Nýtt Helgafell - 01.07.1957, Blaðsíða 15

FLAGÐ UNDIR FÖGRU SKÍNNl
61
ingin hefir verið reynd í fjölda landa og
verið svikin í allt að því eins mörgum, a.m.
k. þegar eigin þegnar landsins áttu hlut að
máli. Það þýðir ekkert að bera því við,
að nú sé aðeins verið að hugsa um að
koma á því siðferðilega réttlæti, að þeir
skuldunautar, sem græða á verðbólgunni
eins og nú er, verði látnir skila sínum
rangfengna auði aftur. Mér er sem ég sjái
framan í siðferðið á sumum þeirra, þegar
þeir koma í lánastofnanirnar og finna alls-
konar átyllur til þess að koma öllum sínum
skuldum á stutta víxla, fædda undir merki
hinnar eilífu framlengingar, til þess að
komast hjá vísitölu- eða gulltryggingar-
skuldum. I stað þess að skapa réttlæti, yrði
þetta undirrót enn nýrrar tegundar rang-
lætis. Aður en varir hefðu „ósúnnu“ pen-
ingarnir útrýmt hinum heilbrigðu.
Aðalatriðið er þetta. Það læknast enginn
af rauðum hundum, þótt hann velti sér
upp úr hveiti, og verðbólgan læknast ekki,
þótt reynt sé að fela eitt og eitt af ein-
kennum hennar. Verðbólga hefir verið
skýrgreind þannig, að ein stétt þjóðfélags-
ins væri að stela eignum annarrar. (A
nútímamáli væri það þó líklega kallað
„eignatilfærsla milli stétta“). Málfræðing-
ar segja, að sögnin að stela geti verið
jöfnum höndum áhrifssögn og áhrifslaus.
Vísitöludýrkendur virðast vera þessu sam-
mála, því að þeir segja, að unnt sé að
lofa verðbólgunni að halda áfram, án þess
að neitt. sé frá neinum tekið.
En ég vil fullvissa menn um, að sögnin
að stela er áhrifssögn. Sá verknaður
hefir enn aldrei verið framinn, án þess að
einhverju væri stolið og frá einhverj-
um. Það, sem þarf að gera, er því að
handsama þjófinn, binda enda á verð-
bólguna. Þá hverfur þörfin fyrir sýndar-
ráðstafanir eins og vísitöluuppbætur, út-
flutningsstyrki, verðtrygging sparifjár o. s.
frv.
Því verður ekki haldið fram hér, að það
sé vandalaust að leysa þetta mál, en
Islendingum er það engin ofætlan, ef þeir
fást til að átta sig á því, að þjóðin getur
aldrei grætt eyri á verðbólgu, heldur aðeins
haft af henni mikinn kostnað. Það er
sorgleg sjón að sjá hóp af greindum og
dugandi mönnum, auk hersingar af öðrum,
sem eru svona upp og ofan, hafa það fyrir
lífsstarf að vera þjónar í hofi vísitölunnar,
safnandi einskisverðum skýrslum og gang-
andi frá verr en einskisverðum útreikning-
um. Alla þessa ósegjanlegu fyrirhöfn við
það að komast að röngum niðurstöðum
mætti spara sér með því einfalda ráði að
hafa heilbrigða peninga í umferð, láta
krónuna vera krónu — og láta þar við
sitja.