Sagnir - 01.06.2004, Blaðsíða 12

Sagnir - 01.06.2004, Blaðsíða 12
HINN GOFUGI UPPRUNI fSLENDINGA flutzt hingað talsvert af dinariskum kynstofni og Miðjarðarhaf- skynstofni og ef til vill eitthvað af Dalakyni.11’ Hann virtist því ekki styðja kenningar um einsleitan uppruna ís- lendinga heldur byggði á þeim gögnurn sem hann fann þrátt fyrir að aðhyllast hugmyndafræði nasismans. Eiður sem var menntaður í Þýskalandi á uppgangstímum nasista var hallur undir þeirra hug- myndafræði og hélt henni mjög á lofti í nokkrum fjölda greina sem hann skrifaði í íslensk blöð og tímarit. Ekki verður hjá því komist að minnast örlítið á dr. Barða Guð- mundsson en kenningar hans um uppruna íslendinga hafa orðið mörgum umhugsunarefni. Hann virtist þó ekki gera sér háleitar hugmyndir um göfugan uppruna íslendinga því í grein hans í And- vara árið 1939 var augljóst að hann taldi þá vera af blönduðum uppruna.17 Hann notaði aðallega Landnámu sem heimild og sagði að þar væru nefnd til sögunnar ýmis þjóðerni svo sem danskt, flæmskt og sænskt þjóðerni auk hins norska og keltneska. Meginá- hersla Barða í kenningum sínum um uppruna íslendinga var fyrst og fremst á menningarlegan uppruna fremur en erfðafræðilegan. Þar sem vitnað hefur verið til greinarskrifa ýmissa andans manna á fyrri hluta 20. aldar ber einnig að minnast á Vilmund Jónsson landlækni. Hann skrifaði árið 1937 í formála að lögum sem áttu að heimila ófrjósemisaðgerðir á fólki sem óæskilegt væri að yki kyn sitt „að frá sjónarmiði „kynhreinna" tildurhunda værum við allir undantekningarlaust ófétislegustu lubbarakkar og stubbhundar - hið göfuga norræna kyn ekki undanskilið.“18 Lagafrumvarp þetta, sem reyndar var samið af Vilmundi, var samþykkt á Alþingi og gekk í gildi í janúar 1938 og voru lögin í gildi þar til í maí 1975.19 Af tilvitnuninni hér að ofan má þó sjá að hann hefur greinilega verið þeirrar skoðunar að slík lög bæri að nota varlega. ÞJÓÐERNIÐ Sjálfstæðisbarátta Islendinga og í raun og veru sjálfstæðisbarátta hverrar smáþjóðar sem er hlýtur óhjákvæmilega að verða mjög lit- uð af hugmyndum þjóðernishyggjunnar. Eitt af einkennum þjóð- ernishyggju er það að leggja áherslu á þau atriði sem sameina hópa eða samfélög manna. Þeir þættir eru einkum sérstaða hópsins (þjóðarinnar), sameiginlegur uppruni, tungumál, trúarbrögð, siðir og venjur, sameiginlegar sögulegar minningar, sameiginleg rnark- mið en einnig ákveðin óvirðing eða jafnvel fjandskapur gagnvart erlendum þjóðum og áhrifum þeirra.20 \ Þjóðerni í mótun. íslensk ungmenni hylla fánann. Þannig er hugmyndin um göfugan uppruna óumdeilanlega eitt af einkennum þjóðernishyggjunnar. A Islandi virðist hún þó birtast þannig að mest áhersla var lögð á hreinleika tungumálsins og yfir- burði þess sökum fornsagnanna.21 Hugmyndin um hinn göfuga uppruna virðist þó einnig spila stórt hlutverk og verður þá sérstak- 1 0 SAGNIR 24 ÁRGANGUR 04HINN GÖFUGI lega áberandi á fyrstu áratugum tuttugustu aldar. Það er annað ein- kenni þjóðernishyggju að með þess háttar hugmyndafræði er búið til „kerfi tákna og trúarsetninga sem í sameiningu gefa manninum þá tilfinningu að hann sé hluti af einu pólitísku samfélagi.“22 Einn hluti trúarsetninganna var einmitt hugmyndin urn hinn göfuga uppruna. Hér áttu sagnfræðingar nokkra sök því hlutverk þeirra hefur m.a. verið, í gegnum tíðina, að gylla fortíðina í pólitískum til- gangi og á það sérstaklega við um þjóðir sem ekki eiga sér miklar ritaðar heimildir um fortíðina. Hugmyndin um hinn göfuga upp- runa varð einn þáttur hinnar glæstu fortíðar sem menn vildu horfa Sjálfstæðisbarátta íslendinga virðist þó eldki hafa verið neitt einsdæmi að þessu leyti. Þannig má t.d. benda á að í sjálfstæðisbaráttu Grikkja á 19. öld var óspart vísaö til hetja fortíðarinnar.25 Hinar fornu hetjur grískra goðsagna með hetjudáðum sínum og frægðar- verkum voru þar gerðar að sjálfsögð- um forfeðrum grískra aðalsmanna. til. Þannig urðu skilin á milli fræðimennsku og þjóðsagna fljótandi og menn ekki allt of kröfuharðir um áreiðanleika heimilda.23 Hetj- ur fortíðarinnar, skáldaður eða raunverulegar, birtust mönnum ljóslifandi fyrir hugskotssjónum og sjálfsagðir kandídatar sem hinir æskilegu forfeður þjóðarinnar: „Sú hugmyndastefna, sem setti mestan svip á sagnaritunina er þjóðernishyggja, blönduð róman- tískum viðhorfum með þeim hætti, að ekki verður auðveldlega greint á milli.“24 Sjálfstæðisbarátta íslendinga virðist þó ekki hafa verið neitt eins- dæmi að þessu leyti. Þannig má t.d. benda á að í sjálfstæðisbaráttu Grikkja á 19. öld var óspart vísað til hetja fortíðarinnar.25 Hinar fornu hetjur grískra goðsagna með hetjudáðum sínum og frægðar- verkum voru þar gerðar að sjálfsögðum forfeðrum grískra aðals- manna. Það sama má sjá í sjálfstæðisbaráttu Tékka en eins og sagn- fræðingurinn Sigríður Matthíasdóttir hefur bent á voru margir sameiginlegir þættir í sjálfstæðisbaráttu Tékka og íslendinga.26 Þar gekk ljósurn logum hugmyndin um göfugan uppruna eða öllu held- ur sameiginlegan uppruna og á einhvern hátt „betri“ en nágranna- þjóðanna. Þjóðin var óbreytanleg heild sem byggði á fornri frægð og göfugum uppruna sem átti, sökum þess, skilyrðislausan rétt á sjálfstæði. í hugum margra íslendinga á 19. og 20. öld voru lands- menn nokkurs konar aðall sem átti mun betra skilið en að hírast í torfkofum undir oki Dana. Það er auk þess eitt af einkennum þjóð- ernishyggjunnar að sýna aðrar þjóðir í neikvæðu ljósi.27 Hér á landi var það hin danska herraþjóð sem var sýnd í neikvæðu ljósi og þá sérstaklega danskir einokunarkaupmenn og embættismenn og þeirri „staðreynd" haldið að skólabörnum áratugum saman. Hugmyndin um hinn göfuga uppruna íslendinga verður því að skoðast sem mýta sem var búin til beinlínis í þeim pólitíska tilgangi að efla þjóðerniskennd og stuðla að því að þjappa þjóðinni saman. Sameinaðir stöndum vér en sundraðir föllum vér. Margir hafa á síðari árum bent á að íslenska þjóðin var aldrei og hefur aldrei ver- ið ein samstæð heild þar sem ríkti jafnrétti og bræðralag.28 Hér ríkti stéttaskipting ekki síður en annars staðar í Evrópu. Hinsvegar gat hver sem var rakið ættir sínar til höfðingja og ekki síður konunga. ÆTTGÖFGIN Islendingar mátu mikils að vita deili á ætt sinni og kunnu að meta hve mikilsvert er að vera af góðu fólki kominn ... Ættartölur voru í þeirra augum annað og meira en nöfn og ártöl. Þeim fylgdi frá- UPPRUNI ÍSL ENDINGA
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Sagnir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sagnir
https://timarit.is/publication/1025

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.