háþrýst-
ing samkvæmt báðum.
Nýgengi háþrýstings á þessu aldursbili reikn-
aðist um 1% á ári.
Fjórðungur þeirra, er höfðu háþrýsting
(fyrri mæling), höfðu verið greindir áður.
Þriðjungur þeirra, er höfðu sögu um háþrýst-
ing, höfðu eðlilegan blóðþrýsting. Helmingur
þeirra, er höfðu sögu um háþrýsting, var á
meðferð, en af þeim var aðeins 1/5 með eðli-
legan blóðþrýsting.
Algengi háþrýstings meðal íslenzkra karla er
svipað og gerist í nágrannalöndum. Tiltölu-
Blóðþrýstingur íslenzkra karla á
aldrinum 34—61 árs
i