Stígandi - 01.07.1943, Page 39

STÍGANDI
HEIÐREKUR GUÐMUNDSSON:
FRÁ HÖFNINNI
Þú hafðir árla í morgun af gömlum vana gengið
þá götu fram að sjónum, sem lýir okkur mest.
En hliðholl reyndist gæfan, þú hefir reyndar fengið
að hamast tíu stundir að moka í kolalest.
Svo varðstu ögn að bíða. En vinnunótu fékkstu.
Þú vildir hraða göngu, því dagur liðinn var.
Og betri manna leiðir á götustéttum gekkstu
með gleðibros á vörum og þakklátt hugarfar.
f ös á miðju stræti þig nálgast gamall granni,
sem glæsilega búinn og frjálsmannlegur er.
Og víst í sínum augum hann orðinn er að manni.
Um yfirburði látbragð hans fagurt vitni ber.
Hann lítur snöggvast á þig. En lipurt hálsinn sveigir
og léttum orðum beinir að sínum förunaut.
Með heimsborgarafasi til hliðar síðan beygir
og horfir niðursokkinn á búðargluggaskraut.
— Á sunnudaginn bjóstu þig beztu klæðum þínum
og barst þig vel og gekkst svo í takt við kvöldsins dyn.
Og þá var hann svo ljúfur að lyfta hatti sínum. —
Nú læst hann ekki þekkja sinn gamal æskuvin.
Og álútur við gluggann í stundarkorn hann stendur,
unz stikar þú á burtu og hættan líður frá.
í kolalörfum þínum þú kreppir báðar hendur.
— Og kvöldið færist yfir. Og myrkrið dettur á.