Læknablaðið

Árgangur

Læknablaðið - 15.09.2002, Blaðsíða 77

Læknablaðið - 15.09.2002, Blaðsíða 77
UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 29 Draugagangur og umhyggja Að fjallgöngu lokinni Skólafélagarnir og kollegarnir fjórir höfðu lokið göngu um Síldarmannagötur frá Botnsdal yfir í Skorradal. Gangan þótti fremur létt og móttökurnar í Skorradal voru höfðinglegar. Þegar sest var að veisluborði barst talið að brennslu hitaeininga á göngu sem þessari og hvort maður bætti á sig grömm- um eður ei þegar upp væri staðið. Þá heyrðist í Sveini: „Mér finnast kaloríur vondar og spýti þeim alltaf út úr mér.“ Draugagangur Á hveiju kvöldi kom Friðrik heim með kippu af bjór og tæmdi allar dósirnar sex á meðan hann horfði á sjónvarpið. Kvöld eitt þegar hann var að tæma síð- ustu dósina sá hann tveggja metra draug koma ask- vaðandi í gegnum útidyrnar sem kýldi hann fyrir- varalaust í magann. Síðan hvarf draugurinn á brott út um eldhúsgluggann. Næsta kvöld var Friðrik að ljúka við annan bjórinn þegar honum birtist draugurinn á ný og áður en maðurinn vissi af fékk hann bylmings- högg í hausinn. Eftir þessa reynslu hætti Friðrik að drekka. Engu að síður kom draugurinn þriðja kvöld- ið og nefbraut Friðrik. Daginn eftir kom Friðrik á stofu til heimilislæknis- ins og sagði farir sínar ekki sléttar. „Hvað get ég gert?“ spurði Friðrik. „Það er víst ekki neitt við þessu að gerasagði læknirinn. „Þessi draugur er víst alveg einstaklega leiðinlegur." Umhyggja eftir aögerð Ungur maður lagðist inn á skurðdeild til minni háttar aðgerðar. Daginn eftir leit kunningi hans við á deild- inni til að athuga hvernig sjúklingnum farnaðist. Vin- urinn var aldeilis forviða að sjá hverja konuna eftir aðra, bæði lækna og hjúkkur, koma að rúmi sjúk- lingsins og spyrja hvernig hann hefði það og hvort hann þarfnaðist einhvers. „Þetta er nú meiri umhyggjan sem þú færð,“ sagði vinurinn. „Það er ekki að sjá að það ami neitt að þér.“ „Ég veit,“ sagði sjúklingurinn, „en þetta er búið að vera svona frá því ég sagði einni hjúkkunni að það hefði þurft að sauma tuttuguogsjö spor eftir að ég var umskorinn." Illa brugöiö Kona nokkur sem var einstaklega mikil um sig og þykk undir húð hringdi á leigubíl og bað hann að koma fljótt. Veðrið var sérdeilis napurt þennan dag og konan því vel dúðuð. Þegar bfllinn birtist gekk hún hröðum skrefum í áttina að honum og sagði: „Góðan daginn. Fæðingardeild Landspítalans alveg í hvelli.“ Leigubflstjóranum var illa brugðið og konan komst ekki hjá því að sjá hvernig hann fölnaði upp og ók sér í sætinu. „Hafðu engar áhyggjur, vinur, ég er bara orðin of sein í vinnuna.“ Á bakið Sjúklingurinn var orðinn langþreyttur á þjónustu spítalans og kvartaði við lækninn. „Ég hata þennan stað,“ sagði maðurinn. „Það er alltaf farið með mann eins og hund.“ „Það er nú ekki rétt hjá þér,“ sagði læknirinn. „Svona, veltu þér nú á bakið.“ Pláss fyrir plástur Tveimur vikum eftir að sjúklingurinn útskrifaðist af hjartadeildinni mætti hann í endurkomu lil hjarta- læknisins. „Þetta er orðið hálfgert bras hjá mér með plásturinn sem hjúkkan ráðlagði mér að líma á mig á sex klukkustunda fresti þegar hún útskrifaði mig um daginn.“ „Og hvert er þá vandamálið?" spurði lækn- irinn. „Ég er kominn með svo marga plástra að það er orðið lítið pláss fyrir fleiri.“ Gamall karl Kona gekk að smávöxnum ellilegum manni sem sat á bekk í almenningsgarði. „Ég kemst ekki hjá því að taka eftir því hversu glaður þú ert á svipinn," sagði konan. „Hvert er eiginlega leyndarmálið á bak við svona langt og gefandi líf?“ „Ég reyki þrjá pakka af sígarettum á dag, drekk sex flöskur af vodka á viku, borða ruslfæði og hreyfi mig aldrei nema ég megi til,“ sagði maðurinn. „Þetta er með ólíkindum," sagði konan alveg for- viða. „Og hvað ertu svo gamall?" „Tuttuguogsex ára.“ Þrjóskur eiginmaöur „Maðurinn minn er svo þrjóskur,“ sagði eiginkonan við nágrannakonu sína, „að hann fór ekki til tann- læknis fyrr en hann var orðinn fimmtíu og þriggja ára gamall.“ „Hvað varð eiginlega þess valdandi að hann fór þá til tannlæknisins?“ spurði nágrannakonan. „Hann var kominn með svo margar holur að það heyrðist bergmál þegar hann talaði.“ Bjarni Jónasson Bjarni.Jonasson@hg.is Læknablaðið 2002/88 689
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Læknablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.