Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.12.1929, Síða 49

MÁLI N.
A. Beard.
lags um það, að hafna ófriði, og
vill með þessu fá því betra næði
til þess að fara sinu fram við aðr-
ar þjóðir. Almenningur verður hrif-
inn af þessari fögru hugsjón, efl-
ing friðarins, og heimtar, að Banda-
ríkin sýni nú, að þau sé æfinlega
fremst í menningarmálunum. Banda-
ríkjastjórninni datt ekki í hug, að
fara sjálf í haft, til þess eins að
láta Frakka vera því frjálsari í öll-
um hreyfingum. Hún tók því það
snjalla ráð, að snúa vopninu í
höndum Briands, með því að segja
Þetta er fögur tillaga. Hún er svo
fögur, að það er ófært að binda
hana við okkur eina. Við skulum
fá allar þjóðir til þess að ganga í
þetta bandalag. Briand sá ýmsa
»örðugleika« á þessu, en Kellogg
kunni ráð við þeim öllum, og
Briand, sjálfur tillögumaðurinn, gat
ekki snúizt á móti.
Um svipað leyti gaf Þjóðabanda-
lagið út stóra bók. Hún var um
vigbúnað þjóðanna. Og þessi bók
bar það með sér, að þjóðirnar, sem
höfðu nú »hafnað ófriði«, höfðu
haft einhverju verulegu að hafna,
því að undanteknum Þjóðverjum,
sem voru knúðir með vopnavaldi
til afvopnunar, var vigbúnaður all-
ur meiri og öflugri en nokkru sinni
hefir áður verið.
Svipaður leikur hefir verið leik-
inn fyr. Menn muna enn þann dag,
er zarinn í Rússlandi varpaði frið-
arboðskap sínum öllum að óvör-
i