Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.12.1929, Síða 27

Stefnir]
Frá Jerúsale<n til Nazaret.
217
fagnaðarerindið var boðað í Galí-
leu en ofsótt í Júdeu. Þetta er
engan veginn fjarstæð hugsun. Bæði
héraðið og fólkið ber enn þann dag
í dag bjartari svip og meira lað-
andi blæ og viðmót hér i Galíleu
heidur en í Júdeu. Hér heyri eg í
fyrsta sinn í Gyðingalandi fólkið
syngja og raula við starf sitt. Böm-
in leika sér við söng, á heimilun-
um raula menn og þegar sjómenn-
irnir ýta bátum sínum á flot gera
þeir það með hrópum og kveða
við.
Það er óvíst, hvort nokkurt hús
í Nazaret er frá tímum Jesú. Jafn-
vel steinlagningin á götunum er
fremur nýleg að sjá. En bæjarbúar
ganga enn upp á Taborfjall sér til
hressingar, og það er áreiðanlega
óbreytt frá dögum Jesú.
Eg get ekki slitið augun frá þessu
fagra fjalli. Þangað hefir Jesús vafa-
laust oft farið þegar hann fór að
stálpast. Fjallið er óbreytt síðan og
útsýnið þaðan sömuleiðis. Hver
kristinn maður, sem hingað kemur,
hlýtur að þrá að ganga sömu braut-
ir, sem hann gekk, og njóta þessa
útsýnis, sem hanii naut. Hér varð
hún til þessi lífsskoðun, með háa
og hreina himinloftinu, sem við
mættum óska eftir að eiga, við,
börn vélamenningar og efnishýggju.
Einn góðan veðurdag lagði eg
Tabor-fjall.
svo af stað til Taborfjalls. Er farið
fram hjá smáþorpi einu, er Tabori-
jeh nefnist, og stendur við fjalls-
ræturnar, og svo haldið upp atlíð-
andi brekku. Það er eins og mað-
ur sé á leið til hirnins. Jörðin hverf-
ur lengra og lengra niður og lýkur
upp fegurð sinni. Sléttan, með
gullnum akurlit, þenur sig til suð-
urs, þar til dökkleit fjöll loka henni
að sunnan. Hún er héðan að sjá
eins og maður horfði inn í sjálfa
Paradís. Hingað og þangað blikar
á mjallhvít þorp. Nöfn þeirra eru
óafmáanlega rituð í veraldarsöguna
af honum, sem gekk hér um kring
og blessaði þau.
Nú hefir sig Karmel-fjall, lengst
í vestri, lyftir tignu höfði upp úrv
bláu Miðjarðarhafinu. í norð-austri
móar fyrir snæviþöktum tindum