Morgunblaðið - 16.05.2013, Page 34

Morgunblaðið - 16.05.2013, Page 34
34 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. MAÍ 2013 ✝ Ólafur ÞórðurSæmundsson fæddist á Landspít- alanum við Hring- braut 22. mars 1940. Hann lést á Landspítalanum við Hringbraut 8. maí 2013. Foreldrar hans voru Sæmundur Elías Ólafsson, f. 7. apríl 1899, d. 24. júlí 1983, frá Vindheimum, Ölf- usi, stýrimaður og seinna for- stjóri kexverksmiðjunnar Esju og Vigdís Þórðardóttir hús- freyja, f. 5. október 1902, d. 28. febrúar 2000, frá Vogsósum, Selvogi. Systkini hans eru Ólaf- ur Sæmundsson, f. 26. febrúar 1925, d. 13. febrúar 1935, Guð- rún Guðmunda Sæmundsdóttir, f. 21. júlí 1932 og Erna Sæ- mundsdóttir, f. 4. október 1942, d. 16. apríl 1992. Ólafur Þórður kvæntist Jón- ínu Sigurðardóttur 29. mars 1975, f. í Klöpp í Grindavík 1. október 1942. Foreldrar hennar eru Sigurður Hallgrímur Guð- mundsson, f. 27. janúar 1915, d. 2. september 1990 og Eiríka Guðrún Bjarnadóttir, f. 15. maí 1906, d. 24. júní 1990. Börn Ólafs Þórðar og Jónínu eru Sigurður Hallgrímur, f. 19. nóvember 1971, sambýliskona hans er Guðfinna Hákonardóttir, f. 9. september 1968, börn þeirra eru Ólafur Þórður, f. 3. nóvember 2000, Jónína, f. 12. júlí 2002 og Víkingur Týr, f. 25. mars 2011. Fyrir átti Guðfinna, Hákon Hrafn Sigurðarson Gröndal, f. 28. júní 1988. Hafdís, f. 1. desember 1974, eiginmaður hennar er Guðmundur Már Ragnarsson, f. 9. júní 1973, dætur þeirra eru Ragna Hlín, f. 20. júní 2007 og Guðrún Klara 15. október 2008. Dóttir Ólafs Þórðar fyrir hjóna- band er Vigdís Sjöfn, f. 12. september 1968, börn hennar eru Tinna Þuríður Tóm- asardóttir, f. 3. apríl 1999, Hans Ottó Tómasarson, f. 4. desember 2000 og Snædís Hekla Tómasardóttir, f. 8. febr- úar 2007. Ólafur Þórður ólst upp á Sjafnargötu 2 í Reykjavík og eftir gagnfræðapróf lærði hann rafvirkjun og starfaði við það upp frá því hjá ýmsum fyr- irtækjum en lengst af hjá Olíu- félaginu Skeljungi. Útför Ólafs Þórðar fer fram frá Háteigskirkju í dag, 16. maí 2013, og hefst athöfnin kl. 15. Í dag er borinn til grafar elskulegur faðir minn, Ólafur Þórður Sæmundsson. Mig lang- ar til að minnast hans í örfáum orðum. Pabbi var fæddur 22. mars 1940 og var því 73 ára þegar hann lést, sem telst ekki hár aldur á nútímavísu. Hann var orðinn heilsuveill síðustu ár- in og bjó við skert lífsgæði af þeim sökum. Pabbi ólst upp á Sjafnargötu 2, í húsi sem amma og afi byggðu við kröpp kjör í kreppunni miklu á þriðja ára- tugnum. Þar var alltaf líf og fjör, mikil gestrisni einkenndi húsráðendur og því var þar margt um manninn og mikið um að vera. Pabba leið vel í þessu umhverfi og fór því seint að heiman. Ég minnist piparsveina- herbergis hans í kjallaranum þar sem loftið var reykmettað og alltaf til Sinalco. Þar sátu fé- lagarnir ósjaldan og ræddu mál- in yfir smók og hlustuðu á Pres- ley, Frank Sinatra og fleiri góðar kempur. Pabbi ólst upp með tveimur systrum, þeim Guðrúnu Guðmundu og Ernu, einnig áttu þau eldri bróður, Óla, sem dó úr barnaveiki á tí- unda aldursári. Pabbi var skírður í höfuðið á honum en amma bætti við nafninu Þórður, sem var nafn föður hennar, barninu til verndar. Þó ég hafi ekki alist upp hjá pabba þá átti ég gott samband við hann sem einkenndist af gagnkvæmri ást og virðingu. Við áttum okkar föstu samveru- stundir, m.a. sótti hann mig allt- af á aðfangadag og við áttum góða stund saman ásamt Jónu, Sigga og Hafdísi á heimili þeirra. Síðan var farið heim til ömmu á Sjafnargötuna og haldið í kirkjugarðinn þar sem látinna ástvina var minnst. Pabbi var hæglátur og góður maður sem var ekki mikið fyrir að trana sér fram. Hann sá að ég ólst upp við gott atlæti og hefur eflaust ekki viljað trufla það jafnvægi. En alltaf var hann til taks ef á reyndi og ósjaldan kom hann á heimili mitt eftir að ég fullorðn- aðist og aðstoðaði við rafmagn og þess háttar. Hann var traust- ur maður sem stóð eins og klett- ur við hlið ömmu eftir að hún var orðin ekkja og lasburða. Hann gerði allt fyrir hana, verslaði í matinn, borgaði reikn- inga og sá til þess að hún gæti búið á heimili sínu til 97 ára ald- urs. Pabbi var vel lesinn og fróður enda með stálminni eins og for- eldrar hans. Hann hafði mikinn áhuga á ferðalögum og var vel að sér í landafræði bæði innan- lands sem utan. Einnig var hann áhugasamur um ættfræði og var auðvelt að fletta upp í honum varðandi ætt okkar því allt mundi hann. Ég kveð þig, elsku pabbi minn, með ljóðinu sem ömmu Vigdísi, mömmu þinni, þótti svo vænt um. Elsku Jóna, Siggi, Hafdís og aðrir aðstandendur, við getum huggað okkur við það að nú líður honum betur og von- andi hittumst við eftir þetta líf á nýjum og betri stað. Minningin um góðan og traustan mann lifir. Og nú fór sól að nálgast æginn, og nú var gott að hvíla sig og vakna upp ungur einhvern daginn með eilífð glaða kringum sig. Nú opnar fóstran fangið góða og faðmar þreytta barnið sitt hún býr þar hlýtt um brjóstið móða, og blessað lokað augað þitt. (Þorsteinn Erlingsson) Vigdís Sjöfn Ólafsdóttir. Ólafur Þórður Sæmundsson Ástkær móðir mín er dáin. Hún sem einnig var besti vinur minn lést á hjúkrunardeildinni í Sunnuhlíð 5. maí. Þar kom ég við á heimleiðinni, bæði meðan hún bjó á eigin heimili og líka eftir að hún kom að Sunnuhlíð. Mörg ár bjó ég í kjallaraíbúð hjá pabba og henni, einnig eftir að pabbi dó. Þá urðu tengslin kannski ennþá nánari. Mamma var alltaf æðrulaus, traust og örugg höfn þegar eitt- hvað bjátaði á. Alltaf tilbúin að rétta hjálparhönd, hvort heldur það var vegna okkar systkininna eða annarra vina og vanda- manna. Ekki sjaldan skaut hún skjólshúsi yfir systkini sín, þegar Sigríður Alexandersdóttir ✝ Sigríður Alex-andersdóttir fæddist í Reykjavík 17. mars 1919. Hún lést á Hjúkrunar- heimilinu Sunnu- hlíð 5. maí 2013. Útför Sigríðar fór fram frá Kópa- vogskirkju 10. maí 2013. þau voru á hrakhól- um. Hún var gest- risin og ávallt reiðubúin að bera fram kaffi og mat, líka þegar pabbi kom óvænt heim með vinnufélaga. Mamma var vönd að virðingu sinni og bjó okkur fallegt heimili, þó ekki væri af miklum efn- um að taka. Síðustu árin átti hún við auk- inn heilsubrest að stríða, einkum eftir að hún greindist með brjóstakrabbamein fyrir nokkr- um árum. Þau mein leiddu að lokum til banalegu hennar, en hún naut þá hlýju og umhyggju starfsfólks og læknis í Sunnu- hlíð. Þau önnuðust hana með natni og gættu þess vel að síð- ustu dagar hennar væru eins kvalalitlir og kostur var. Á sama tíma og sorgin býr um sig í brjóstinu, er líka feginleiki og léttir yfir því að erfiðri og langri sjúkralegu er lokið. Nú hvílir hún í friði, og ég veit að við munum hittast aftur þegar kem- ur að leiðarlokum mínum. Ég þakka af alhug fyrir fylgdina öll mín æviár og fel hana góðum Guði á vald. Þakklátur fyrir allt það sem hún var mér og systrum mínum. Minningarnar um hana og allar góðu stundirngar okkar munu veita hlýju og yl það sem eftir er ævinnar. Þorgrímur Björn Björnsson. Okkar ástkæra mamma, tengdamamma, amma, og langamma er látin. Eftir standa minningar um sjálfstæða, sjálf- bjarga konu, sem mætti því sem að höndum bar með æðruleysi og reisn. Aldrei heyrðist hún kvarta, þó svo að vissulega skipt- ust á skin og skúrir á lífsleiðinni. Hún bjó sér og sínum fallegt heimili, sem ávallt stóð opið þeim sem þurftu á því að halda. Hún studdi okkur öll til dáða og sjálf- stæðis, hvort heldur var við nám eða vinnu. Síðustu æviárin dvaldi hún á hjúkrunardeild að Sunnuhlið í Kópavogi, og þar fengum við öll tækifæri til að hitta hana og kveðja hana. Hún vissi að lífs- leiðin styttist og var þess meðvit- andi við kveðjustundirnar. Þegar Svanur fæddist á sjúkrahúsi í Noregi, var mikill fengur er amma hans kom til að hjálpa fyrstu vikurnar og bera hann til skírnar. Hann naut þess líka er hún kom út til að vera við fermingu fyrsta barns hans. Er við bjuggum í Hveragerði hafði Hilmar ánægju af að heimsækja ömmu sína í Reykjavík. Reytti þar arfa og tíndi rifsber í garð- inum og fékk pönnukökur að launum. Hann og fjölskylda hans nutu hennar ekki bara sem ömmu hans, heldur sem ömmu allrar fjölskyldunnar. Hún var súperlangamma fyrir dætur hans, bæði á góðum tímum og þegar á móti blés. Með lífi sínu kenndi hún, að það væri auðveld- ara að lifa lífinu með gleði og brosi á vör en sem sorgmæddur og bitur. Íris og Tinna fengu að njóta þess er hún bjargaði þeim frá veru á skóladagheimili í Nor- egi. Það var á þeim tíma er mamma þeirra var í skóla, og pabbi bundinn við vinnu. Þá kom hún og annaðist þær þar í eitt og hálft ár. Öll fengum við að kynn- ast hjálpsemi og ósérhlífni henn- ar er eitthvert okkar mætti mót- læti á lífsleiðinni. Við munum sakna þessarar kjarnakonu, en erum á sama tíma þakklát, að langdreginni sjúkra- og bana- legu er nú lokið og hún hvílir í friði. Við þökkum góðum Guði fyrir allt sem hún hefur verið okkur öllum alla tíð. Klara og Sævar; Svanur, Merete og börn; Hilmar, Elvira og börn; Íris, Thomas og börn; Tinna og Tine. Elsku vinkona. Það eru engin orð nógu sterk til að lýsa þér, elsku Hera, því þú varst Ingunn Hera Ármannsdóttir ✝ Ingunn HeraÁrmannsdóttir fæddist 12. mars 1966. Hún lést á Landspítalanum 26. apríl 2013. Útför Heru fór fram frá Digra- neskirkju 4. maí 2013. engri lík, því er svo ótrúlega erfitt að kveðja þig, söknuð- urinn er mikill. Þau orð sem koma upp í huga mér þegar ég hugsa um þig eru: þakk- læti, hugrekki, bar- átta, húmor, góður vinur, frú Stalín, keppnis allt, ekkert væl, blak, gleði, fyr- irmynd, ósérhlífni, óeigingirni, hetja. Svona gæti ég haldið áfram endalaust því þú varst ótrúleg manneskja og ég er óendanlega þakklát fyrir að hafa verið vinur þinn, þú gafst mér svo mikið og varst mikil fyrir- mynd. Það sem ekki verður tekið frá okkur eru minningar og þær munu ylja mér um ókomna tíð. Allt í kringum blakið, æfingar, keppnir, uppbygging og strand- blaksævintýrið okkar sem varð að veruleika. Barcelona-ferðin þar sem Jón kom okkur heldur betur á óvart sem þessi mikli tungumála- og leiðsögusérfræð- ingur (með hjálp Google Earth), við lærðum allt um gítara eða 5P og drápum næstum Tjörva úr lofthræðslu. Hlátur, gleði og gaman eru minningar sem ég á um okkar samveru. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. (Valdimar Briem) Elsku Jón Grétar, Irma, Siggi og Lúkas Nói, mínar innilegustu samúðarkveðjur, megi guð gefa ykkur styrk og frið. Kristbjörg. Einstakur er orð sem notað er þegar lýsa á því sem er engu öðru líkt, faðmlagi eða sólarlagi eða manni sem veitir ástúð með brosi eða vinsemd. Einstakur lýsir fólki sem stjórnast af rödd síns hjarta og hefur í huga hjörtu annarra. Einstakur á við þá sem eru dáðir og dýrmætir og hverra skarð verður aldrei fyllt. Einstakur er orð sem best lýsir þér. (Terri Fernandez) Við erum svo lánsöm að hafa átt vináttu Nonna og Berglindar sem aldrei hefur borið skugga á. Við eigum ógleymanlegar minningar um einstakan mann sem allar lýsa af gleði, hlýju og góðvild hans. Uppgjöf var ekki til í hans orða- forða heldur tókst hann á við veik- indin af fullkomnu æðruleysi og dugnaði og hélt húmornum fram á síðasta dag. Góðs vinar er sárt saknað og minning hans verður ætíð í hjörtum okkar. Sigbjörn, Kristín, Birkir Fannar og Hjörtur Ívan. Já, nú ertu farinn elsku vinur minn, alltof fljótt. Hann Nonni Loga eins og hann var jafnan kall- aður þessi öðlings drengur. Mér Jón Snædal Logason ✝ Jón SnædalLogason skip- stjóri fæddist í Reykjavík 11. ágúst 1971. Hann lést á sjúkrahúsinu í Vestmannaeyjum 6. maí 2013. Útför Jóns var gerð frá Landa- kirkju í Vest- mannaeyjum 11. maí 2013. finnst svo stutt síðan við sátum hérna við eldhúsborðið í Asp- arhvarfinu eftir eina leiðindaútkomu frá læknunum og þú varst svo ákveðinn í að láta þessi veikindi ekki sigra þig enda keppnismaður mik- ill. En svo bregðast krosstré sem önnur tré. Leiðir okkar lágu fyrst saman er við hófum nám í Stýrimannaskólanum í Vestmannaeyjum árið 1991. Allar götur síðan höfum við ræktað þennan vinskap og á ég margar góðar minningar sem aldrei gleymast, bæði um þig og yndis- lega fjölskyldu þína. Ég var svo lánsamur að fá að róa með þér síð- asta árið sem þú varst skipstjóri á Smáey VE og er ég óendanlega þakklátur fyrir þann tíma sem við áttum saman, sem var alltof stutt- ur. Síðastliðið haust áttum við yndislegar stundir saman á Te- nerife ásamt eiginkonum okkar og öðrum mjög góðum vinum. Þar rifjuðum við upp tímann á náms- árunum og nokkur ár eftir það og var mikið hlegið. Það var gaman þegar Nonni var að segja frá, það var ekkert dregið undan og vorum við komin með harðsperrur af hlátri eftir eitt kvöldið okkar úti. Vildi óska þess að við gætum átt fleiri svona góðar ferðir saman í sólina. En elsku Nonni minn, þú verður ávallt í huga mér. Elsku Berglind, Halla Björk, Logi Snædal, Sæþór Páll og aðrir aðstendendur, ykkur viljum við votta okkar dýpstu samúð og megi Guð almáttugur veita ykkur öllum styrk í þessari miklu sorg. Ykkar vinir, Ingólfur H. Kristjánsson og Sigrún Hildur. ✝ Baldur Dan Al-freðsson fædd- ist á Seyðisfirði 10. janúar 1935. Hann lést á hjúkrunar- heimilinu Horn- brekku í Ólafsfirði 18. apríl 2013. Foreldrar hans eru Alfreð Dan Sig- urbjörnsson, kaup- maður á Seyðisfirði og skrifstofumaður í Reykjavík, og Þóra B. Brynjólfs- dóttir, kaupkona og starfsmaður Landssímans á Seyðisfirði og síðar í Reykjavík. Þóra lauk starfsferli sínum hjá Rarik í Reykjavík. Sonur Baldurs er Þórir Dan en kjörforeldrar hans eru Viðar Ósk- arsson og Sigríður Friðþjófsdóttir. Á yngri árum lagði Baldur stund á frjálsar íþróttir og setti þar meðal annars nokkur met í millivegalengdum og var vel lið- tækur í körfuknattleik. Baldur ólst upp hjá afa sínum Brynjólfi Eiríks- syni og eiginkonu hans Pálínu á Seyðisfirði. Þau fluttust til Reykja- víkur þegar Baldur var á fjórða ári en Brynjólfur tók við umsjón Landsímahússins í Reykjavík. Hjá afa sínum Brynjólfi og Pálínu dvaldist Baldur þangað til hann fór til náms við Menntaskólann á Laugarvatni. Baldur lauk stúdentsprófi frá Mennta- skólanum í Reykja- vík þá tuttugu og tveggja ára að aldri. Á menntaskólaárunum í Reykja- vík bjó Baldur hjá móður sinni Þóru að Vesturgötu 14, þar sem hún starfrækti konfektgerðina Aladín og síðan bjuggu þau í Skeiðarvogi. Baldur lauk loft- skeytaprófi árið 1963 en bjó þá í Hlíðardal við Kringlumýrarveg en þar naut hann ætíð sérstakrar umhyggju og hjálpsemi Guð- rúnar og Sigfúsar og annars heimilisfólks þar. Að loknu prófi starfaði hann sem loftskeyta- maður. Síðustu árin dvaldi Bald- ur að hjúkrunarheimilinu Horn- brekku í Ólafsfirði. Útför Baldurs fór fram frá Kópavogskirkju 27. apríl 2013. Svo hljótt þaut mín jörð yfir himinsins nafnlausu vegi að hjarta mitt fann ekki mismun á nóttu og degi, í feiminni þrá, sem endalaust bíður og bíður. Hann blekkti mig, tíminn, ég vissi ekki, hvernig hann líður. Og svo flaug hann á burt með mitt vor yfir heiðar og hlíðar, með höll mína, tign mína og ríki, ég vissi það síðar, með hið fegursta og besta, sem aðeins af afspurn ég þekki – og ég átti það, átti það allt, en ég vissi það ekki. Nú undrast ég það, þar sem einn ég í skugganum vaki að mín æska er liðin, er horfin, og langt mér að baki, á einfaldan hátt, eins og auðfarinn spölur á vegi, og þó undrast ég mest, að ég gekk þar, og vissi það eigi. (Guðmundur Böðvarsson) Hvíl í friði. Þórir Dan og Stella Baldvins. Baldur Dan Alfreðsson

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.