Læknablaðið - 15.04.1997, Blaðsíða 69

LÆKNABLAÐIÐ 1997; 83
257
að þjónustan uppfylli þær kröf-
ur sem gerðar eru til nútíma
heilbrigðisþjónustu og kemur
þá ýmislegt til greina.
Hægt er að halda endur-
menntunar- eða upprifjunar-
námskeið fyrir aldraða lækna,
þar sem kynntar verði helstu
nýjungar í þeim greinum sem
nefndar voru hér að framan.
Slík námskeið gætu verið á veg-
um Fræðslunefndar læknafélag-
anna í samvinnu við landlæknis-
embættið eða eingöngu á veg-
um annars hvors þessara aðila.
Það er svo matsatriði hve löng
og ítarleg þessi námskeið þyrftu
að vera.
Hugsanlegt er að tveir lækn-
ar, sinn úr hvorri sérgrein,
sinntu héraði eða heilsugæslu-
umdæmi saman og skiptu með
sér laununum. Slík tilhögun
mundi auka öryggi þeirra sjálfra
og tryggja betri þjónustu.
Þá hefur sú hugmynd komið
fram að heilsugæslustöðvar í
þéttbýli tækju minni héruð „í
fóstur“ og sendu frá sér lækna,
þangað sem þeirra væri þörf.
Aldraðir læknar gætu þá hugs-
anlega farið út á land á vegum
heilsugæslustöðvanna eða gerst
staðgenglar fyrir þá heilsu-
gæslulækna sem sendir væru út
á land.
Fleiri lausnir kæmu að sjálf-
sögðu til greina en þetta verður
látið nægja að sinni.
Niðurstaða
Verulegar líkur eru á að
skortur verði á heilsugæslu-
læknum á landsbyggðinni í nán-
ustu framtíð. Ástæður eru
margþættar en helstar þó, lítil
nýliðun í stéttinni, léleg launa-
kjör, einangrun og svo það að
ungir læknar eru aldir upp á
stofnunum og hallast því frekar
að stofnanalæknisfræði, þegar
kemur að vali á sérnámi. Tíma-
bundin lausn á þessum vanda
gæti verið að nýta starfskrafta
aldraðra lækna, sem eins og
aðrir þegnar þjóðfélagsins
verða eldri og eldri með lítt
skerta líkams- og sálarkrafta, en
til þess að þeir megi nýtast, og
þjónusta þeirra vera í samræmi
við breyttar kröfur til heilbrigð-
isþjónustunnar, þarf að endur-
mennta þá og skipuleggja störf
þeirra svo þau megi vera í takt
við breytta tíma.
Árni Björnsson
Frá Læknafélagi Norðvesturlands:
Niðurskurði mótmælt
Félagsfundur í Læknafélagi
Norðvesturlands haldinn 19.
febrúar síðastliðinn í Varmahlíð
mótmælir eindregið þeim nið-
urskurði á fjárveitingum sem
boðaður hefur verið á sjúkra-
stofnunum svæðisins. Fundur-
inn bendir á, að á undanförnum
árum hefur átt sér stað niður-
skurður og hagræðing og er nú
svo komið að ekki er hægt að
spara meira án þess að það komi
niður á læknis- og hjúkrunar-
þjónustu.
Segja má að ekki sé vinnu-
friður fyrir starfsfólk vegna
stöðugra frétta af niðurskurði
og þarf það sífellt að eyða kröft-
um í varnarbaráttu fyrir núver-
andi starfsemi. Einnig leiðir
þessi neikvæða umræða af sér
verulegan ugg hjá íbúum hér-
aðsins og heilbrigðisstarfsfólki
og erfiðara er en áður að fá fag-
fólk til starfa.
Fundurinn varar mjög við
hugmyndum um að sameina
heilsugæslustöðvar og sjúkra-
hús á hverjum stað í eina stofn-
un. Sjúkrahús- og heilsugæslu-
þjónusta eru faglega ólíkir hlut-
ir sem ekki á að blanda saman.
Með því að gera heilsugæslu-
stöðvarnar að deildum innan
sjúkrahúsa er fótunum kippt
undan faglegu og fjárhagslegu
sjálfstæði stöðvanna. Með
þessu væri verið að stíga stórt
skref aftur á við í heilsugæslu-
þjónustu og hætt við að enn erf-
iðara verði að fá lækna til starfa
í heilsugæslu á þessum stofnun-
um en nú er. Er vandinn þó ær-
inn við núverandi aðstæður.
Fundurinn telur að hafa eigi
samráð við lækna og annað fag-
fólk við stofnanirnar þegar um
svo viðkvæm og mikilvæg mál er
að ræða. Jafnframt telur fund-
urinn nauðsynlegt að byrja á því
að skilgreina umfang þeirrar
þjónustu sem hver stofnun á að
veita, reikna síðan út kostnað
við hana og ákveða fjárveitingar
út frá því. Telur fundurinn rangt
að farið að skera fyrst niður fjár-
veitingar og reikna síðan út eftir
á eins og virðist hafa verið gert
nú samanber upphafskafla í
„Tillögum um hagræðingu í
rekstri landsbyggðarsjúkra-
húsa“ frá desember 1996.
Að lokum telur fundurinn
rétt að gerð verði úttekt á kostn-
aði við sjúkraflutninga milli
landshluta en hér er um háar
upphæðir að ræða. Er gefið mál
að þessum flutningum muni
fjölga talsvert ef föst viðvera
sérfræðinga í skurðlækningum
hættir í kjördæminu með aukn-
um niðurskurði. Komur sér-
fræðinga frá Reykjavík í stuttan
tíma geta aldrei leyst þennan
vanda því að fólk veikist og slas-
ast á öllum tímum óháð ferðum
þeirra.