Stígandi - 01.10.1943, Qupperneq 41

STÍGANDI
FERÐASOGUBROT
103
mun Stefán karl ennþá fær um vötn og sanda sýslu sinnar, og svo
mun, meðan hann getur óstuddur á hesti setið.
Ferðin gekk greiðlega austur sandinn, enda voru engin „ný-
vetni“ til farartálma, en nývetni kalla Skaftfellingar kvíslar, sem
skyndilega kunna að brjótast undan jöklinum.
Fórurn við yfir Skeiðará á jökli. Við hugðum að tjalda í Bæjar-
staðaskógi um nóttina, og gerðum það, en Stefán hélt heim að
Skaftafelli með hestana. Ætlaði hann að sækja okkur daginn eftir.
Það eru stórfengleg viðbrigði og óvænt, eftir að hafa farið um
eyðisand mikinn hluta dags meðfram jökulrótum og loks yfir
jökul, að koma allt í einu í ilmandi skóglendi, einn stórvaxnasta
skóg landsins. Slík stakkaskipti náttúrunnar eru mikilfengleg og
hrífandi, og Öræfin eru auðug að þessum og þvílíkum andstæð-
um, sem ógna og heilla hug ferðamannsins samtímis. — Dvöl okk-
ar í skóginum var líkust því, sem lýst er í æfintýrum:
Tjald okkar skýlt í grænum skógi; örstutt í skriðjökla á tvo
vegu; beljandi jökulár og svartir sandir; næstum sjóðandi heitar
uppsprettulindir, og að baki liæðir og öldur undir hvolfþaki
jöklanna.
Um kvöldið fórum við að Hitalæk. Hitalækur sprettur upp við
rætur Jökulfells. Er hann um 70° heitur við upptök sín. En
skömrnu neðar er dálítill foss, og er gott að taka sér þar steypibað,
enda notuðum við tækifærið til þess að þvo af okkur ferðarykið.
Rökuðum við okkur og snyrtum um miðnæturleytið í tungls-
Ijósi og var það liarla æfintýralegt. Nóttin var unaðsleg, og mun
verða okkur minnisstæð.
Bæjarstaðaskógur er stórvaxinn, en ekki víðáttumikill, og held-
ur virðist hann eiga erfitt með að færa út kvíarnar sökum upp-
blásturs. Þó er Iiann vel girtur og vel hirtur.
Morguninn eftir vöknuðum við snemma við dunur og dynki í
skriðjöklinum fyrir botni Morsárdals. Fellur jökullinn þar fram
af háum hömrum og molast mjölinu smærra, er niður kemur.
Seinna um daginn kom Stefán í Skaftafelli. Lét hann okkur
hafa liestana, en sjálfur þurfti hann á móti fólki vestur á Sand.
Riðum við nú þvert yfir Morsárdal, og skáhalt upp á Skafta-
fellsheiði. Er hún mjög skógi vaxin neðan til, en er hærra kemur,
hverfur skógurinn um stund. En er aftur fer að lialla undan fæti,
bólar á honum á ný, og sjáum við þá fljótt bæina í Skaftafelli.
Þeir eru þrír og heita Hæðir, Sel og Belti.
F.n áður en heim að bænum kom, fældist hryssa sú, er koffortin