Læknablaðið - 15.11.2008, Blaðsíða 53

UMRÆÐUR OG FRÉTTIR
FORSETI WMA
heilsufarslegum eða öðrum ástæðum en þarf engu
að síður að hafa upplýsingar um.
Annað málefni sem ég tekið virkan þátt í fjallar
í sem stærstum dráttum um mörkin á milli lækna
og annarra heilbrigðisstétta. Þetta er margslungið
mál og byggir á samstarfi við ýmsar heilbrigð-
isstéttir og ég hef verið í vinnuhópi sem skilaði
skýrslu til alþjóðasamtaka lyfjafræðinga um
starfsvið lyfjafræðinga og hvernig þeir koma inn
í starfsvið lækna. Þetta þarf að gerast með sam-
stilltu átaki en í sumum löndum er vandinn sá að
settar hafa verið reglur eða lög sem ganga gegn
vilja þeirra sem um ræðir, yfirleitt læknanna.
Verkefni vinnuhópsins sem ég var í snerist þó
aðallega um hvernig nýta mætti þekkingu lyfja-
fræðinga sem best við meðhöndlun langvinnra
sjúkdóma í teymisvinnu með læknum."
Samstarf WMA við alþjóðastofnanir á sviði
heilbrigðismála er verulegt og Jón nefnir sérstak-
lega verkefni á vegum WHO sem snýr að hvemig
bregðast eigi við verulegum skorti á heilbrigð-
isstarfsfólki í mörgum löndum heimsins. „Þessi
skortur hefur skilgreindur þannig að í 50 löndum
í heiminum er hann taliim óásættanlegur og snýr
ekki bara að skorti á læknum heldur öðrum heil-
brigðisstarfsmönnum ekki síst hjúkrunarfræðing-
um. Það hefur verið brugðist við þessu með því
að láta ólært fólk taka að sér ýmis verkefni sem
heilbrigðisstarfsfólk myndi annars vinna. Læknar
hafa unnið að þessu í samstarfi við stéttir hjúkr-
unarfræðinga, tannlækna, ljósmæðra og lyfjafræð-
inga. Það má segja að sýn okkar sé sameiginleg
hvað þetta varðar, því um leið og við skiljum full-
komlega hver vandinn er viljum við forðast það
að til verði stétt „berfættra lækna" sem lært hafa
til ákveðinna verka en hafa ekki heildarsýn eða
þekkingu til að veita læknisþjónustu umfram það.
I tengslum við þetta verkefni verður haldinn fund-
ur hér í Reykjavík 8. og 9. mars næstkomandi þar
sem boðið verður á milli 50-100 manns víðsvegar
að úr heiminum til að fjalla um þetta."
Það er fjölmargt sem stuðlar að skorti á læknum
í löndum heimsins og þar er ekki alltaf mennt-
unarskorti um að kenna. „Mörg þeirra ríkja sem
búa við læknaskort mennta fjölda lækna en horfa
jafnóðum á eftir þeim til starfa í öðrum löndum.
Þetta er í rauninni mun flóknara mál en svo að
segja að það sé nóg af læknum á Vesturlöndum
en skortur í öðrum heimshlutum. Það er alls
ekki svo. í mörgum löndum Afríku útskrifast
fjölmargir læknar árlega en þeir hverfa til annarra
Afríkulanda, Arabalandanna eða Asíulanda og
það sama á reyndar einnig við ýmis Asíulönd. Þá
er einnig algengt að fólk með heilbrigðismenntun
fari úr opinberri heilbrigðisþjónustu í einkarekna
þjónustu þar sem bjóðast betri kjör enda er þá
þjónustan einungis í boði fyrir þá sem hafa efni á
að greiða fyrir hana."
„Hlutverk forseta felst að
miklu leyti iþví að koma
framfyrir hönd samtak-
anna bæði „innávið og
útávið"," segir Jón Snædal
fráfarandi forseti INMA,
Alþjóðasamtaka lækna.
LÆKNAblaðið 2008/94 765