Þjóðlíf - 01.03.1991, Qupperneq 41

Heimili Sai Baba minnir einna helst á ævintýrahöll. Sai Baba er mikið fyrir litadýrð og hús hans er skreytt í blágrænum og gylltum litum.
daglega fyrir utan bygginguna og tvisvar á
dag kemur Sai Baba út, útdeilir vibuti og
velur nokkra úr sem hann býður inn til
viðtals.
Þrátt fyrir að mjög erfitt sé að ná fundi
hans vegna þess hve fylgjendur hans eru
margir tókst okkur að hitta hann og ræða
við hann nokkrum sinnum. Á þessum
tíma hafði ég enga ákvörðun tekið um að
rannsaka þessi kraftaverk en þegar við
ræddum saman bar ég upp spurningu um
hvort hann væri tilbúinn að taka þátt í
tilraun þar sem við réðum öllum aðstæð-
um, til þess að kanna hvort kraftaverkin
væru raunsönn fyrirbæri. Þetta myndi
m.a. þýða að við fengjum að leita á honum
og í hári hans, sem er mjög mikið, og við
myndum biðja hann um hvað hann fram-
kallaði hverju sinni. Þannig væri útilokað
að hann gæti undirbúið sig. Hann færðist
undan og neitaði að lokum alveg og alltaf
eftir það þegar ég hitti hann síðar, alls átta
sinnum á nokkrum árum. Rök hans voru
þau að kraftaverkin væru til þess að hjálpa
fólki og hið andlega skipti meiru en hið
veraldlega. Kraftaverkin væru einungis til
þess að sýna fólki fram á guðlegan mátt.
Fylgjendur hans hafa sagt að á seinni árum
hafi Sai Baba lagt sífellt meiri áherslu á
andlega leiðsögn í trúmálum en áhugi
hans á að sýna þessa sérstöku hæfileika
sína hafi minnkað að sama skapi.
Áhugi okkar beindist ekki að trúarleg-
um boðskap Sai Baba heldur að krafta-
verkunum og við reyndum að sannfæra
hann um gildi vísindalegra rannsókna.
Hann svaraði okkur eitthvað á þá leið að
daglegt líf og veraldlegt líf ættu að vera
eitt, eins og tvöfalt rudraksha. Við skild-
um ekki hvað þetta rudraksha væri og ég
gekk hart eftir því við hann. Hann reyndi
að útskýra það og túlkurinn einnig en ekk-
ert gekk. Að síðustu virtist hann missa
þolinmæðina, veifaði hendinni, eitthvað
birtist í henni og hann sagði: „Þetta er
rudraksha!" Það sem hann rétti mér voru
tveir samvaxnir steinar innan úr ávexti,
hnöttóttir að lögun og fellingar á yfirborð-
inu. Mjótt gat er í gegnum þessa steina
þannig að hægt er að þræða í gegnum þá
band og þeir eru mikið notaðir í talnabönd
á Indlandi. Guðinn Shiva er til dæmis
alltaf sýndur með slíka festi um hálsinn.
Tvöfalt rudraksha er hins vegar mjög
sjaldgæft og seinna gerði ég miklar
fyrirspurnir um það. Meðal annars heim-
sótti ég stærstu grasafræðistofnun Ind-
lands í Kalkútta. Þar er mikið safn af ýms-
um munum úr jurtaríkinu sem tengjast
trúarbrögðum og hjátrú. Þar áttu þeir
margar tegundir af þessu rudraksha og
höfðu heyrt að til væri tvöfalt rudraksha
en aldrei tekist að fá slíkt í safnið.
Ég skoðaði steinana gaumgæfilega og
rétti þá Karlis Osis sem skoðaði þá einnig
og síðan túlkinum sem fékk Sai Baba þá
aftur. Hann tók við rudrakshanu, hélt því
í lokuðum lófum sér og blés í þá, rétti mér
það síðan aftur og sagði: „Þetta er gjöf til
þín.“ Þá var þetta samvaxna rudraksha
komið með gullskjöld að ofan og neðan
sem haldið var saman með mjórri keðju,
litlum krossi að ofan og í honum miðjum
rauður steinn. Þegar við komum til baka
úr heimsókninni létum við kanna þetta og
þá kom í ljós að gullið var að minnsta kosti
22 karata og steinninn var ekta rúbín.“
etta var árið 1973. Þegar verkefni dr.
Osis og Erlendar var lokið nokkru
síðar ákvað Erlendur að snúa sér að fullum
krafti að því að kanna kraftaverkamann-
inn Sai Baba. Næstu ár fór hann til Ind-
lands aftur og aftur. Sai Baba neitaði
áfram að taka þátt í tilraunum þannig að
Erlendur ákvað að beita næstbestu aðferð-
inni, þ.e. að taka viðtöl við hann og við
sem flest vitni, bæði þáverandi og fyrrver-
andi fylgjendur, og ekki síst þá sem gagn-
rýndu Sai Baba og töldu hann svikahrapp.
„Á þeim fjöruu'u árum sem vitni segja
Sai Baba hafa verið að gera kraftaverk, og
það margsinnis á hverjum degi, hafa fylgj-
endur hans komið og farið,“ segir Erlend-
ur. „Þeir hafa fylgst mjög náið með hon-
um og á fyrri árum voru þeir við hlið hans
að nóttu sem degi. Þeir sváfu í sama her-
ÞJÓÐLÍF 41