Læknablaðið - 15.10.1999, Síða 92

flURORIX
móklóbemíð
eíi
Góður árangur
við öllum tegundum þunglyndis12
Veldur ekki kyndeyfð
eða annarri kynvanstarfsemi34
Veldur sjaldan aukaverkunum,
lítil áhætta við ofskömmtun1’5’6’7
Hefja má meðferð strax
og hætt er á öðrum þunglyndislyfjum8 9
Nýr styrkleiki:
300 - 600 mg á dag, gefið í tveimur skömmtum.
Thorarensen Lyf
Vatnagarðar 18 • 104 Reykjavík • Sími 530 7100
Eiginleikar: Móklóbemíö er geödeyföarlyf.
Verkun lyfsins byggist á því aö f>aö blokkar
mónóamínoxídasa-A (MAO-A) sérhæft og
afturkræft. Þetta leiöir til minnkaöra umbrota
noradrenalíns og serótóníns. Lyfiö er ólíkt
eldri MAO-blokkurum, sem blokka bæöi
MAO-A og MAO-B óafturkræft, en f>ví fylgir
hætta á hækkuöum blóöþrýstingi viö inn-
töku týramíns (m.a. í osti). Aögengi lyfsins
við langtímanotkun er allt að 90%. Blóð-
þéttni nær hámarki um 1 klst. eftir inntöku,
dreifingarrúmmál er nálægt 1,2 1/kg og
próteinbinding í plasma er u.þ.b. 50%.
Helmingunartími í blóöi er 1-2 klst. og leng-
ist lítillega meö vaxandi skömmtum. Umbrot
lyfsins eru háö skömmtum, f>að oxast nær
algjörlega í óvirk umbrotsefni, sem skiljast út
í nýrum.
Ábendingar: Geödeyfð, aöallega innlæg
geödeyfð. Erfiö eða langvarandi útlæg geð-
deyfð.
Frábendingar: Bráö ruglun (confusio ment-
is). Ofstarfsemi skjaldkirtils. Pheochromo-
cytoma. Samtímis notkun selegilíns. Ofnæmi
fyrir innihaldsefnum lyfsins.
Meðganga og brjóstagjöf: Takmörkuö
reynsla er af notkun lyfsins hjá þunguöum
konum, en í dýratilraunum hefur aukin
hætta á fósturskemmmdum ekki komið í
ljós. Lyfiö útskilst í brjóstamjólk, en hætta á
áhrifum á barniö viröist ólíkleg við notkun
lyfsin í venjulegum skömmtum.
Aukaverkanir: Algengar(> 1%): Svimi, höf-
uöverkur, ógleöi, niöurgangur og svefntrufl-
anir. Sjaldgœfar (0,1-1%): Slappleiki, blóö-
þrýstingslækkun, bjúgur, breytingar á bragö-
skyni, lystarleysi, meltingartruflanir, munn-
þurrkur, rugl og óróleiki.
Millivcrkanir: Milliverkun viö týramín
hefur ekki klíníska þýöingu, en þó er mælt
meö því, aö lyfið sé tekið inn eftir mat.
Címetidín hægir verulega á umbrotum lyfsins
og getur þurft aö minnka skammta mókló-
bemíðs um helming við samtímis gjöf þess-
ara lyfja. Lyfiö getur aukiö áhrif adrenvirkra
lyfja. Lyfiö eykur áhrif íbúprófens og morfín-
líkra lyfja. Hefja má meöferö meö öörum
geödeyföarlyfjum (m.a. þríhringlaga lyfjum)
strax þegar notkun móklóbemíös hefur
veriö hætt og öfugt.
Varúö: Hjá sjúklingum meö skerta lifrarstarf-
semi þarf aö minnka skammta. Sjálfsmorðs-
hneigö getur aukist í upphafi meöferöar.
Skammtastæröir handa fullorönum:
Venjulegur byrjunarskammtur er 300 mg á
dag, venjulega gefiö í tveimur til þremur
deiliskömmtum. Gera má ráð fyrir, aö full
verkun fáist eftir 4-6 vikna meðferö. Þegar
árangur kemur í Ijós má lækka skammtinn.
Hámarksdagskammtur er 600 mg á dag.
Taka á lyfiö inn eftir máltíð. Sjúklingum meö
skerta lifrarstarfsemi verður að gefa minni
skammta en hér hafa veriö nefndir.
Skammtastæröir handa börnum: Lyfiö er
ekki ætlaö bömum yngri en 12 ára.
Innihaldsefni: Hver tafla inniheldur: Moclo-
bemidum INN 100 mg, 150 mg eöa 300 mg.
Pakkningar og hámarksverö í smásölu
frá 1. 4. 1999: Töflur 100 mg: 30 stk.
(þynnupakkað): 2.100 kr; 100 stk. (þynnupakk-
aö): 4.949 kr. Töflur 150 mg: 30 stk. (þynnu-
pakkaö): 2.516 kr.; 100 stk. (þynnupakkaö):
6.422 kr. Töflur 300 mg: 30 stk. (þynnupakk-
að): 3-903 kr.; 60 stk. (þynnupakkaö): 7.472 kr.
Greiðslufyrirkomulag: Elli- og örorkulíf'
eyrisþegar greiða fyrstu 350 kr. af verð«
lyfsins og 20% af því sem eftir er
hámarki 600 kr. Aðrir greiöa fyrstu 1.000 kr-
af veröi lyfsins og 40% af því sem eftir ef
aö hámarki 1.800 kr. Ef verö á samheital>'f*
er hærra en viðmiðunarverð þá greiðif
sjúklingur aö auki muninn á smásöluverð*
og viðmiðunarverði.
Afgreiöslutilhögun: Heimilt er aö ávísi*
lyfinu til 100 daga notkunar í senn.
Heimildir: 1. Fitton A et al. Drugs 199
43 (4): 561-596. 2. Angst J et al. Psychoph'
armacology 1992; 106 (Suppl): 109-113- 5*
Philipp M et al. Int Clin Psychopharm 1993-
7 (3-4): 149-153- 4. Baier D et al. Fortschf
Neurol Psychiat 1994; 38: 3371-79- 5. Ro'j1
M et al. BrJ Psychiatry 1996; 168: 149-157-
6. Hetzel W. Psychopharmacology 1997,
106 (Suppl): 127-129. 7. Chen DT, Ruth R
Clin Neuropharmacol 1993; 16 (Suppl
63-68. 8. Amrein R et al. Psychoph'
armacology 1992; 106 (Suppl): 24-31-
Dingemanse J. Int Clin Psychopharmacolog)
1993; 7 (3-4): 167-180.