Læknablaðið - 15.04.1997, Blaðsíða 60

248
LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83
Umræða og fréttir
Einar Stefánsson forseti læknadeildar Háskóla íslands:
Mikilvægasta verkefnið í heilbrigðis- og
menntamálum að efla háskólaspítala
Einar Stefánsson forseti læknadeildar Háskóla íslands. Ljósm.: -jt-
Einar Stefánsson prófessor í
augnlækningum og yfirlæknir
augndeildar Landspítalans tók
við starfi deildarforseta á síð-
asta hausti. Eftir framhaldsnám
og störf í Bandaríkjunum kom
hann til starfa á augndeild
Landakotsspítala sem á síðasta
ári flutti á Landspítalann. Einar
hefur setið í ritstjórn Lækna-
blaðsins, situr nú í ritstjórn nor-
ræna augnlæknatímaritsins.
Hann var beðinn að ræða við
Læknablaðið um starfið í
læknadeild og í upphafi eru inn-
tökuskilyrðin í læknadeild gerð
að umtalsefni:
„Nokkuð er liðið á annan ára-
tug frá því fjöldatakmörkun var
tekin upp í læknadeild háskól-
ans. Nú eru teknir inn 36 á
hverju ári en nokkur undanfarin
ár voru það aðeins 30. Menn
hefur nokkuð greint á um hvaða
rök eiga að gilda í þessu sam-
bandi en ljóst er að einhver tak-
mörk verða að vera. Eru þau út
frá kennslugetu skólans eða á
að taka mið af þörfum þjóðfé-
lagsins fyrir fjölda nýrra
lækna?“
Inntökuaðferðin
áhyggjuefni
„Aðferðin við valið í lækna-
deild er áhyggjuefni. Við höfum
kennt öllum nýnemum ákveð-
inn kjarna og haft síðan sam-
keppnispróf. Þetta kerfi er ein-
falt og óhlutdrægt - nafnlaust og
andlitslaust og persónulegt mat
kemur hvergi nærri. Um leið er
það verulegur galli að taka við
150 til 200 nýnemum, yfirleitt
góðum námsmönnum, og þurfa
að stöðva meirihluta þeirra.
Það er þeim vissulega áfall og
það er slæmt að geta ekki veitt
þessum stóra hluta sem ekki
kemst áfram einhverja úrlausn.
Sú þróun hefur verið áber-
andi síðustu árin að fjöldi ný-
nema sem nær prófinu fer sífellt
minnkandi. Áður var hópurinn
samansettur að hálfu af nýnem-
um og þeim sem áður höfðu
reynt en nú eru þeir sem reynt
hafa einu sinni eða jafnvel tvisv-
ar áður í meirihluta. Það hefur
vafist fyrir okkur að finna betri
aðferðir og stundum hefur verið
rætt um að viðhafa einhvers
konar mat á mannlega þættin-
um með viðtölum og slíku en
það er erfitt í svo litlu þjóðfé-
lagi. Síðan mætti hugsa sér að
gera einhverjar endurbætur á
núverandi kerfi og sníða helstu
agnúana af því.“
Einar telur að ýmsar leiðir
séu hugsanlegar í því sambandi
og nefnir til dæmis eina: