Sagnir - 01.06.2004, Blaðsíða 54

Sagnir - 01.06.2004, Blaðsíða 54
UNDANHALD SAMKVÆMT ÁÆTLUN hefðu áður gert í Austur-Evrópulöndunum. Aðeins væri hægt að fallast á þetta ef fram færu frjálsar kosningar í öllu landinu. Slíkt gæti í raun aldrei átt sér stað í Norður-Víetnam og þ.a.l. væri þessi leið ófær.17 Styrmir sagðist hafa greint ritstjórum Morgunblaðsins frá tilfinn- ingu sinni fyrir Víetnamstríðinu þegar heim var komið og að upp frá því hafi blaðið smátt og smátt breytt um tón. Það hafi orðið að eiga sér stað hægt og rólega þar sem afstaða blaðsins í Víetnam- stríðinu hafi verið hluti af átökum Morgunblaðsins og Þjóðviljans og þar með baráttu Sjálfstæðisflokksins og Alþýðubandalagsins: „Það mátti ekki lýsa því yfir allt í einu að þetta stríð væri skandall.“'8 Þrátt fyrir þann pólitíska þrýsting sem af þessari stöðu hlaut að leiða segist Óli Tynes aldrei hafa orðið var við neina pressu frá ritstjórum blaðsins og heldur engan skoðanaágreining meðal blaðamanna Morgunblaðsins vegna Víetnamstríðsins.19 Af þeim vitnisburði að dæma var ekki þörf á slíkum þrýstingi. Persónuleg sinnaskipti Styrmis eru hugsanlega skýringin á því Á þessu tímabili var mikil togstreita milli stjórnmálamanna og herforingja í Bandaríkjunum um hvaða leiðir skyldi fara í Víetnamstríðinu. Sama togstreita einkenndi stefnu Morgunblaðsins haustið 1967. hversu óljós afstaða Morgunblaðsins virðist hafa verið frá degi til dags haustið 1967. Blaðið hafði augljóslega samúð með Robert McNamara, varnarmálaráðherra Bandaríkjanna, sem sagði loft- árásir aldrei geta skilað sigri í stríðinu og tók greinilega afstöðu með honum gegn herforingjum flotans sem vildu stórauka sprengjuregnið.20 Á hinn bóginn tók það undir með þeim leiðtogum Asíuríkja sem vildu halda lofthernaðinum áfram og vísaði til þess að þeir sem nær átökunum byggju gerðu sér „raunsærri grein fyrir málunum" en til dæmis almenningur í Bandaríkjunum og Evrópu sem talaði gegn stríðinu.21 Á þessu tímabili var mikil togstreita milli stjórnmálamanna og herforingja í Bandaríkjunum um hvaða leiðir skyldi fara í Víetnam- stríðinu. Sama togstreita einkenndi stefnu Morgunblaðsins haustið 1967. Vera má að hér hafi kallast á ritstjórar og blaðamaður sem hafði fengið nýja sýn á málið. Kannski var það hluti af hinu skipu- lagða undanhaldi að taka afstöðu með stjórnmálaleiðtogunum gegn hershöfðingjunum án þess að minnast á neina millileið. TEYGÐI TET-SÓKNIN SIG TIL ÍSLANDS? Að kvöldi 30. janúar 1968, þegar hefðbundinn nýársfagnaður Ví- etnama stóð yfir, hóf Viet Minh gríðarlega sókn og réðst á allar helstu borgir og bæi í Suður-Víetnam. Þessi leiftursókn varð hreyf- ingunni afar dýr en talið er að hún hafi þá misst um 50 þúsund manns auk gríðarlegs magns af hergögnum. Mannfallið í Banda- ríkjaher var um 2000 hermenn og tvöfalt meira í liði Suður-Ví- etnama.22 Þar að auki tapaði Viet Minh aftur flestum þeim svæðum sem hún náði með þessari leiftursókn og vonir um stjórnarbyltingu í Saigon brugðust algerlega. Viet Minh vann hins vegar sinn mikilvægasta áróðurslega og sál- fræðilega sigur með Tet-sókninni sem var kennd við nýárið. Flestir fjölmiðlar töldu atburðina sýna að staðhæfingar hershöfðingja um hernaðarlega yfirburði Bandaríkjamanna og bandamanna þeirra í Suður-Víetnam ættu ekki við rök að styðjast. Tet-sóknin varð stjórnvöldum í Bandaríkjunum reiðarslag og jafnframt mikill álits- hnekkir. Sjálft sendiráð þeirra í Saigon varð fyrir árás og skæruliðar Viet Minh héldu því um stundarsakir. Þrátt fyrir að hersveitir Bandaríkjanna og Suður-Víetnama næðu að hrinda sókninni töp- uðu þær orrustunni í fjölmiðlum.23 52 SAGNIR 24 ÁRGANGUR 04MORGUNBLAÐ Morgunblaðinu var brugðið í kjölfar Tet-sóknarinnar. í leiðara 2. febrúar 1968 sagði blaðið að þrátt fyrir látlausar sprengjuárásir á Norður-Víetnam og baráttu Bandaríkjamanna í Suður-Víetnam væri hernaðarstyrkur kommúnista enn mikill. Einnig væri ljóst að álitshnekkir Bandaríkjamanna væri mikill. Spurt var hvemig Bandaríkin gætu sannfært bændur í Suður-Víetnam um gildi vernd- ar þeirra fyrir ásælni kommúnista fyrst þeir gætu ekki varið sitt eig- ið sendiráð.24 Tveimur dögum seinna sagði Morgunblaðið að at- burðirnir sýndu að mat helstu sérfræðinga á hernaðarlegu stöðunni í Víetnam hefði hugsanlega ekki verið rétt. Ljóst væri eftir sókn kommúnista að þeir byggju enn yfir miklum styrk og að loftárásir á Norður-Víetnam hefðu ekki skilað tilætluðum árangri. Óttast var að reiði almennings í Bandaríkjunum vegna hinnar niðurlægjandi sóknar myndi kalla á aukinn þunga í hernaðaraðgerðum Banda- ríkjamanna. Um framhaldið sagði Morgunblaðið: Það sem mestu máli skiptir í Víetnam nú sem fyrr er að koma á vopnahléi en til þess að það megi takast þarf að finna sameiginleg- an grundvöll, sem hinir stríðandi aðilar geti mætzt á.25 Ekki þarf að efast um að sá sem hér hélt á penna hafði misst trúna á að Bandaríkin gætu unnið sigur í stríðinu um Víetnam. Hvernig stóð á þessum viðsnúningi frá árinu 1966? Ljóst er að andstaðan við stefnu Bandaríkjamanna í stríðinu hafði aukist á íslandi. Mun meira bar á þeirri mótspyrnu árið 1968 m.a. í gegnum Víetnamnefndina sem stofnuð var formlega á íslandi í apr- fl 1967 en innan Víetnamnefndarinnar ríkti ekki einhugur um hvernig og hverju bæri að mótmæla.26 Morgunblaðið sparaði ekki höggin á Víetnamnefndina og talaði um „nytsama sakleysingja" sem létu misnota sig. Styrmir Gunnarsson sagði að Víetnamnefnd- in og aðrir slíkir hópar hafi aldrei haft áhrif á afstöðu blaðsins held- ur hafi Morgunblaðið litið á þá sem hver önnur kommúnistasam- tök en ekki alvöru andstæðinga. Það var aðeins ef ritstjórum blaðs- ins fannst sem sjónarmið samtaka á borð við Víetnamnefndina hefðu einhver umtalsverð áhrif á almenningsálitið sem þeir brugð- ust við vegna hagsmuna Sjálfstæðisflokksins, vitandi að stefna blaðsins var lesin sem stefna flokksins.27 í ljósi þessa verður að draga þá ályktun að Tet-sóknin hafi rofið dálítil skörð í víglínu Morgunblaðsins sem var veikari eftir Banda- ríkjaför Styrmis en áður. Ritstjórninni var ljóst að Bandaríkjamenn gætu allt eins tapað stríðinu. Þess vegna er skiljanlegt að slegið væri á lægri nótur og talað um samningsgrundvöll sem báðir aðilar gætu sætt sig við í stað þess að Norður-Víetnamar yrðu að taka þeim samningum sem þeim byðust. FRIÐARBOÐ JOHNSONS OG NIXONS I byrjun aprfl árið 1968 tilkynnti Lyndon B. Johnson að loftárásir á Norður-Víetnam yrðu stöðvaðar, að frátöldum árásum á birgða- leiðir Viet Minh á hlutlausa beltinu, og að hann myndi ekki bjóða sig fram til forseta aftur. Að sögn gerði hann þetta til að enginn vafi léki á friðarvilja hans. Hann vildi að friðartilboðum hans yrði ekki tekið sem tilraun til þess að ná yfirhöndinni í kosningabaráttu í Bandaríkjunum heldur sem einlægum friðarvilja. Morgunblaðið fagnaði mjög tilkynningu Johnsons og lýsti henni sem hetjulegri og óeigingjarnri. Blaðið sagði jafnframt að ef stjórnvöld í Norður-Ví- etnam tækju ekki þessu boði yrði næsti forseti Bandaríkjanna knú- inn til að magna enn styrjöldina.28 í kjölfar yfirlýsingar Johnsons lýsti stjórnin í Hanoi sig fúsa til við- ræðna og jafnframt breyttust skilyrðin fyrir því að viðræður færu af stað. Stjórnin sagðist t.d. sætta sig við að Viet Minh yrðu veitt ein- hver pólitísk áhrif í Suður-Víetnam. í grein sem birtist í Morgun- blaðinu í apríl 1968 fór Stanley Karnow yfir stöðuna og velti fyrir sér hvert markmið Hanoi-stjórnarinnar væri með þessu. Karnow taldi hana ætla sér að endurtaka leikinn frá árinu 1953 þegar Ho Chi Minh hafði stungið upp á viðræðum í Genf. Þá höfðu Viet Minh hernaðarlegt frumkvæði og úrslitaorrustan hafði ekki farið OG VÍETNAM 1967
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Sagnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.