Stígandi - 01.07.1943, Síða 66

STÍGANDI
ÞRÁINN:
BJARNI STÓRHRÍÐ
(SMÁSAGA)
Þið, sem eruð borin og barnfædd hér á mölinni, þekkið auð-
vitað ekki þessa frumstæðu, nagandi þrá, sem grípur okkur
gömlu sveitabörnin, þegar suðrænan hvíslar hérna í trjágörðun-
um, lækirnir þarna yfir í hlíðinni hvítfyssa í sólbráðinni, far-
fuglarnir koma og moldin angar nýju lífi. Þá höfum við mörg
orðið fyrir þeirri sáru reynslu, að bæjarmenningin, sem við
höfum með alúð reynt að tileinka okkur, brotnar af okkur eins
og skurn, og frummaðurinn, sem við hugðum löngu lagztan á
strá innst inni í fylgsnum sálar okkar, skálmar fram í dagsljósið
með gamalt, kollótt smalaprik í hendi og slitinn malsekk á
baki, — tveir munir, sem fyrir einhverja óskiljanlega tilviljun
hafa alltaf geymzt í kjallaranum, — og við höfum séð hann
hverfa yfir heiðaröxlina þarna í austri og ekki rankað fyllilega
við okkur fyrr en að haustnóttum, farin á ný að temja okkur og
þjálfa að háttum menningarinnar, skammbitin í hug yfir því, að
innst inni finnst okkur sumarið hafa liðið eins og dýrlegt ævin-
týri.
Eg roðna með sjálfum mér, þótt ég sitji aleinn í stofunni
hérna, þegar mér verður hugsað til þess, að þessi vordagaölvun
varaði eitt sinn hjá mér ekki sumarlangt heldur í þrjú missiri,
en þið verðið að minnast þess, að ég var þá enn svo ungur.
Það var þá, sem ég kynntist Bjarna stórhríð. Við, sem yngri
erum og höfum gengið í barnaskóla frá sjö ára aldri og síðan í
guð veit hvað marga skóla, vitum auðvitað undir eins, þegar við
heyrum nafnið Bröttuhjallar, við hvað er átt.
En vegna eldra fólksins, sem eðlilega er miklu fáfróðara um
land okkar, vil ég geta þess, að Bröttuhjallar eru ein háskaleg-
asta vetrarleiðin hér á landi og liggja austan Eyrarsveitar upp
af Hemingsstöðum, bæ Bjarna stórhríðar. Sem sagt réðist ég
eitt vor kaupamaður til Bjarna. Ég man, hvað ég var léttur í