Frúin - 01.06.1963, Qupperneq 17

Frú Hulda Jakobsdóttir.
1938 úthlutaði ríkið fjölda nýbýla-
og ræktunarlanda úr jörðunum
Digranes og Kópavogur í Seltjarnar-
neshreppi. Upp úr því fór svo fólk
að setjast að á þessum löndum sín-
um og myndaðist smám saman ó-
regluleg byggð sumarbústaða og
bráðabirgðahúsa, er dreifðust um all-
an Digranesháls og Kársnes. Við
hjónin fengum t. d. erfðafestuland
okkar 1936 og byggðum fyrst sumar-
bústað, sem við gerðum að ársbústað
vorið 1940; höfum sem sagt búið hér
við Fossvoginn í 23 ár. Þegar hér
hafði fjölgað upp 1 nokkur hundruð
íbúa, án þess að hér væri skóli, vatn
eða rafmagn, var stofnað Framfara-
félagið Kópavogur árið 1945, til þass
að knýja á hreppsnefnd Seltjarnar-
neshrepps að gera einhverjar úrbæt-
ur. Við hreppsnefndarkosningar 1946
bauð Framfarafélagið fram og fékk
3 menn kjörna, og þar með var meiri
hlutinn kominn hingað suður eftir.
Þessu vildu Seltirningar ekki una og
óskuðu eftir að hreppnum yrði skipt.
Varð þá til Kópavogshreppur 1. jan.
1948. Varð maðurinn minn þá odd-
viti. Þá var hreppurinn svo vanmegn-
ugur, að hreppsskrifstofan og fundar-
staður hreppsnefndar var á okkar
heimili. Þannig atvikaðist það, að
ég fór að afgreiða erindi hreppsbúa
og grípa í bókhald og slíkt. Vann
ég síðan óslitið að þessu og var því
orðin allvel kunnug málefnum sveit-
arfélagsins, er ég varð bæjarstjóri
1957. Þetta var mér fyrst og fremst
vinna, sem ég reyndi að leysa af
hendi eftir beztu getu, en ég leit
aldrei svo á, að ég stæði í neinni
stjórnmálabaráttu, enda væri betra
að landsmálapólikínni yrði aldrei
blandað í bæjarmál.
Finnst yður að þér hafið náð þeim
árangri í opinberu starfi yðar, sem
þér höfðuð vœnzt?
Ég bjóst nú aldrei við því að ég
persónulega næði neinum sérstökum
árangri í þessu starfi, og það var
ekki við því að búast, að ég gæti
orðið ánægð með árangur af starfi
í bæ, sem byggist svo ört, sem Kópa-
vogur hefur gert, þar sem alltaf er
fjöldi brýnna verkefna, sem ekki er
'hægt að leysa, a.m.k. ekki nógu fljótt
og vel. Annars var yíirlýst stefna
stjórnenda bæjarins í minni tíð, að
láta verklegar framkvæmdir ganga
fyrir öllu, en spara rekstrarkosmað
svo sem auðið var.
Þér eigið mann, sem hefur haft
mikil afskipti af opinberum málum.
Finnst yður, að það sé heppilegt að
hjón séu bœði í stjórnmála- og trún-
aðarstöðum fyrir almenning?
Ég álít að það sé ágætt að hjón
vinni saman, ef þau á annað borð hafa
afskipti af opinberum málum, en það
er óheppilegt að því leyti, að miklar
fjarvistir þeirra frá heimilinu koma
niður á börnum þeirra.
Hafið þér orðið varar við óánœgju
hjá karlmönnum yfir því að þurfa
að leita til konu með vandamál sín?
Ónei, ekki varð ég hennar mikið
vör. Ég held að þeir hafi yfirleitt
furðanlega sætt sig við mig.
Álítið þér, að kona með heimili og
börn geti gefið sig nœgilega óskipta
að opinberum störfum?
Nei, það leiðir af sjálfu sér, að það
getur hún ekki og er þar sama um
hvaða starf er að ræða. Það er svo
erfitt að skipta sér þannig, að það
er merkilegt, að nokkur húsmóðir,
einkum ef hún á börn, skuli gegna
mikilvægu starfi utan heimilis.
Finnst yður, að íslenzkar konur séu
of hlutlaiLsar um stjórnmál?
Ég álít ekki, að afskiptaleysi ís-
lenzkra kvenna um stjórnmál stafi
beinlínis af skoðanaleysi, heldur séu
þær um of hlédrægar og skorti sjálfs-
traust. Ég held, að það sé skaði, að
konur skuli ekki taka meiri þátt í
sveitar.stjórnarmálum, því þar held
og að þær gætu 'haft mikil áhrif
til góðs.
Eruð þér ánœgðar með að hafa unn-
ið að sveitarstjórnarmálum fyrir íbúa
Kópavogs, og finnst yður að þeir hafi
metið starf yðar að verðleikum?
Já, mér var það mikil og dýrmæt
reynsla að fá að vinna fyrir og með
þessu dugmikla fólki í hálfan annan
áratug, og seinast sem bæjarstjóri
í 5 ár. Um það, hvort Kópavogsbúar
hafa metið starf mitt að verðleik-
um, get ég ekkert sagt, enda veit
ég ekki hve mikils virði það var.
Viljið þér segja eitthvað við les-
endur „Frúarinnar“?
Já, ég vil skora á konur að ger-
ast fastir áskrifendur blaðsins, sem
allra flestar.
*
Óvirðing að deyja ríkur.
Nathan Strauss (stórauðugur)
sagði eitt sinn við blaðamann, sem
hann átti tal við: „Það er óheiðar-
legt að deyja ríkur. Það er glæpsam-
legt af ríkum manni, að deila ekki
snauðum og líðandi af auði sínum.
Sá maður sem deyr ríkur, hefir van-
rækt hina helgustu skyldu við þenn-
an heim. Hin einu eftirsóknarverðu
auðæfi, eru innri friður og ánægja af
unnum góðverkum. Enginn verður
farsæll fyrir peninga eingöngu. Mat-
ur og drykkur, hús og heimili störf
og skemmtanir, eru jafnnauðsynleg
fátækum sem ríkum. Ég finn það
nú, að hin eina varanlega ánægja er
innifalin í því að láta gott af sér
leiða.
♦
Gamla kirkjan fór með manninn,
eins og Islendingurinn með herta
þorskinn: barði hann þangað til
hann varð mjúkur.
♦
Sá sem skoðar sitt eigið líf, og
annarra tilgangslaust, hann er ekki
einungis óhamingjusamur,, heldur
næstum óhæfur til að lifa!
Albert Einstein, eðlisfræðingur.
Ef alheimur gæti skapað sjálfan
sig, þá fæli hann í sér mátt skapara,
og við yrðum að álykta sem svo, að
alheimurinn sjálfur væri guð!
Georg Davis, eðlisfræðingur.
FRÚIN
17