Félagsbréf - 01.01.1957, Blaðsíða 33

Wlattliiai ij/oli
anneiien:
Jóhann Sigurjónsson
í ásjónu þinni leynist líf og dauði
og langar nætur hrópa úr svörtu myrkri
á dag sem leið: hér dóu margar vonir,
er dauðinn bar sitt Ijóð í hendi styrkri
kyssti skáldið, strauk um ískalt enni
útlagans: við kvöddum hann og biðum
i grárri þögn og grétum öll með henni
er eitt sinn strauk um þreyttan vanga, þrýsti
að þungu brjósti erlent skáld og kyssti
fölar varir, strauk um ískalt enni:
i ásjónu þinni leynist kaldur dauði
og hljóðar nætur hrópa úr rauðu myrkri
á dáið skáld sem ungur braut þinn bikar,
en bar þitt fræ, ó líf, i hendi styrkri.
Svört mold
Ég spurði þig aldrei
hvers vegna,
horfði aðeins á þig
heitum aug.um,
fór höndum um brjóst þín
sem teygðu sig út í
lífið,
eins og blóm við Frakkastíg,
snart varir þínar
votar af þrá -----------