Stígandi - 01.10.1943, Síða 38

100
FERÐASÖGUBROT
STÍGANDI
við: Ölfus, Flóa, Holt, Rangárvelli og I,andeyjar. Við lítum í
fyrsta sinn gamla og góða kunningja af myndum og frásögnum:
Gljúfrabúa, Seljalandsfoss og Skógafoss. Allir eru þeir þekktir
úr söngvum og kvæðum.
Fagurt er undir Eyjafjölluin, sveitin sérkennileg og svipbrigða-
rík. — í fjarska á aðra liönd er liafið og Vestmannaeyjar, en jökl-
arnir tveir á liina, með hamrahlíðum og hengiflugum. Uppi
undir grasi gróinni hlíðinni með hamrabeltunum, stendur röð
af bæjum. Háværir lækir lyfta sér í fossurn fram af klettabrún-
unum, en læðast svo látlaust og hljóðlega fram lijá bæjum um
tún og engjar á leið sinni til lokadægurs.
En Eyfellingar hafa ekki látið sér nægja að hlusta á lækjar-
niðinn, því að nú veitir orka lækjanna velflestum bæjum þar ljós
og hita. Veður var gott eins og endranær, og urðum við því eigi
varir hinna víðspurðu sviptivinda, sem eiga það til að kippa
heyböggum neðan af engjunum upp á hamrabrúnir og þeyta
fullorðnum karlmönnum í loft upp. Við fylgdum því jörðinni
austur með Fjöllunum.
í Vík í Mýrdal höfðum við alllanga viðdvöl. Olli því bilun á
bifreiðinni. En vel er varið nokkrum klukkustundum í Vík.
Kauptúnið á sem kunnugt er við algert hafnleysi að búa. — Hér
örlar ekki aldan á steini, heldur ólmast. Hún líður ekki áfram,
heldur fer hún hamförum með ofurafl höfuðskepnanna í fang-
inu. Öskri brimsins verður til einskis jafnað nenta sjálfs sín.
Mörgunt bátnum hefir það búið þau örlög, að brotna í spón,
og mörgum manni aldurtila.
En tímarnir hafa breytzt og hér til batnaðar. Ægir liefir að
vísu ekkert skipt um skap. Ennþá þylur liann sinn dauðasöng við
sanda og kletta Víkurkaupstaðarins, en nú lætur sá söngur öðru-
vísi í eyrum Víkverja en áður fyrr. Sjósókn er mikið til úr sög-
unni. Allar vörur að og frá kauptúninu eru nú fluttar á bif-
reiðum.
Við skoðuðum staðinn lengi dags. F.n ekki lét brimið á sér bæra.
Reynisdrangar eru alltaf eins, þar sem þeir standa eins og verðir
framan við björgin, lítið eitt úti í sjónum. Þarna morar allt af
fugli, bæði á sjó og landi.
Senn er dvölin í Vík á enda. Við höldum austur Mýrdalssand.
Að baki okkar liggur Múlakvísl. Hún er regluleg jökul-ham-
hleypa. En nú er hún brúuð, og er því ekki lengur þrándur í
götu ferðamanna.