Þjóðlíf - 01.03.1991, Qupperneq 13

Aðfararnótt 24. mars 1931, strandaði togarínn Cap Fagnet frá Fecamp íFrakldandi, alllangt frá landi undan bænum Hrauni austan við Grindavtk,
en barst síðan yfir skerjagarðinn og festist skammt frá ströndinni. Björgun skipbrotsmannanna 38 gekk að óskum en þetta var í fyrsta skipti, sem
fluglínutæki voru notuð á íslandi og flýtti það mjög fyrír útbreiðslu þeirra.
þá ákvörðun að hætta veiðum og halda
heim á leið. En fyrst þurfti hann að sigla
skipinu til Reykjavíkur. Þar átti að taka
kol til heimsiglingar. Framan af gekk allt
eðlilega. Nóttin umlék skipið og fjörugar
öldurnar börðu sterkbyggðan skips-
skrokkinn. í brúnni fylgdist skipstjórinn
með áttavitanum, eina siglingatækinu.
Einn hásetanna stóð við stýrið. Ljósleiftur
bar við augu rétt í svip. Slydduélin byrgðu
sýn. Var þetta viti eða var þarna skip?
Skipstjórinn leit á áttavitann. Allt virtist í
lagi. Skyndilega tók skipið niðri. Brimið
svarraði allt í kring. Nú varð skipstjóra
ljóst að í óefni var komið. Hann setti vél-
arnar á fulla ferð aftur á bak. Afl Ægis var
meira en gufuvélin réði við. Skipið steytti
á borðum og skerjum og barst stöðugt nær
landi. Skipið var strandað. Eimpípur voru
þeyttar. Sofandi skipverjar þeyttust fá-
klæddir úr kojum sínum.
eimilisfólkið á Hrauni var fyrir
nokkru gengið til náða. Hafaldan
barði ströndina og élin léku óblíðar sónöt-
ur á glugga. Þessi hljóð halda ekki vöku
fyrir nokkrum íslendingi. Eimpípa skips
vakti fólkið af værum blundi. Skip var
strandað skammt fyrir neðan bæinn.
Heimilisfólkið dreif á sig spjarirnar. Einn
maður var sendur til Grindavíkur eftir
hjálp. Hin nýju fluglínutæki voru gerð
klár og vaskir menn sóttir. Örugg handtök
unnin af festu og rósemi. Hin unga björg-
unarsveit var að su'ga sín fyrstu spor.
Bifreiðin sem flutti tækin var komin út
að Hrauni. Tækin voru borin á strand-
stað. Á malarkambi fyrir ofan stórgrýtis-
urðina var hinum nýju tækjum komið
fyrir. Klukkan rúmlega 5 um morguninn
var skoti hleypt af. Fumlaust og að vel
athuguðu máli. Eldflaugin, lífsvon 38
manna stefndi að brú skipsins. Skotið
heppnaðist. Allt gekk að óskum við að
koma út tildráttarlínunni og halablökk-
inni. Síðan var líflínan dregin til skip-
brotsmanna og loks stóllinn.
Einn af öðrum voru skipverjarnir 38
dregnir í land á næstu tveimur klukku-
stundum. Stoltir Grindvíkingar gengu frá
eftir sig. Eitt markverðasta spor í sjóbjörg-
unarsögunni hafði verið stigið.
Nú, 60 árum seinna hefur þessi eina
björgunarsveit bjargað yfir 200 manns úr
sjávarháska. Á vegum Slysavarnafélagsins
hefur um 3000 manns verið bjargað úr
hafsnauð.
egar Kútter Ingvar fórst örskammt
frá Viðey árið 1906 vissu Viðeyingar
um eitthvert rakettutæki sem menn not-
uðu við svona aðstæður í útlöndum. Það
leið nærri aldarfjórðungur þar til íslend-
ingar eignuðust slík tæki.
Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar.
Þrátt fyrir að mörg heillaspor hafi verið
stigin á þeim tíma er margt ógert. Slysa-
varnafólk um allt land ver frítíma sínum
til uppbyggingar. Það gleymir sér ekki í
ljómanum af unnum verkum, það blæs
enn á ný til sóknar. Stöðugrar sóknar gegn
slysum bæði á sjó og landi.
0
ÞJÓÐLÍF 13