Læknablaðið - 15.04.2001, Blaðsíða 93

Ljósmynd: Ljósmyndadeild Landspítala Hringbraut.
UMRÆÐA & FRÉTTIR / LÆKNAR OG STJÓRNUN
það kostar erfiði fyrir kennara, sem þurfa að eyða
meiri tíma í hana en áður. Kennslan er heldur betur
borguð nú en áður var og einnig hafa laun
spítalalækna hækkað. Pess vegna mætti hugsa sér að
starfið yrði hóflegra á hvorum vængnum fyrir sig og
unnt yrði að ráða inn fleira fólk. Menn væru í 80%
stöðu á spítalanum og 37% eða 50% stöðu við
kennslu og hefðu þá einn dag í viku helgaðan
háskólahlutverkinu á háskólasjúkrahúsinu. Ekki
spara til að eyða meiru í stjómsýslu eða með því að
halda gangandi ofrausn í heilbrigðisþjónustu, heldur
á að nota það fé sem kynni að sparast tii þess að
leggja upp læknanámið, hækka laun og bæta við
kennslutitlum til sérfræðinga spítalans og þeirra sem
þar hafa akademíska menntun að baki. Um leið má
þá vænta meiri framlegðar þeirra í kennslu- og
rannsóknarhlutverk háskólasjúkrahússins."
Horfast verður í augu við breyttar aðstæður
Hefur verið sest niður og farið í saumana á samstarfi
Háskóla íslands og Landspítalans með tilliti til
verkaskiptingar, hlutverks og ákvarðanatöku?
„Margar tillögur hafa komið fram á síðustu 15
árum eða svo. Þær hafa aðallega komið frá háskóla-
mönnum sem velta því fyrir sér hvemig á að byggja
upp háskólasjúkrahús og bæta kennslu- og fræða-
hlutverk sjúkrahússins, jafnhliða því að halda uppi
fjölbreyttri þjónustu vegna sjúkdóma. Til eru skýrslur
um hvemig megi stuðla að þessu en það er einkum
núna sem komin er veruleg alvara í málið vegna
samninganna sem gera þarf í kjölfar breytinga á
háskólalögum og eftir sameiningaferli Hringbrautar-
og Fossvogshluta spítalans. Landspítalinn var skírður
upp á nýtt í fyrra og formlega gefið nafnið háskóla-
sjúkrahús. Áður höfðu menn talað um að Land-
spítalinn væri háskólasjúkrahús og kallað gamla
Borgarspítalann kennslusjúkrahús. Nú er þessu öllu
steypt saman og búnar til nýjar, sterkari einingar og
um leið þarf að efla háskólastarfsemina. Menn hafa
valið að fara þessa leið meðvitað. Þá þurfum við líka
að tryggja akademísk áhrif á þjónustu, kennslu og
fræðastarfsemi, þessi þrjú meginverkefni spítalans.
Stjórnendur verða að vera þannig menntaðir að við
getum gert til þeirra kröfur um þekkingu úr
háskólastarfi og akademíska reynslu á öllum fag-
sviðum sjúkrahússinus og í öllum stéttum. Við eigum
að velja vel menntað fólk inn, og það þarf að fá
nægilega góð laun, má ekki vera ofhlaðið verkefnum
og nægilega margt til að geta höndlað þau verk sem
þarf að sinna. Aukastarfavenjan íslenska þarf að
víkja. Þeir sem eru með besta akademíska bak-
grunninn eiga að hafa ákveðna forystu í uppbyggingu
í heilbrigðisþjónustu á Landspítalanum. Það hggur í
eðli málsins að frá háskólasjúkrahúsinu á að síast
þekking út í þjóðfélagið. Þar með skal ekki gert lítið
úr minni sjúkrahúsum á landsbyggðinni, en hlutverk
þeirra hefur breyst. Það þarf að endurskipuleggja
hvert fjármagn heilbrigðisþjónustunnar fer, færa til
það sem ekki þarf lengur, nota fé frá Háskólanum vel
og sjá til þess að það fé sem fer í ríkisrekinn íslenskan
einkarekstur gegnum Tryggingastofnun nýtist einnig
vel.“
Hver ber ábyrgð á að leiðrétta þetta?
„Það er í verkahring Heilbrigðisráðuneytisins. Þar
Læknablaðið 2001/87 365