Læknablaðið - 15.04.2001, Blaðsíða 90

UMRÆÐA & FRÉTTIR / LÆKNAR OG STJÓRNUN
„Ég held að það eigi að sameina það sem hægt er,
sérstaklega í sérhæfðri starfsemi, því það er dýrt að
kaupa sérhæfðan tækjabúnað og þjálfun á sérhæfðu
starfsfólki er líka dýr. Pað þarf að spara og ekki
aðeins þar heldur einnig í yfirstjórn. Samt verður það
kannski alltaf svo, á meðan starfsemin er að mestu í
tveimur byggingum, að við komust ekki hjá því að
hafa sumar stærri einingarnar að einhverju leyti
tvöfaldar en ekki endilega í núverandi formi. Agætt
dæmi er barnasviðið, þar sem stór barnadeild er við
Hringbraut og verið er að byggja þokkalega stóran
barnaspítala þar. Það er ekki þörf á sjálfstæðri
barnadeild í Fossvogi, en þar mætti hafa barna-
móttöku. Þó er ég ekki viss um að ekki væri hægt að
komast hjá því. Við höfum komist mjög vel af í
gegnum árin án nokkurra stærri vandkvæða með eitt
kvennasvið. í flestum tilfellum hefur verið auðvelt að
flytja fólk á milli staða og í þau fáu skipti sem það er
ekki hægt gætum við læknarnir á kvennasviðinu á
Hringbrautarspítalanum vel skroppið á Fossvogs-
spítalann og það hefur gerst.“
Að stunda hvítan pappír,
diktafóna og fundahöld
„í nútíma læknisfræði er sérhæfingin stöðugt að
aukast. Ekki eru allir jafn góðir og þjálfaðir í að fást
við alla mögulega hluti. Á mínu sviði eru sumir betri
en aðrir í stærri skurðaðgerðum, aðrir í fæðingafræði
og enn aðrir í ófrjósemivandamálum, svo dæmi séu
tekin. Stórar einingar gefa kost á að nýta þessa
sérhæfingu betur en ella. Þannig að það er ýmislegt
hagstætt við stærri einingar. Hins vegar verður að
gæta þess að þær verði ekki of stífar og erfiðar í
rekstri. Stjórnendur mega ekki stöðugt vera að skipta
sér af minni einingum, þeir eiga að láta þær þróast
sjálfar og veita fólki umboð til að gera sitt besta. Á
undanförnum árum hefur gæðaeftirlit verið aukið,
bæði formlegt eftirlit sem byggist á könnunum og
óformlegt eftirlit sem stjórnendur þurfa að hafa með
starfseminni. Einingarnar mega þó ekki vera stærri
en svo að stjórnandinn geti alltaf verið sýnilegur. Mér
finnst nauðsynlegt að taka vaktir á minni deild til að
hitta starfsfólkið. Á meðan ég gegni deildarforseta-
embættinu í læknadeildinni get ég auðvitað ekki
verið eins mikið og áður á kvennadeildinni yfir
daginn, sem er minn klíníski bakgrunnur, svo þessar
vaktir eru ómetanlegar. Það er mjög erfitt að vera
lærður læknir og vanur því að stunda fólk og vera allt
í einu farinn að stunda hvítan pappír, diktafóna og
fundahöld.
Svo er líka nauðsynlegt að koma inn á deildirnar,
allar einingamar, til að ekki sé hægt að segja: Ja, ég
hef ekki séð hann í óratímá.“
Of miklar væntingar stjórnvalda
Eitt af því sem rœtt hefur verið um varðandi
sameiningu sjúkrahúsanna í Reykjavík er fœkkun í
yfirstjórn hins nýja sjúkrahúss. Ertu sammála þeim
breytingum?
„Það er augljóst að með sameiningu eininga og
deilda hljóta að verða breytingar, en menn verða þá
að framkvæma þær með þeim hætti að góðum
starfsmönnum sé ekki misboðið. Það þarf að taka
nægan tíma til að ræða breytingarnar, finna lausnir
þar sem ágreiningur verður, og það eru margvíslegar
lausnir til á flestum málum. Stjórnvöld gera sér ef til
vill of miklar væntingar um hverju hagræðingin eigi
að skila. Það getur gleymst að hagræðingin ein og sér
kostar eitthvert fé. Nú á að reyna að taka þann
kostnað af þjónustuhlutverki spítalans. Það getur
ekki verið rétt. Svo þarf að hugsa um að hagræðingin
kostar tíma, af því það er verið að hagræða
mannfólki. Mest af starfsemi spítalans snýst um fólk,
launagreiðslur starfsfólks eru 80% af kostnaðinum.
362 Læknablaðið 2001/87
1
Ljósmynd: Ljósmyndadeild Landspítala Hringbraut.