Læknablaðið - 15.10.1995, Qupperneq 10

706
LÆKNABLAÐIÐ 1995; 81
sænska nefndin komust að þeirri niðurstöðu að
hlutfallslega of litlu fé væri varið til meðferðar
sjúklinga sem hafa langvinna, alvarlega sjúk-
dóma.
Ljóst er að ýmsum aðferðum má beita við
forgangsröðun í heilbrigðiskerfinu. Engin að-
ferð er gallalaus og víðtæk umræða er nauðsyn-
leg til að ná samstöðu um hvernig best verður
varið því fé skattborgaranna sem til heilbrigð-
ismála fer. Siðfræðilegur grunnur styrkir mjög
ákvarðanir um forgangsröðun og er líklegt að í
umræðu hér á landi um forgangsröðun verði
unnt að nýta sér aðferðir frændþjóða okkar,
Norðmanna og Svía.
Islenska heilbrigðiskerfið er lent í ógöngum
og stefnumarkandi aðgerðir í heilbrigðismál-
um verða ekki umflúnar. Miklu skiptir að við
hefjumst handa með opnum huga og mörkum
íslenskri heilbrigðisþjónustu á ný stefnu sem
leiðir til farsældar. Umræða um sanngjarna
forgangsröðun getur lagt mikið af mörkum við
þá stefnumótun.
Torfi Magnússon