Árbók skálda - 01.12.1956, Side 48

Jökull Jakobsson:
Mynd úr marmara
Síðla dags brunaði bifreiðin eftir þjóðveginum sem lá í bugðum upp dalinn,
hægði á sér við næstinnsta bæinn, beygði útá afleggjarann og fikaði sig eftir
troðningnum heimað bænum. Hundurinn sem legið hafði fram á lappir
sínar á hlaðinu rauk upp með gelti og einhver kom útí gluggann. Bílstjórinn
þeytti hornið tvisvar, stöðvaði síðan bílinn og steig út. Hann veifaði uppí
gluggann og blístraði. Hundurinn var hættur að gelta og flaðraði uppum
gestinn og dillaði rófunni. Það var heiðskír himinn og stafalogn; þungur
ilmurinn af töðu settist í vit manns. Þvotturinn á snúrunni bærðist varla.
Gesturinn gekk ekki að bæjardyrunum en tyllti sér á hverfisteininn og
beið þess að hún kæmi út. Um leið og hún steig útfyrir þröskuldinn reif hún
af sér svuntuna og fleygði henni á handriðið.
Eiríkur!
Hildur!
Hún hljóp í faðm hans og þau kysstust lengi. Hann þakti andlií hennar
votum kcssum, háls hennar og barm, fór fingrum um hárið og brjóstið. Hún
klemmdi aftur augun og læsti nöglunum í herðar hans. Hundurinn horfði
nokkra stund á þau og dillaði rófunni, fór síðan í fýlu og sneri frá með laf-
andi rófu. Hann glefsaði eftir suðandi fiskiflugum en gafst fljótlega upp á
því, hringaði sig milli tveggja þúfna og fór að sofa.
Ég hélt þú mundir ekki koma.
Ég þóttist vita að hann hefði skroppið frá.
Hann fór snemma í morgun uppí fjallavötnin að veiða, sagði hún. Hann
bjóst ekki við að koma fyrren seint í kvöld.
Við eigum daginn fyrir okkur, sagði hann.
Og hvað hefðirðu gert ef hann hefði verið heima?
Selt honum eitthvað. Ég er búinn að selja honum dráttarvél en það eru
ýms önnur landbúnaðartæki sem hann vantar. Annars er hann mesti búri
og tímir varla að ganga í fötum.
Ég fæ alltaf hjá honum það sem mig vantar. Hann er örlátur við mig.
Það er afþví hann veit að hann mundi missa þig að öðrum kosti.
Hann segist elska mig.
Mér finnst alltaf skoplegir gamlir sveitakallar sem segjast elska. Þeir eiga
að minnsta kosti að þegja um það.
Hann talar aldrei um það. Hann horfir bara á mig. Ég veit honum líður illa
á nóttinni afþví ég þóknast honum ekki eins oft og hann vill.
Það er bara af því hann er boli.