Læknablaðið : fylgirit - 01.06.1998, Qupperneq 62

54
LÆKNABLAÐIÐ 1998; 84/FYLGIRIT 36
og/eða helftardofi án sjónsviðsskerðingar og án
málglapa eða gaumstols.
Niðurstöður: A eftirfylgdartímanum sem er 18
mánuðir að meðaltali létust 23% (47 af 205), 14%
létust í legunni en 9% eftir útskrift. A tímabilinu
fengu 7% endurtekið heilaáfall. Alls útskrifuðust
5% sjúklinganna af Sjúkrahúsi Reykjavíkur á
stofnun. Af þeim sem útskrifuðust heim lögðust
þrír (1,5%) inn á hjúkrunarstofnun síðar.
Fyrir áfall voru 95% þeirra sem fengu heila-
blóðfall sjálfbjarga við athafnir daglegs lífs, 96%
þeirra höfðu eðlilega eða vægt skerta hreyfifærni
og 94% þeirra fengu 0-2 stig á Rankin kvarða.
Eftir áfall eru 67% heilablóðsjúklinganna sjálf-
bjarga við athafnir daglegs lífs, 71% þeirra eru með
eðlilega eða vægt skerta hreyfifærni og 65% þeirra
fá 0-2 stig á Rankin kvarða.
Horfur sjúklinga reyndust mjög mismunandi eft-
ir klínískri gerð heilaáfalls. Verstar horfur höfðu
sjúklingar með TACS en sjúklingar með LACS og
POCS höfðu bestar horfur.
E-63. Heilablóðföll á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 1996-1997
Jón Hersir Elíassoit, Einar M. Valdimarsson,
Finnbogi Jakobsson
Frá endurhœfingar- og taugadeild Sjúkraliúss
Reykjavíkur
Inngangur: Sýnt hefur verið fram á að meðferð
sjúklinga með heilablóðfall á sérhæfðum heilablóð-
fallseiningum skilar betri árangri en meðferð á öðr-
um sjúkradeildum. Sjúklingar sem leggjast inn á
heilablóðfallseiningu hafa lægri dánartíðni, styttri
legutíma, betri batahorfur og fleiri útskrifast heim.
A Sjúkrahúsi Reykjavíkur er starfrækt slfk heila-
blóðfallseining og þar fer fram framskyggn skrán-
ing á sjúklingum sem greinast með heilablóðfall á
sjúkrahúsinu.
Efniviður og aðferðir: Þetta er framskyggn
rannsókn á sjúklingum sem greindust með heila-
blóðfall á Sjúkrahúsi Reykjavíkur á árunum 1996-
1997. Niðurstöður voru bornar saman við niður-
stöður erlendra rannsókna.
Niðurstöður: Á Sjúkrahúsi Reykjavíkur var
dánartíðni lægri og íleiri sjúklingar með heilablóð-
fall útskrifuðust heim en lýst hefur verið í ná-
grannalöndum okkar. Hár blóðsykur og saga um
gáttaflökt voru sterkir áhættuþættir fyrir andláti á
sjúkrahúsi.
E-64. Skráning sjúklinga með heilablóð-
föll og tímabundna blúðþurrð í heila hjá
sjúklingum á Landspítalanum á árinu
1997
Sigurlaug Sveinbjörnsdóttir*, Gísli Einarsson*,
Sigurlaug Magnúsdóttir*, Grétar Guðmundsson**,
Jón Eyjólfur Jónsson***
Frá *endurhœfingar-, **taugalœkninga- og
***öldrunarlœkningadeild Landspítalans
Á árinu 1997 greindust alls 263 sjúklingar á
Landspítalanum með einkenni um heilablóðföll eða
tímabundna blóðþurrð í heila. Fjöldi karla var 138
(53%) og fjöldi kvenna 125 (47%). Meðalaldur
sjúklinga var 67,8 ár (bil 16-98 ára). Þorri sjúklinga
(76%) var á aldrinum 60-89 ára. Meðalfjöldi legu-
daga fyrir allan hópinn var 12,2 dagar. Sjúkdóms-
greiningar skiptust eftirfarandi: a) innanskúms-
blæðing (1%), b) innanbastsblæðing (2%), c) inn-
anhjarnablæðing (10%), d) tímabundin blóðþurrð í
heila (12%), e) hjarnafleygdrep (69%) og f) aðrar
greiningar (3%). Dánartíðni fyrir allan hópinn á
fyrstu 30 dögunum var 16%, þar af létust 35% sjúk-
linga með innanhjarnablæðingu og 16% sjúklinga
með heiladrep. Ástæður heiladrepa voru taldar
vera: æðakölkun (17%), segarek frá hjarta (29%),
hálsæðaþrengsli (15%), ördrep (6%) eða ekki
greinanlegar (33%). Hjá sjúklingum með heila-
blæðingar reyndust 18% hafa sögu um háþrýsting,
en yfir helmingúr hafði enga þekkta ástæðu fyrir
blæðingunni. Algengast var að fá einkenni eða
skemmd á svæði miðæðar heila (48%) eða í heila-
stofn (26%).
Reykingar, háþrýstingur og fyrri saga um tíma-
bundna blóðþurrð til heila voru stærstu áhættuþætt-
irnir (43-51%). Fast á eftir fylgdu fyrri saga um
hjarta- og æðasjúkdóma eða ættarsaga um þá (18-
34%). Sautján prósent sjúklinga höfðu sykursýki,
10% atrial fibrillation og 9% fyrri sögu um atrial
fibrillation. Við áfall voru 33% sjúklinga á sega-
varnarmeðferð með asetýlsalisýlsýru eða tiklópíd-
íni og 13% á fullri blóðþynningu. Þessar tölur eru
sambærilegar tölum erlendis frá og tölum frá
Sjúkrahúsi Reykjavíkur.
E-65. Hvað veldur örorku. Samanburð-
ur á hópi flogaveikra sem fá örorkubæt-
ur og þeirra sem njóta þeirra ekki
Sigurjón B. Stefánsson*, Elías Ólafsson**,***,
Sigurður Thorlacius*, W. Allen Hauser***
Frá *Tryggingastofnun ríkisins, **taugadeild
Landspítalans, ***Sergievsky Center and Dpt. of
Neurology, Columbia University New York
Markmið: Að varpa ljósi á ástæður þess, að
sumir sjúklingar með ákveðinn sjúkdóm verða ör-
yrkjar, það er fá örorkustyrk eða örorkulífeyri, en