Sveitarstjórnarmál - 01.06.1996, Blaðsíða 54

FORNLEIFAR
hverfa inn í annars konar tilveru og sú tilvera er varð-
veitt á bókum eða í ritum. Gangi það hins vegar ekki að
um þær sé ritað er enginn eðlismunur á beinni eyðilegg-
ingu og fornleifauppgreftri, í báðunt tilfellum hverfa
fornleifamar að eilífu.
Þéttbýlissvæði eru mörg hver að vaxa úti um landið
og sú þróun mun vonandi halda áfram í náinni framtíð.
Ný lönd verða brotin í þessari þróun og þá munu margar
fornleifar verða á veginum, sumar jafnvel alveg óþekkt-
ar í dag. Þó að svæði kunni að vera skráð einu sinni og
jafnvel tvisvar er það aldrei trygging fyrir því að ekkert
meira kunni að leynast undir yfirborðinu. Því er mikil-
vægt að fara nákvæmlega yfir þau svæði sem raska á til
að minnka hættuna á óvæntum uppákomum fornleifa
eins og framast er unnt. Slíkar uppákomur eru yfirleitt
dýrar og tímafrekar. Það getur verið þarft að minnast
þess að oft finnast skemmtilegustu fornleifarnar við
óvæntustu aðstæðumar. Við getum aldrei gengið út frá
því sem vísu að við séum undir allar hugsanlegar forn-
leifar búin.
Saga okkar er að hluta til skráð í umhverfi okkar, um-
hverfi sem við höfum skapað smátt og smátt í aldanna
rás. Sjálf skilgreinum við okkur sem einstaklinga í gegn-
um umhverfið og þjóðin sem slík skilgreinir sig út frá
þessu umhverfi og það sem þar kann að leynast. Við ber-
um öll ábyrgð á sögu okkar og menningu og þar eru
fomleifamar engin undantekning.
Helstu heimildir:
Bjami F. Einarsson. Fonúeifaskrá Reykjavíkur. Skýrslur Arbæjar-
safns 46. Reykjavík 1995.
Lög um breyting á þjóðminjalögum nr. 88/1989. Samþykkt á Al-
þingi 19. mars 1991.
Lög um breyting á þjóðminjalögum nr. 88/1989, sbr. lög nr.
43/1991. Samþykkt á Alþingi 7. maí 1994.
Þjóðminjalög nr. 88 29. maí 1989. Arbók Hius íslenskra fornleifafé-
lags 1989. Reykjavík 1990.
STÓRAR, SMÁAR, ÖFLUGAR,
VANDAÐAR, RYÐFRÍAR,
ALHLIÐA...
DÆLUR
Þií þcirft ekki aðfara annað þegar
þig vantar dœlur.
# LOWARA
= HÉÐINN =
VERSLUN
SELJAVEGI 2 SÍMI 562 4260
1 1 6