Læknablaðið - 15.11.2008, Blaðsíða 50

UMRÆÐUR 0 G FRÉTTIR
HEILBRIGÐISSVIÐ HÍ
Þetta mun taka tíma. En nokkrar leiðir má nefna
sem strax eru færar. Það er ljóst að heilbrigð-
issvið nær ekki flugi nema þetta takist. í fyrsta
lagi að setja upp sameiginlega sviðsskrifstofu þar
sem allar helstu ákvarðanir og skipulagsmál eru
ákveðin. Það er einnig tiltölulega auðvelt að ná
samlegð í kennslu þar sem mörg fög eru sam-
eiginleg mörgum greinum, sérstaklega í grunn-
greinunum, þetta hefur verið gert og var reyndar
meira um þetta hér í eina tíð en undanfarin ár
en þetta er klárlega eitt af því sem ganga má í að
skipuleggja betur. Þetta er ekkert nýtt í sjálfu sér,
Helgi Valdimarsson prófessor talaði mikið fyrir
þessu fyrir um aldarfjórðungi og talaði þá um
heilbrigðisvísindaskóla. Annar mikilvægasti póst-
urinn í starfi lifandi háskóla eru rannsóknir. Og
þar getum við aukið þjónustu sviðsins til muna,
sett upp eins konar rannsóknaþjónustustöð, fyrir
kennara, doktorsnema og aðra nemendur sem
vinna að rannsóknum á vegum deildanna. Þarna
væri nemendum veitt aðstoð við að ganga frá texta
greina, þjónusta við úrvinnslu tölfræðilegra upp-
lýsinga. Með þessu er ég ekki að tala um að fella
allar rannsóknarhugmyndir í sama farið, heldur
hvetja markvisst til rannsókna og veita faglega
og tæknilega aðstoð við vinnslu þeirra. Þjónustan
felst líka í því að veita kennurum aðstoð við prakt-
ísk atriði eins og samsetningu prófataflna, raða
niður tímum, skipuleggja námskeið, undirbúa fyr-
irlestra. Allt í rauninni til þess að fagfólkið nýtist
best í það sem það kann best, að kenna sérgreinar
sínar. Um þetta allt saman tel ég að auðvelt sé að
ná samstöðu. Þá sé ég líka möguleika í því að ráða
kennara til kennslu í fleiri en einni grein. Það er
ekkert sem mælir gegn því að sami kennari kenni
hjúkrun og sálfræði, eða læknisfræði og lyfjafræði
svo eitthvað sé nefnt. Við eigum einnig að nýta
í fleiri greinum möguleikana sem felast í því að
kennarar séu starfandi fagmenn utan háskól-
ans. Það er algengt að læknar séu bæði starfandi
á Landspítala og kenni við læknadeild en þetta
getum líka gert í hjúkrun, tannlækningum, sál-
fræði og matvælafræði. Jafnframt að tengja há-
skólastöðurnar við fleiri stofnanir en Landspítala.
í heilsugæslunni eru um 80-90% af öllum sam-
skiptum i heilbrigðisþjónustunni og þar eru mikil
sóknarfæri. Ekki má heldur gleyma kragastofn-
unum og sjúkrahúsinu á Akureyri. Á öllum þess-
um stofnunum getum við nýtt okkur þekkingu og
kennslugetu mun meira en nú er."
Þríþætt hlutverk heilbrigðisstarfsfólks
Sigurður færist allur í aukana og engin leið að efast
um að þar fari ekki réttur maður í hið nýja starf.
„Við megum auðvitað ekki gleyma aðalmark-
miðinu sem er að mennta áfram gott heilbrigð-
isstarfsfólk. Það þarf að geta sinnt jafn vel hinu
þríþætta hlutverki sínu. Að sinna veiku fólki, að
búa til nýja þekkingu með rannsóknum og miðla
þekkingunni til nýrra kynslóða. Fjórði þátturinn
er einnig til og það er hið samfélagslega hlutverk
heilbrigðisstarfsfólks. Þar gegnir háskólinn mik-
ilvægu hlutverki í miðlun upplýsinga til almenn-
ings svo fólk geti sinnt heilsu sinni og farið eins
vel með hana og kostur er hverju sinni. Þetta er
auðvitað í samræmi við það sem háskólinn hefur
gert markvisst undanfarin ár með tengslum sínum
við atvinnulífið og samfélagið í heild sinni."
Sérðu fyrir þér breytingu á inntaki námsins í ein-
stökum greinum?
„Læknanámið hefur verið í þróun og tekið
breytingum á undanfömum tveimur áratugum.
Þar hefur kannski athyglin að undanförnu beinst
að tímasetningu ákveðinna greina innan náms-
ins. Hvenær sé heppilegast að kenna stóru fögin
svokölluðu, lyflækningar og skurðlækningar.
Meginmarkmiðið hvað læknisfræðina varðar er
að auka valfrjálsa tímann og minnka kjarnann. Við
erum núna með of mikið njörvað niður í kjarnann
og eigum að losa um það. Tilgangurinn er tvíþætt-
ur, að geta bætt við nýjum áherslum í kjarnann og
um leið boðið upp á meira val. Ég þekki því miður
ekki jafn vel til í hinum deildunum en þetta er eitt
af því sem ég mun skoða mjög vandlega hvort
ekki eigi við að meira eða minna leyti í öllum
greinum innan sviðsins."
Samstarfið við Landspítala sem kennslusjúkra-
hús hlýtur að gegna lykilhlutverki í framtíð-
aráformum um heilbrigðissvið Háskóla íslands.
„Það er eitt af stóru verkefnunum að efla
Landspítala sem háskólasjúkrahús. Ég hef verið
viðloðandi Landspítalann alveg frá því ég kom
heim frá Bandaríkjunum 1985 og ætla að leyfa
mér að segja að okkur hafi ekki enn tekist að búa
til alvöru háskólasjúkrahús. Eflaust eru einhverjir
á annarri skoðun. Við erum enn ekki komin með
stofnun þar sem kennslan er hluti vinnunnar og
vinnan hluti kennslunnar. Fyrir þessu eru margar
ástæður þó sannarlega hafi Landspítali eflst á
mörgum sviðum en í mínum huga er alveg Ijóst
að tengsl háskólans og spítalans þarf að efla til
muna frá því sem nú er. Þetta þarf að gerast á
öllum stigum, ekki síst yfirstjórn beggja stofnana
og ég held að styrkur háskólans hafi vaxið með
hinu nýja heilbrigðissviði. Þetta þarf líka að gerast
á gólfinu og þar eru tvær leiðir færar. í fyrsta lagi
að fjölga kennslustöðum meðal klínískra sérfræð-
inga á spítalanum; þeir fái háskólatitil sem eykur
kröfur til þeirra um hlutverk sem kennarar og
vísindamenn. Samhliða þessu vil ég fella niður
prósentuhlut hinna ýmsu starfa, að menn séu ekki
762 LÆKNAblaðið 2008/94