Sagnir - 01.06.2004, Blaðsíða 35

HRAFNHILDUR RAGNARSDÓTTIR
Reykjavik, mars 1922.

Key
6reH8*u'n|''ielðranna
at> '''lar voreldran"''
__ Ew'l l'ei' iri&U'y1"1 °8
4 Eo'S""- Tn 'nenWÖ 06
. kona 0 . mi er bnn
s.nnaT ^firlev . fóat
og sswuöa uUl(a sak'r. \ ^c{nU
fyt’r Taía mavkaft •'«» scrn bún-
'I0"ur Weyftn68 s’' „cvinasl úaatnl
andfe8 „at mu" \'v’ ^ auð-
nafnhenSu%esm°o^be6g\r ,
M\,0SS. »“T.» A-“”“
ve8 FUen Key varö adr6ltan'r. en
1101 £t 1 árásvr og «ðd . elliit-
iúalegusm lu'göar 6 lsVlU
"ú rru T;ut tnV>rr at -nvrU
.>m nn lc* on í>Tum l8» .
Os, si . i,t UIU b>' 30 {st a baug'
^ Tirsenv\'aVOtncÍ er
Ulfl
Áhugaleysi kvenna
a opinberum málum.
Nýlega heyrði eg konu segja: »Viö
onurnar eruin ekkert nema skyldu-
íknin.« Já, giptu konurnar vita að
herðum þeirra hvílir þung skylda,
ðurskyldurnar og húsmóðurskyld-
lar. Verkakonmnar uppfylla skyld-
sínar gagnvart vinnuveitendunum.
konurnar gleyma að þeim ber
ig aö uppfylla eina skyldu enn
kylduna gagnvart þvi opinbera.
ilt vegna þess að þær eru hús-
ir, mæður, eða starfandi á ein-
sviði, verða konur að þekkja
sína gagnvart almenningsheill-
i stjórnmálalífinu. Fyrir flestar
cfir þó þessi skylda eigi náð
n til að merkja kjörseði! sinn

en eig'
hon
kveðið
ut ö
'”in i-jvrír
'ns> vatö a» (ata 8 ' •
aVUvœ
Key.
{rjáls'y("
t
isn
'PP,
uvei
að
ía si
þvi
þær
arfani
nur að þekkja
menningsheill-
u. Fyrir flestar
kylda eigi náð
kjörseðil sinn
$£***»*
tXö^T'et (a=dlf V’5;»« OB TS.F6t "nn.fjpuasU6ta
Enf. tl "ann8t_^aöut. EwH T v> tð keunat.-ö ^ peJ
er mikil skylduvanrækl sem
• gjöra sig sekar f.
lial-löggjöfin hrópar á endur-
nýmyndun, á liðsinni
hvila þungt á
er hið skakka
börnunum er
velur sér slar
hann, oftast n?
og sem hann
til cfnalegs sjál
ur hann gætui
geli sér til hei
starfi. Hann
skerða hag hai
legu lög, sem
höndurn og
móti þeim.
Unga stúlka
oflast tilviljun
starfssvið hún
slendur á sam
að hér sé aí
ræða, bráðum
þá sé útistörft
er faiin skekkja
lita á alt frá s
ins. Pessvegna
úhuga á slarfi
sem búin er, c
til að reyna
oe bat oPF'
ðaitt"1
sei"
,tla
si"V"n
floUk'"'n
\ii"g'
S'ia
{rVt. ð""a
\
.. yar á móti, lætur
««ast tilviljunina ráöa þvi, hvaöa
starfssvið hún berst inn á. Henni
slendur á sania um þaö, hún hugsar
að hér sé aðeins uni fáein ár að
ræða, bráðum muni hún giflast, Og
þá sé útistörfuin sfnum lokið. Parna
er falin skekkja uppeldisins. Stúlknrnar
uvanrækt seni lita á alt frá sjónarhorni hjónabands-
ar í. ins. Pessvegna hafn þcir eigi nægan
rópar á endur- úhuga á starli sínu, sjá ekki hæltuna
á liðsinni sem búin er, og eru of hugsunarlausai
fyrir þetla, er til að reyna að koma i veg fyr'
kveuna á því hana. Það, sem þær hafa mest'
pinhera lili og áhuga á viövikjaudi framlið sinni,
vernig stendur. hvort þær muni giptast eða e
Hvað úr þeim skuli veröa, fái sv
djúpl fyrir eigi að rætast, um þaö hugsa
kki eingöngu ekki. Og, ef þær nú giptast, evu þær
lilisskyldurnar als ekki vanar við að hugsa um
n°-
k,„
* '*U r, fflir.
*/o, •

rf *6,<, v ’
"!•//„ * '<•«,, '•<( K," «/***•<>.
> <*C:: «...
to ,. •' ' cð/..,. Wd '•
SAGNIR 24 ÁRGANGUR 04 33