Árbók skálda - 01.12.1956, Síða 38

Árbók skálda - 01.12.1956, Síða 38
Elías Mar: Dœmisaga um dauðann Ég, skáldið, var íjarska mikið barn. Mér skildist það samt ekki til fulls fyrr en ég var dauður; þá hlaut ég næga yfirsýn. Og hefux hér að segja frá því. Snemma í desember var ég farinn að hlakka til jólanna; það var barnið í mér, þrítugum manninum. Mér fannst allir hlutir verða fegurri, allar lífs- verur glaðari, allur heimurinn miklum mun bærilegri en endranær; og hirði ég ekki um að fara öllu nánar út í það. Sá þáttur barnatrúar minnar, að þannig hlyti þessu að vera varið með flestalla aðra menn, hafði ekki drep- izt í dróma. Kvöld eitt síðla á aðventu, í miklu blíðskaparveðri, gekk ég út úr húsi. Ég þurfti að kaupa mér eldspýtur til næturinnar; hafði setið yfir skriftum mín- um daglangt, og ætlaði mér að leggja nóttina við daginn. Ég keypti eldspýt- urnar. Og stúlkan í söluturninum, átján ára hnáta ljóshærð, brosti til mín. Ef hún hefði ekki brosað til mín — og einmitt á þennan hátt sem hún brosti — myndi ég kannski ekki hafa eytt peningum mínum í sígarettur einnig; ég þóttist vera kominn í tóbaksbindindi. En nú keypti ég sígarettur, heilan pakka, fékk annað bros frá stúlkunni í turninum eins og ég hafði vænzt, og gekk síðan burtu harðánægður. Svona var ég mikið barn, þrítugur maður- inn með útlit sextugs karls: ég hélt að stúlkan meinti eitthvað dásamlegt með brosi sínu. Ég hafði kveikt mér í álnarlangri sígarettu og svelgt marga þykka reykjar- flóka þegar ég áttaði mig á því, að ég var ekki á heimleið. Ég hafði þó svo sannarlega ætlað mér heim, til að vinna að sjöbinda skáldsögunni minni um baráttu verkalýðsins gegn auðvaldinu. En nú hélt ég í allt aðra átt: Ég rásaði eftir fjölfarinni götu, niður til miðbæjarins, og púaði sígarettuna þar til ég var orðinn grænn í framan. Ég leit af tilviljun mynd mína í spegli verzlunarglugga, og sá þá að ég var orðinn grænn framan í. Þá henti ég frá mér sígarettunni. 1 þeim svifum gekk að mér ungur maður, staðnæmdist í vegi fyrir mér, einblíndi á mig kankvís og storkandi, og spurði: Hversvegna ertu svona grænn? Ég var að reykja, sagði ég. Aumingi! sagði hann. Ekki svona ókurteis, sagði ég. Þú varst alls ekki að reykja, sagði hann og fyrirlitning hans á öðrum eins lygara og mér, hún leyndi sér ekki. En hvað þá? spurði ég. Þú ert svona grænn af því að sálinni slær út! sagði hann og hló rosa- hlátri; það var kórhlátur úr einum og sama mannsbarkanum.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108

x

Árbók skálda

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Árbók skálda
https://timarit.is/publication/1056

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.