Helgafell - 01.09.1942, Side 50

Bókaútgáfa Menningarsjóðs
Sakir fólksfœðar eru bækur yfirleitt
gefnar út í fáum eintökum hér á landi,
en af því leiðir, að þær verða að selj-
ast háu verði. Margur bókhneigður
maður, sem gjarna vildi kaupa bækur
sér til skemmtunar og fróðleiks, getur
ekki svalað þessari menningarþörf
sinni, af því að efnahagur hans leyfir
honum það ekki. Um langt skeið hafa
starfað hér ýmis útgáfufélög, svo sem
Bókmenntafélagfö, ÞjóSvinafélagiÖ og
SögufélaguS, og liggur sama hug-
myndin þeim öllum til grundvallar. Fé-
lagsmönnum er safnað, og ritunum
þannig tryggður meiri kaupendafjöldi
en flestum bókum, sem seldar eru hér
í lausasölu. Á þennan hátt hefur þess-
um félögum tekizt að gefa út tiltölu-
lega ódýrar bækur. Á síðustu árum
hafa ýmsir tekið þessa gömlu hugmynd
upp og blásið í hana nýju lífi. Mál og
menning og Menningar- og frœSslu-
samband alþýSu voru stofnuð árið
1937. (Bókaútgáfa hins síðarnefnda
félags hófst þó ekki fyrr en árið eftir,
1938). Og árið 1940 gerðust þau tíð-
indi, að MenningarsjóÓur hóf í sam-
vinnu við Þjóðvinafélagið mikla út-
gáfustarfsemi. Munu nú vera um
12.000 fastir kaupendur að bókum
þessa útgáfufyrirtækis. Félagsmenn
hafa fengið 7 bækur á ári og sumar
viðamiklar, gegn aðeins tíu króna
gjaldi, eða sjálfsagt við ferfalt lægra
verði en almennt gerist á bókum.
Otgáfustarfsemi Máls og menningar
hefur aldrei notið opinbers styrks. En
Menningar- og fræðslusamband al-
þýðu hefur nokkurn styrk á fjárlögum
til starfsemi sinnar, og rennur einhver
hluti hans til bókaútgáfunnar.
Bókaútgáfa Menningarsjóðs og
Þjóðvinafélagsins hefur þá sérstöðu,
að á bak við hana stendur í raun og
veru íslenzka ríkið. Utgáfustjórnin er
kosin af Alþingi, og starfseminni ætl-
uð rífleg fjárveiting. Þessi nýja bóka-
útgáfa hafði þegar í upphafi álitlegan
stofn kaupenda, þar sem félagsmenn
Þjóðvinafélagsins voru. Á skömmum
tíma hafði þetta nýja fyrirtæki aflað
sér fleiri fastra kaupenda að bókum
sínum en hin félögin og gat því boðið
mönnum betri kjör, þ. e. látið þá fá
meira lesmál fyrir sama gjald. Fyrir
Menntamálaráði vakir, að bækur
" þessar komist svo að segja inn á hvert
heimili á landinu, að þær myndi
iheimilisbókasafn. Með góðri aðstöðu
iog dugnaði hefur útgáfustjórninni tek-
izt að afla bókunum furðumargra •
kaupenda. Hér er um merkilega og '
stórfellda tilraun að ræða til að bók-
fæða almenning, ef svo mætti að orði
komast, og með þessari útgáfu er
smíðað tæki, sem gæti haft víðtæk :
menningaráhrif á íslenzka alþýðu.
Þótt hin ytri saga þessa útgáfufyrir-v
tækis sé glæsileg, og ritum þess hafi ’
verið aflað mun fleiri kaupenda en