Læknablaðið - 15.12.2005, Page 69

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 64
Af illa áttuðu fólki og leiðarlokum
Gulur að austan
í fjölþjóðasamfélagi nútímans kom Kínverji á
bráðamóttöku háskólasjúkrahússins ásamt eigin-
konu sinni. Maðurinn kvartaði undan kviðverkjum
og þvagið var dökkt á litinn. Aðstoðarlæknirinn á
vakt sneri sér að eiginkonunni og spurði:
„Hefur þú tekið eftir því að eiginmaður þinn er
orðinn gulur?“
Konan horfði undrandi á lækninn og svaraði:
„Maðurinn minn alltaf gulur, maðurinn minn
Kínverji."
Illa áttuð
Eldri kona á bráðamóttökunni hrópaði:
„Þjónustustúlka, þjónustustúlka, þetta er hræði-
legt hótel."
„Jóhanna mín, slakaðu á, þú ert á spítala.“
„Af hverju er ég á spítala?"
„Þú dast og lærbrotnaðir.“
„Datt ég á hótelinu?"
„Nei, þú dast heima hjá þér.“
„Bíddu nú við, ef ég hef dottið og lærbrotnað
ætti ég þá ekki að vera á spítala?“
Góð jól
Svæfingalæknir nokkur þótti einstaklega natinn
við börn og lagði sig allan fram til að ná góðu sam-
bandi við þau áður en hann svæfði þau.
Hann spurði sjö ára gutta sem var að fara í kvið-
slitsaðgerð á aðventunni hvort hann hlakkaði ekki
til jólanna.
„Jú, alveg svakalega," sagði strákurinn, „þetta
verða bestu jólin í ár.“
Hreinsa með alkóhóli
Jónína sem var þekkt fyrir það á sínum yngri árum
að vera mikil gleðimanneskja var komin á fertugs-
aldurinn þegar hún eignaðist fyrsta barn sitt. Hún
fékk að fara heim sama dag og barnið fæddist enda
hafði allt gengið eins og í sögu. í fyrstu heimsókn
hjúkrunarfræðings í ungbarnaeftirlitinu heim til
Jónínu eftir barnsburðinn var farið yfir nokkur
lykilatriði eins og það að hreinsa naflann. „Það er
best að nota alkóhól þegar maður hreinsar nafl-
ann, svona þrisvar til fjórum sinnum á dag,“ sagði
hj úkrunarfræðingurinn.
„Er þá ekki í lagi að maður noti bara smá
sherrý?" spurði mamman.
Raki í lofti
Kona um sextugt sem taldi sig hafa verið „við-
kvæma í lungunum“ um árabil hafði notað
rakatæki heima hjá sér í fjölda ára. Konan var
gallhörð á því að rakatækið hefði ekki haft „nein
heilsubætandi áhrif“ eins og hún orðaði það. I
einni af mörgum heimsóknum hennar til læknisins
þegar það barst í tal hve mikilvægt væri að vatnið
í rakatækinu væri ávallt sem hreinast hváði konan:
„Bíddu, á að vera vatn í tækinu?“
Gallið
Læknir á vakt fékk símtal frá konu að kvöldi dags.
„Eg er með sáran verk undir hægri rifjaboga og
verkurinn liggur aftur í bak. Hvað heldur þú að
þetta geti verið?“ spurði konan. „Hefur þú fundið
fyrir ógleði eða kastað upp?“ spurði læknirinn.
„Nei, hvorugt“ svaraði konan.
Læknirinn gat þess að um nokkur atriði gæti
verið að ræða og gallblaðran væri þar á meðal.
Pá kom þögn í drykklanga stund áður en konan
spurði: „Svona á skalanum frá einum til tíu, hversu
alvarlegt er að vera með gallblöðru?“
Betra minni?
Eldri kona kom til heimilislæknisins sem hún hafði
trúað fyrir einkamálum sínum árum saman og bað
hann urn að fara með sér í gegnum poka sem var
fullur af náttúrulækningameðulum.
„Hvers vegna er ég að taka ginkgo biloba?“
spurði konan.
„Ætli það sé ekki til að bæta minnið þitt,“ sagði
læknirinn. Konan fór þá að skellihlæja og lækn-
irinn líka. Eftir dágóða spurði konan grafalvarleg:
„Heldurðu að það sé eitthvað að hjálpa mér?“
Leiðarlok
Og að lokum einn „ekki-brandari“. Broshornið
leit dagsins Ijós á síðum Læknablaðsins í upphafi
árs 2000 fyrir tilstilli Birnu Þórðardóttur, þáver-
andi ritstjórnarfulltrúa. Ritstjórn Læknablaðsins
hefur ákveðið að frá og með áramótum 2005-
2006 muni nokkrir fastir pistlar hverfa af síðum
Læknablaðsins. Broshornið er í þeim flokki. Með-
fylgjandi pistill er sá 64. í röðinni og um leið sá
síðasti.
Við leiðarlok þakkar undirritaður lesendum
Læknablaðsins samfylgdina og óskar þeim og
blaðinu alls hins besta. Hann á þá ósk heitasta
að lesendur haldi bjartsýni sinni og jákvæðni þótt
Broshornið kveðji.
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson@hg. is
Bjarni er heimilislæknir
í Garðabæ.
Læknablaðið 2005/91 965