Læknablaðið - 15.10.1999, Side 77

LÆKNABLAÐIÐ 1999; 85
833
um vítt og breitt um landið.
Þess á milli var ég á spítalan-
um í Sipovo. Þetta líf hentaði
mér vel því fyrir vikið sá ég
mikið af landinu.“
Meðal heilsuhraustra
hermanna
- Þú varst herlæknir en
varstu settur undir heraga?
„Nei, ekki beinlínis. Bret-
arnir litu á okkur sem láns-
menn frá íslenska ríkinu og
vildu ekki beita okkur aga.
Það var talað við okkur ef eitt-
hvað kom upp á sem ekki
samrýmdist heraga en við vor-
um ekki settir í skúringar eða
látnir gera armbeygjur. Ég
hafði í raun stöðu yfirmanns án
boðvalds en sem læknir hafði
ég þau völd sem ég þurfti. Við
störfuðum mikið með sjúkra-
flutningamönnum sem voru
hermenn og þeir fóru eftir því
sem við sögðum þeim.“
- í hverju var starfið fólgið?
„Okkar verkefni var fyrst
og fremst að sinna hermönn-
unum og þar sem hermenn eru
að jafnaði einhverjir heilsu-
hraustustu menn sem til eru
var þetta að mestu leyti frekar
einföld heilsugæsla og ekki
mikið um alvarlega sjúkdóma.
Það algengasta voru íþrótta-
meiðsl og minniháttar kvillar.
En við þurftum alltaf að vera
til taks og af og til urðu slys,
bæði á útstöðvunum og svo
lenti ég í að sinna stærri slys-
um á spítalanum í Sipovo,
misalvarlegum en meðal
annars nokkrum banaslysum.“
- Kom til einhverra hernað-
arátaka meðan þú varst þarna?
„Nei. Það kom til ryskinga
af og til milli fólks af ólíkum
þjóðarbrotum en ekki á milli
heimamanna og friðargæslu-
sveitanna. Stundum þurftu
þær þó að hlutast til þegar í
Viðar ásamt ásamt fylgdarliði við hjálparstörf. Hér er hlúð að bosn-
ískri konu.
Bráðamóttökutjaldið á sjúkrahúsinu í Sipovo.
Viðar (til hœgri) spreytir sig á uppskurði undir leiðsögn bresks skurð-
lœknis.