Stígandi - 01.07.1943, Blaðsíða 29

Stígandi - 01.07.1943, Blaðsíða 29
STÍGANDI HALLDÓR HALLDÓRSSON: UM MÁLVÖNDUN Nú á síðari árum hefir margt verið rætt og ýmislegt ritað um málvöndun. Menn hafa ekki verið á eitt sáttir, enda engin von til þess. Málið er flókið, og eðlilega geta ýmis sjónarmið komið til greina. Sumir eru íhaldssamir í þessum greinum, aðrir rót- tækir, eins og vænta mátti. Kennarar hafa yfirleitt gerzt for- mælendur málverndar, eins og þeim sómir, en hafa fyrir þá af- stöðu sína sætt aðkasti ýmissa rithöfunda, sem ef til vill hefir þótt að sér sveigt og hafa jafnvel búizt við, að þeir lægju vel við höggi. Hefir í þeim deilum margt verið óviturlega mælt, af lítilli þekkingu á málunum og enn minni skilningi á þeim. Það er ekki ætlun mín að kryfja þær deilur til mergjar í þessari grein. Henni er ekki ætlað að vera ádeila. Miklu fremur hefi ég í hyggju að ræða málið fræðilega, að svo miklu leyti sem það er unnt. En jafnframt vænti ég þess, að greinin geti orðið til þess að hvetja ýmsa til meiri vandvirkni um meðferð íslenzkrar tungu. Áður en ég ræði málvöndun sérstaklega, tel ég nauðsynlegt að ræða nokkuð um málið almennt. Málið er félagslegt fyrirbæri, sem aldrei hefði orðið til, ef maðurinn væri ekki félagsvera. Því má ekki gleyma, að maðurinn er maður af tveimur sökum. Hann er annars vegar einstaklingur, þ. e. að einhverju leyti frá- brugðinn öllum öðrum, verður alltaf að nokkru leyti að lifa einn, er líffræðileg heild, fullkomlega og skýrlega greind frá öll- um öðrum lifandi verum. En hins vegar er maðurinn félagsvera, verður að vera samvistum við aðra, beygja sig að nokkru leyti fyrir vilja þeirra, hefir nautn af því að njóta félagsskapar þeirra og getur aldrei náð verulegum þroska án þess að komast í kynni við reynslu þeirra og nema af henni. Það er þetta síðara atriði, um manninn sem félagsveru, sem nauðsyn ber til að hafa í huga, er menn gera sér grein fyrir mál- inu og gildi þess. Það er félags- og samvistaþörf mannsins, sem hefir skapað málið. Það er ekki skapað af neinum einstaklingi,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Stígandi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.