Morgunblaðið - 17.01.2014, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 17.01.2014, Blaðsíða 31
MINNINGAR 31 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 2014 arupprás og syndir í sjónum. Þarna mótast ást hennar á nátt- úrunni, verkvitið, ábyrgð hennar og velvilji. Móðir hennar þjáist af hugarvíli og er stundum lögð inn. Þá vinnur unga stúlkan heimilisverkin fumlaust og sinn- ir yngri systkinum sínum. Litla Akrakotið er raunveru- legt höfðingjasetur, þangað kemur fólk af öllum toga, ýmsir sem standa höllum fæti í lífinu og vinir barnanna. Fólki líður vel í návist Fríðu, sem vegna veikinda sinna hefur innsæi í sálir fólks. Þorgerður er stundum með tiktúrur. Mæðgurnar eru komn- ar hálfa leið í bæinn þegar Þor- gerður, á leið í próf í lagadeild- inni, áttar sig á því að hún hefur gleymt pennanum sem hún fékk í fermingargjöf. Fríða snýr við og sækir pennann. Þorgerður notaði hann alla tíð síðan. Týndi engu og aldrei sjálfri sér. Hún sagði foreldra sína hafa snúist í kringum sig. Þannig lærir maður að vera góður við aðra, sagði hún síðar. Hvort hún var. Á stórum stundum í lífi mínu var hún alltaf nálæg. Á erfiðleikatímum var hún eins og klettur. Við töluðum saman á hverjum degi. Þú ert nú meiri vinkonan, sagði ég oft. Hvernig er hægt að launa svona sam- fylgd í örfáum orðum? Þorgerður var hetja. Þegar mamma hennar veiktist og átti ekki afturkvæmt tók Þorgerður við. Eins og hún ætti ekki nóg með sitt; móðir ungra drengja, lögfræðingur að reyna að kom- ast í betri stöðu sem fulltrúi hjá bæjarfógeta og síðar í héraðs- dómi – í karlaheimi – vel gefin, skilningsrík, nákvæm, með gott vald á íslenskri tungu og rök- hugsun. Líkt og á göngunni forðum lét hún skaflana ekki hindra sig. Yf- ir litlu var hún trú, yfir mikið var hún sett. Hennar ríki var allt það fólk sem naut góðvildar hennar. Eftir langan vinnudag, sama hvernig viðraði, keyrði hún upp á Arnarholt til að sinna móður sinni – í sautján vetur. Hún gekk systkinum sínum í móðurstað, sleppti aldrei hend- inni af þeim. Áður en hún var skipuð hér- aðsdómari hafði hún starfað sem slíkur um árabil. Dómar hennar voru nær undantekningarlaust staðfestir af hæstarétti. Sumir merkt innlegg í kennslu í lög- fræði. Hún vitnaði stundum í ógæfu- konu, sem stóð frammi fyrir fjöl- skipuðum dómi og sagði: Þetta er bara „kómísens“! Almenn skynsemi var hennar leiðarljós og samlíðan með mönnum og málleysingjum. Allt sem Þorgerður tók sér fyrir hendur gerði hún vel. Hún hafði ríkt fegurðarskyn og næmt auga. Hún var með glæsilegri konum. Nú syrgja sárt Kristján mað- urinn hennar, faðir hennar Er- lendur og synirnir Erlendur Kári og Friðrik Gunnar. Engir stóðu hjarta hennar nær en gló- kollarnir tveir. Veganesti þeirra er umhyggja hennar og kærleik- ur. Með fordæmi sínu kenndi hún þeim hvað það er að vera góð og vönduð manneskja. Hún vissi að það skipti máli að nota tímann vel og halda hughraustur áfram. Bráðum kemur vorið. Þá vaknar náttúran til lífsins á Álftanesi og fuglarnir syngja. Ferðinni er ekki lokið þótt Þor- gerður hafi farið yfir á aðra braut. Hún heldur utan um ykk- ur – alla leið. Herdís Þorgeirsdóttir. Ég fór með Þorgerði, Krist- jáni og Frikka syni þeirra til Ak- ureyrar þegar ég var sex ára. Það er ógleymanleg ferð. Við vorum nýflutt heim frá Svíþjóð en þar hafði Þorgerður verið í námi um skeið þegar við bjugg- um þar. Þegar við vorum flutt heim og foreldrar mínir skilin vildi Þorgerður, besta vinkonu mömmu, hjálpa henni. Dag einn komum við í Hvassaleitið. Þor- gerður veifaði stórum nammi- poka og spurði: „Hver vill koma til Akureyrar?“ Herdís vildi vera heima hjá mömmu; Maja líka og Höddi, sem var gáfaðri en ég þótt hann væri yngstur, vildi heldur ekki fara í langa ferð án mömmu. Ég var lítill með bumbu og hugsaði mig ekki lengi um; sá bara nammipokann og fór upp í bílinn. Ég sá ekki eftir því þótt þetta hafi verið stór ákvörðun þar sem ég hafði aldrei ferðast án mömmu. Þor- gerður og Kristján voru einstak- lega góð við mig í þessari ferð og ég skemmti mér konunglega. Allt sem mig langaði í, þó að það væri óhollt, fékk ég. Eftir þetta gisti ég stundum hjá Þorgerði og Kristjáni í Hvassaleitinu ef mamma var í útlöndum. Að vera hjá henni var engu líkt. Aldrei hef ég fengið jafnmikið af gotti í skóinn og þegar ég gisti eina nótt í desembermánuði. Aldrei talaði hún öðruvísi en blíðlega við mann. Þannig var hún við alla. Hugsaði fyrst um aðra, síð- ast um sjálfa sig. Hún var ein- staklega góð kona og mér þótti mjög vænt um hana. Ég votta Kristjáni, Frikka og Ella inni- lega samúð mína. Gunnar Þorgeir Bragason. Kveðja frá Dómarafélagi Íslands Fallin er frá, fyrir aldur fram, traust starfssystir og góður vin- ur, Þorgerður Erlendsdóttir héraðsdómari. Þorgerður helg- aði dómskerfinu starfsævi sína, fyrst sem dómarafulltrúi og síð- ar sem héraðsdómari. Þorgerður hafði í senn til að bera glæsileika og skörungsskap í framkomu. Hún axlaði ábyrgð sína af einurð og leysti úr hverju máli af aga og samviskusemi. Þorgerður bar ríka virðingu fyrir dómarastarf- inu og lét sér ætíð annt um ís- lenska dómstólaskipan. Hún gegndi ýmsum ábyrgðar- og trúnaðarstörfum fyrir dómara og var varaformaður Dómara- félags Íslands frá 2009 til 2011. Réttarríkið stendur og fellur með dómurum á borð við Þor- gerði Erlendsdóttur. Fyrir hönd Dómarafélags Íslands votta ég Þorgerði virðingu fyrir ævistarf hennar og þakka henni störf í þágu íslenskra dómara. Skúli Magnússon, formaður Dómarafélags Íslands. Hver var ferðasaga Þorgerð- ar? Hvaða sögu sagði hún okkur samferðafólki sínu af sér og sínu lífi? Ég hef lengi lagt mig fram við að hlýða á og greina eðli ferðasögu samferðafólks míns. Svarið er einfalt hvað Þorgerði varðaði, hún sagði sögur af líf- inu. Þegar hún veiktist var hún fljót að svara spurningunni: „Hvernig líður þér?“ Svarið fólst ekki í útlistunum á læknasögum, lyfjum eða verkjum, nei hún sagði aldrei vondu tíðindin fyrr en hún hafði fengið önnur betri. Ég kynntist Þorgerði haustið 2000, þegar ég hóf störf sem framkvæmdastjóri Dómstólar- áðs. Á þeim tíma hafði Þorgerð- ur ekki fasta dómarastöðu, held- ur var hún settur dómari. Þegar hún varð loks dómstjóri Héraðs- dóms Austurlands áttum við mikil og góð samskipti, nánast dagleg. Á þeim tíma gerði ég mér grein fyrir getu og hæfni Þorgerðar. Hún vílaði ekki fyrir sér að flytjast búferlum til að taka að sér vandasamt starf. Næmi hennar, réttsýni, vinnu- semi, greind, þroski og ná- kvæmni nutu sín vel í dómara- starfi og í störfum í þágu dómstólanna. Haustið 2007 kom ég til stafa í dómhúsið aftur, eftir tveggja ára fæðingarorlof. Mikil breyt- ing hafði orðið í húsinu. Blómin höfðu fríkkað og fíkus sem áður hafði verið að dauða kominn í kaffistofunni var orðinn tveggja metra hár, grænn og fagur. Veggirnir voru prýddir fallegum myndum. Ég spurði undrandi hvað hefði gerst. Svarið var ein- falt: „Þorgerður kom að austan.“ Þorgerður var fagurkeri. Allt- af var hún fallega klædd. Hún keypti sér ekki mikið af fötum, en bara það besta og fór ein- staklega vel með. Þorgerður var knúin mannúð og var jafnframt hugrökk. Því kynntist ég vel er ég var borin röngum sökum. Hún hafði þor og getu til að standa með mér og þá sá ég í kjarna hennar og sannfærðist um að grunngildi hennar væri réttlæti. Þorgerður er mér og öðrum skínandi fyr- irmynd um reisn og manndóm. Þorgerður kom mér svo fyrir sjónir að ástríða hennar varðaði lífið. Hún elskaði drengina sína og bar velferð þeirra mjög fyrir brjósti. Hún gladdist innilega þegar þeim gekk vel og hafði gaman af því að segja mér sögur af þeim. Mér er minnisstætt að Þorgerður kom á skrifstofu mína einn vetrarmorgun árið 2010 og upplýsti að hún væri mjög þreytt en þó glöð. Erlend- ur, sonur hennar, hafði kom heim með hitakassa og í honum höfðu egg verið að klekjast út. Þorgerður var ljósmóðir ung- anna og hafði verið að alla nótt- ina. Hún geislaði af lífsham- ingju, gleði hennar var hrein og fögur. Nokkrum mánuðum síðar gaf Þorgerður mér tvær fallegar landnámshænur í afmælisgjöf. Hún hafði unun af því að heim- sækja hænurnar, gefa þeim og fylgjast með þeim. Það var und- ursamlegt að heimsækja hana á Álftanesið þar sem hún naut sín svo vel. Þar var hún í essinu sínu innan um dýrin á bernskuslóð- um sínum. Með mikilli sorg og djúpu þakklæti kveð ég einstaka vin- konu, mæta manneskju og vitra konu. Elín Sigrún Jónsdóttir. Kveðja frá Héraðsdómi Reykjavíkur Þorgerður Erlendsdóttir hóf störf sem héraðsdómari við Hér- aðsdóm Reykjavíkur 1. septem- ber 2005. Hún lést að morgni 10. janúar eftir langa og stranga baráttu við illvígan sjúkdóm, að- eins 59 ára að aldri. Þorgerður var glæsileg kona, í útiliti, fasi og framkomu, og umgekkst fólk af virðingu og nærgætni. Hún var góður lög- fræðingur og dómari, réttsýn og sanngjörn, ritaði skýran og greinargóðan texta og átti auð- velt með að greina aðalatriði frá aukaatriðum. Bera úrlausnir hennar þess vitni að þar var dómari sem vandaði til verka og byggði niðurstöðu sína á ítar- legri skoðun og yfirvegun á þeim lögfræðilegu álitaefnum sem hún tókst á við hverju sinni. Þrátt fyrir veikindi sín og tíð- ar sjúkdómsmeðferðir lét Þor- gerður engan bilbug á sér finna. Hún ræddi um sjúkdóminn af slíku æðruleysi að ekki var ann- að hægt en að dást að styrk hennar. Teldi hún að henni væri á einhvern hátt hlíft við úthlutun mála eða öðrum viðfangsefnum vakti hún sjálf athygli á því og óskaði eftir fleiri málum til úr- lausnar. Minnist ég þess ekki að hún hafi vikið sér undan verkefnum sem henni voru falin, jafnvel þótt augljóst væri að þrekið væri ekki sem fyrr. Í september síð- astliðnum óskaði Þorgerður eftir leyfi frá dómstörfum vegna veik- inda sinna og áttu samstarfs- menn ekki von á öðru en að hún sneri aftur til starfa. Af því varð þó ekki. Er hennar sárt saknað. Starfsfólk Héraðsdóms Reykjavíkur kveður í dag góðan og traustan félaga og samstarfs- mann til fjölda ára og þakkar fyrir samfylgdina. Fyrir mína hönd og annarra starfsmanna dómsins votta ég eiginmanni Þorgerðar, börnum þeirra, föður hennar og öðrum aðstandendum mína dýpstu samúð og einlæga hluttekningu. Guð blessi minningu Þorgerð- ar Erlendsdóttur. Ingimundur Einarsson dómstjóri. Það er með trega og eftirsjá sem við kveðjum kæra sam- starfskonu okkar, Þorgerði Er- lendsdóttur. Þorgerður hafði á ferli sínum margþætt og farsæl áhrif á starfsemi dómstólanna. Við félagar hennar í dómstól- aráði urðum þeirrar gæfu að- njótandi að hafa hana sem liðs- mann síðustu árin, en hún sat sem aðalmaður í ráðinu frá árinu 2010. Þar, líkt og í störfum sín- um almennt, miðlaði hún málum og leitaðist ávallt við að finna lausnir með fagmennsku og rétt- sýni að leiðarljósi. Þorgerður var mörgum kostum gædd. Hún var fagurkeri og smekkmann- eskja og þess fengum við einnig að njóta. Okkur samstarfsfólki hennar er til að mynda minn- isstætt þegar hún breytti ásýnd Héraðsdóms Reykjavíkur með einföldum en smekklegum skreytingum og sýndi þannig fram á hvernig hægt var að lífga upp á umhverfið með litlum til- kostnaði. Það var alltaf gott að leita til Þorgerðar og hún skor- aðist aldrei undan ábyrgðar- störfum heldur leysti þau af vandvirkni og alúð. Þorgerður tókst á við veikindi sín af hugrekki og æðruleysi og lét þau ekki hindra sig í starfi. Hennar verður sárt saknað á vettvangi dómstólaráðs. Það duldist engum að hún bar vel- ferð fjölskyldu sinnar ávallt fyrir brjósti. Missir hennar er mikill. Við vottum fjölskyldu hennar; eiginmanni og sonum, okkar dýpstu samúð á erfiðum tímum. Fyrir hönd dómstólaráðs. Ólöf Finnsdóttir og Símon Sigvaldason. Fráfall Þorgerðar Erlends- dóttur var ekki óvænt, þar sem hún hafði um margra ára skeið glímt við erfið veikindi. Okkur sem eftir stöndum bregður þó ávallt við dauðsfall góðra sam- ferðamanna sem hafa sett mark á umhverfi sitt. Með léttu glensi nálgaðist hún sjúkdóm sinn og skoraði dauðann ítrekað á hólm. Marga hildi háði hún, en svo fór að lokum að dauðinn bar sigur af hólmi. Baráttuþrek hennar, æðruleysi og gleði yfir því að fá þann tíma til að lifa sem henni var gefinn verður okkur ætíð minnisstæð. Leiðir okkar Þorgerðar lágu saman við Héraðsdóm Suður- lands fyrir rúmum áratug þar sem hún starfaði sem dómari um nokkurra ára skeið. Þótt Þor- gerður væri vissulega dul og bæri ekki tilfinningar sínar á torg leyndi sér ekki hvern mann hún hafði að geyma. Þar fór dugmikil kona, heimsborgari og fagurkeri. Hún var glæsileg, fallega klædd og bar sig ávallt vel, var ósérhlífin og samviskusöm og vílaði ekki fyrir sér verkefni þótt mikil væru. Dómstörf sín vann hún af alúð og kostgæfni og lét ekki bilbug á sér finna, þótt þrekið færi dvínandi. Hún neit- aði að gefast upp fyrr en í fulla hnefana. Þorgerður var höfðingi heim að sækja og heimili hennar bar vott um smekkvísi og fegurð- arskyn. Hún var einnig góður gestur og kom ekki tómhent, heldur færði gjafir sem gleym- ast ekki. Dýrmætustu gjafir hennar til okkar eru þó minn- ingar um kjarkmikinn dugnaðar- fork, glæsilega konu sem gladd- ist yfir því sem lífið veitir á hverjum degi. Við vottum fjölskyldu hennar innilegustu samúð. Ingveldur Einarsdóttir, Ólafur Börkur Þorvaldsson. ✝ Elskulegur eiginmaðurinn minn, faðir, tengda- faðir, afi og langafi, EGILL GUÐMAR VIGFÚSSON Sautjándajúnítorgi 1, Garðabæ, áður Seli í Ásahreppi, Rangárvallasýslu, lést á blóðlækningadeild Landspítalans mánudaginn 6. janúar. Útför fer fram frá Garðakirkju laugardaginn 18. janúar kl. 13.00. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Landspítalann en fjölskyldan þakkar hlýhug starfsfólks 11-G. Sigríður Guðrún Skúladóttir, Friðrik Egilsson, Fanney Egilsdóttir, Vífill Sigurjónsson, Skúli Egilsson, Zina Egilsson, Harpa Vífilsdóttir, Árni Þorvarðarson, Vilhjálmur Egill Vífilsson, Alexandra Einarsdóttir, og barnabarnabörn. ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir, mágkona og amma, SONJA MARIA JÓHANNSDÓTTIR CAHILL, áður til heimilis Hofteigi 24, Reykjavík, 46 Metacomet Way, 02050 Marshfield, Mass., lést sunnudaginn 13. janúar á sjúkrahúsi í Boston, Massachusetts. Útförin fer fram í Marshfield laugardaginn 18. janúar. Gerda Sullivan, Michael Sullivan, Kristin Murphy, Bret Murphy, Maria Jórunn Desmond, Lawrence Desmond, Christopher, Michael, Brendan, Cara, Megan og Emma, Örn Jóhannsson, Edda Sölvadóttir, Óttar Jóhannsson, Guðbjörg Steinarsdóttir. ✝ Faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og langalangafi, JÓN R. KJARTANSSON verslunarmaður, lést mánudaginn 13. janúar. Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 27. janúar kl. 13.00. Sigrún R. Jónsdóttir, Ólafur Emilsson, Kjartan Jónsson, Þrúður Jónsdóttir, Þorsteinn Guðmundsson, Guðný Jónsdóttir, barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn. ✝ Ástkær faðir minn, sonur, bróðir okkar, mágur og frændi, BRAGI STEFÁNSSON Stekkjargerði 10, Akureyri, lést mánudaginn 6. janúar. Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn 20. janúar kl. 13.30. Lína Aðalbjargardóttir, Stefán Bragi Bragason, Soffía Guðmundsdóttir, Sveinn Ásgeirsson, María Stefánsdóttir, Þorgeir Smári Jónsson, Guðný Stefánsdóttir, Arnór B. Vilbergsson, Sigurlaug Stefánsdóttir, Ingvar Kristjánsson og frændsystkin. ✝ Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma og langamma, LILJA LÁRUSDÓTTIR, Nestúni 4, Hvammstanga, lést á heimili sínu sunnudaginn 12. janúar. Útförin fer fram frá Melstaðarkirkju laugardaginn 18. janúar kl. 14.00. Theodór Pálsson, Sigríður L. Andresen, Lassi Andresen, Páll Theodórsson, Ásdís Þórisdóttir, Birgir Theodórsson, Kristín Ólöf Þórarinsdóttir, Kolbrún Ruth Theodórsdóttir, Gunnar Lundberg, barnabörn og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.